Ο Συλλέκτης

Ούτε τριάντα δεν είμαι ακόμα. Κι όμως πρόλαβα και έζησα ήδη αρκετές ζωές σ΄αυτά τα ούτε τριάντα. Τρόποι για να τις ξεχωρίσω υπάρχουνε πολλοί. Για να τις κατατάξω και κάποιο όνομα αντάξιο να τους χαρίσω. Άλλοτε με βάση το δωμάτιο που κάθε φορά γέμιζα ή με τα ρούχα που πεισματικά φορούσα. Τους φίλους που παίδευα ή το εκάστοτε κακό που να τόσο σχολαστικά να με παιδεύει άφηνα. Κι άλλοτε με αφορμή εκείνη που κοιτούσα ή που έβλεπα στο πλάι μου τα πρωινά, που απ’ το ονειροδρόμιό μου βιαστικά επέστρεφα. Ίσως όμως η πιο ασφαλής οδός, για να δώσω τίτλο σωστό και δίκαιο σ’ αυτές τις αρκετές ζωές, να είναι οι συλλογές μου.
Κάπως έτσι λοιπόν. Υπήρξε μια ζωή γεμάτη καρτ ποστάλ από μέρη εξωτικά που ποτέ τους δε με γνώρισαν. Κι έπειτα άλλη μια με σκοτεινά ενθύμια από τόπους που δεν υπήρξανε ποτέ. Από γραμματόσημα που ιδανικοί κι ανάξιοι εραστές είχαν με δάκρυα κολλήσει πάνω σε φακέλους αδειανούς. Από επιστολές που δε σταλθήκανε ποτέ γιατί κανένα ταχυδρομείο ποτέ δε τόλμησε να τις μεταφέρει. Από μπουκάλια μπύρας από όλες τις γωνιές του κόσμου κι ας είχε πάψει πια από καιρό ο κόσμος μας ο σφαιρικός γωνίες να έχει. Κι άλλες ζωές πιο κάτω. Κουτάκια από σπίρτα. Από παπούτσια. Από φάρμακα. Ζωές κουτάκια. Και φακελάκια ζάχαρης. Γλυκιάς μα και πικρής. Λευκής και μαύρης αλλά και πράσινης. Σπάνιας και πανάκριβης πράσινης ζάχαρης.
Κι ήταν στο τέλος μια ζωή που βάλθηκα να συλλέγω τα πρωινά της ξυπνήματα. Δέκα μήνες κι άλλα τόσα χρόνια. Δέκα μέρες ακριβώς κοιμόταν στο πλάι μου και δεν υπήρξε δεύτερη φορά που να τη δω με τον ίδιο τρόπο να ξυπνάει.
Στον τελευταίο κατακλυσμό έφυγα από το σπίτι μα ξέχασα το παράθυρό μου ανοιχτό. Και τρύπωσε από το παράθυρο ο καιρός που τόσο καιρό είχα επιμελώς απ’ έξω κλείσει. Και μούσκεψαν τα σπίρτα και οι ζάχαρες. Και σκόρπισαν στον άνεμο οι εξωτικές οι καρτ ποστάλ και τα γραμματόσημα τα δακρυσμένα. Και μόνο τα πρωινά της ξυπνήματα απέμειναν μονάχα μες στη κάμαρα. Μόνο που το κακό τα μπέρδεψε κι αυτά. Και τα έκανε να μοιάζουν όλα μεταξύ τους. Ένα μεγάλο ξύπνημα τα έκανε. Βίαιο κι αποτρόπαιο. Σα μια ανάσταση νεκρού. Ρώτησε ποτέ κανείς νεκρό αν θέλει να αναστηθεί;