καλες πραξεις

την κυριακη, εκει οπου περπατουσα, ειδα μια ηλικιωμενη κυρια να στεκεται διπλα σε εναν καδο σκουπιδιων κ να κοιταζει μεσα με απογνωση. οταν πλησιασα αρκετα, σαν να συνηλθε καπως. μου χαμογελασε, μου εδειξε τη σακουλα που κρατουσε κ μου ειπε: "μα τι χαζη που ειμαι.. αντι για τα σκουπιδια, πεταξα την τσαντα μου". προσφερθηκα για να τη βοηθησω, αλλα οσο παλευα να ανασυρω την τσαντα απο τον πατο του καδου οπου βρισκοταν, την ακουσα να λεει "αχ, λιγο πιο ψηλος να ησουν θα την εφτανες" κ οσο ναναι λιγακι εκνευριστηκα. οταν τα καταφερα τελικα, η κυρια με ευχαριστησε κ εφυγε, κρατωντας στο ενα χερι της την τσαντα κ στο αλλο τη σακουλα με τα σκουπιδια, που παιζει να επεστρεψαν στο σπιτι της

σημερα, με σταματησε καποιος στον δρομο κ μου ζητησε ενα ευρω που του ελειπε για να βγαλει εισιτηριο για το παρισι

το παρασημο

κατω στον δρομο περναει καποιος παιζοντας ακορντεον. η μελωδια γνωριμη, αν κ με τον τροπο που την αποδιδει την εχει κανει δικια του κ του δρομου. απο ψηλα ακουγεται μια φωνη ηλικιωμενη: "ε, εσυ.. μουσικε.. στασου λιγο". ο μουσικος κοντοστεκεται. μαζι του κοντοστεκεται κ το κομματι του. η γηραια κυρια στο απεναντι μπαλκονι κραταει στο χερι ενα πενταευρω. παιρνει ενα μανταλακι απο την απλωστρα της, το μαγκωνει για να μην το παρει ο αερας κ το πεταει στον δρομο. ο μουσικος σκυβει κ το μαζευει. βαζει το χαρτονομισμα στην τσεπη κ υστερα, καπως αμηχανος, δειχνει το μανταλακι στη γυναικα. "κρατα το", του φωναζει αυτη κ του χαμογελαει. αυτος βαζει το μανταλακι πανω στο στηθος, στο πουκαμισο κ αρχιζει να παιζει παλι. απο ψηλα το μανταλακι μοιαζει με παρασημο. απο απεναντι η γιαγια μοιαζει ερωτευμενη