Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

παραγγελιά

Μου ζήτησες μια ιστορία ερωτική
κι εγώ σου έγραψα ένα χυδαίο πορνογράφημα.
Μετά μου είπες, "φτιάξε μου κάτι σκληρό, τρομακτικό,
να μη μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ!"
κι εγώ πήρα από την κουζίνα έναν μπαλτά
και ένα-ένα άρχισα να κόβω των γειτόνων τα κεφάλια.
Και ύστερα εσύ με ρώτησες,
"αλήθεια, τίποτα πιο αστείο, πιο διασκεδαστικό, έχεις στο ρεπερτόριο σου;"
Κι εγώ σου απάντησα, "χωρίζουμε!"
και σκάσαμε στα γέλια.

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

οι αποστάσεις

Ήρθες
όταν εγώ δε σε περίμενα.
Μου είπες, «μείνε!»,
την ώρα που ήδη στρίμωχνα στο αμάξι τις αποσκευές μου.
Σου είπα, «έλα να με βρεις!»
κι εσύ τότε μου απάντησες, «θα ‘ρθω, μα θα γυρίσουμε παρέα».
Επέστρεψα
και τότε σε άκουσα να λες, «ωραία, σειρά μου τώρα».
Έφυγες
κι αμέσως άρχισα να ψάχνω εισιτήρια.
Είδες, δεν με τρομάζουν τα ταξίδια πια,
όσο κι αν με φοβίζουνε ακόμα οι αποστάσεις.

Δυο χρόνια τώρα, χορτάσαμε χιλιόμετρα.
Καιρός να δούμε πια πόσο στ’ αλήθεια απέχουμε,
πόσο «μαζί» μες στο «κοντά» χωράει.

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

το κάτι

Κάτι από εσένα.
Κάτι από όσα είδαμε μαζί.
Κάτι από όσα φανταστήκαμε παρέα.
Κάτι από τη θάλασσα.
Κάτι από το καλοκαίρι.
Κάτι από εκείνα που μας είχαν πει πως φύγανε.
Κάτι από αυτά που νιώσαμε να έρχονται κοντά μας.
Κάτι από τις φωνές που ακόμα ζουν μες στο δωμάτιο.
Κάτι από το δωμάτιο το ίδιο.

Κάτι από το τίποτα.

Το τίποτα.

Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012

ξέρεις...

Τη νύχτα που σε είδα.
Τη νύχτα που μιλήσαμε.
Τη νύχτα που σε φίλησα και είπα "πλάκα κάνεις".
Τη νύχτα που ήρθες από το σπίτι μου μετά.

Τη νύχτα που με αποχαιρέτησες.
Τη νύχτα που με καλωσόρισες ξανά.

Τη νύχτα που θελήσαμε τη θάλασσα.
Τη νύχτα που περάσαμε στη θάλασσα.
Τη νύχτα που τη στήσαμε τη θάλασσα, ενώ εκείνη μας περίμενε.

Τη νύχτα που με έψαξες.
Τη νύχτα που με ξέχασες.
Τη νύχτα που με βρήκες.
Τη νύχτα αυτή που ακόμα μου χρωστάς.
Τη νύχτα εκείνη, ξέρεις...

Την άλλη μέρα.

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

στατιστική

67% (του χρόνου που είμαστε μαζί) βρισκόμαστε σε απόσταση,
31% ζούμε στο ίδιο σπίτι,
2% το σπίτι ταξιδεύει.

53% σε αδικώ, είμαι παράξενος, κακός, αντικοινωνικός, αδιάφορος,
31% δε με καταλαβαίνεις,
16% συγνώμη, λάθος, παρεξήγηση.

92% θέλω να είμαστε μαζί,
4% θα 'θελα να ήμουνα παντού,
4% δε θέλω να υπάρχω.

33,3% εσύ που λες ότι με θες,
33,3% εσύ που με διαβάζεις,
33,3% εσύ που θέλω να μου λες,
και κάτι υπόλοιπα ψιλά... εσύ/εμείς οι δύο.

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

προθυμία

Σου ζήτησα να με αφήσεις να κοιτάξω λίγο μέσα από τα μάτια σου
κι εσύ τα έβγαλες αμέσως και μου τα 'δωσες.
"Παρ' τα", μου είπες χαμογελαστή.
"Δεν τα χρειάζομαι άλλο."

Μετά σε ρώτησα,
μήπως υπάρχει τρόπος τη γεύση σου μαζί μου να την μοιραστείς,
γιατί, όσο να 'ναι,
τόσα χρόνια τη δικιά μου τη βαρέθηκα.
Κι εσύ πήρες ψαλίδι κι έκοψες τη γλώσσα σου.
Δεν ήτανε ανάγκη...

Ύστερα σκέφτηκα κάτι για την επιδερμίδα σου,
μα κράτησα τη σκέψη μου για μένα.
Όσο κι αν το 'θελα να νιώσω την ύλη μέσα από το πνεύμα σου,
δε θα μπορούσα να στερήσω από τα διψασμένα χέρια μου τέτοια μοναδική απόλαυση.

Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

13.03.12

Οι παλιοί συμμαθητές – αυτοί κυρίως που έχω από τότε να τους δω.
Οι παλιοί συμπολεμιστές/συλλιποτάκτες.
Οι παλιοί απλήρωτοι λογαριασμοί.
Οι παλιοί άνθρωποι, γενικά.
Οι παλιοί ένοικοι ετούτου του σπιτιού, συγκεκριμένα.

Οι παλιές παρέες κι όλα όσα πήραν μαζί τους φεύγοντας.
Οι παλιές ερωμένες κι όλα όσα ξέχασαν κάτω απ’ το μαξιλάρι μου.
Οι παλιές λέξεις (π.χ. αυτές που σ’ άκουσα να λες, χτες βράδυ στο τηλέφωνο).
Οι παλιές ιστορίες (π.χ. αυτή που θέλω να σου πω).

Τα παλιά χρόνια.
Τα παλιά ρούχα.
Τα παλιά τετράδια.
Τα παλιά τραγούδια.
Τα παλιά άχρηστα αντικείμενα.

Η νέα άνοιξη.

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

ποιος;

Πριν από εμένα, ποιος ήτανε εδώ;
Ποιος ήτανε αυτός που εδώ, στην πολυθρόνα αυτή, καθότανε;
Ποιος γέμιζε το υπόλοιπο μισό του κρεβατιού σου;

Μήπως με είδε κάποια στιγμή να πλησιάζω κι έφυγε;
Μήπως τον άκουσα εγώ να φεύγει από εσένα;
Μήπως τυχόν συναντηθήκαμε εκεί, περίπου στα μισά, αυτού του άδειου δρόμου;

Ποιος, άραγε, περπάτησε κάτω απ' τα βήματά μου; Ποιος;
Πως ήτανε; Μου έμοιαζε καθόλου;

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

ρυθμίσεις λογαριάσμου

Τι σκέφτεστε;
Καίγεται ο κόσμος, παρανάλωμα,
και μόλις οι φλόγες του αγγίξαν τα ντουβάρια σας,
εσείς τότε ξαφνικά αρχίσατε να τρέμετε από το κρύο και να κουκουλώνεστε. 

Ενημερώστε την κατάστασή σας!
Δεν υπήρξατε ποτέ αυτό που ονειρευόσασταν,
δεν είσαστε καν αυτό που πάντα προσποιούσασταν
και δε θα γίνετε ούτε για μια στιγμή αυτό που δήθεν αποφεύγετε.

Γράψτε κάτι!
Κάτι ακίνδυνο, κανέναν να μην ενοχλεί, κανείς να μην το καταλάβει.

Σχολιάστε!
Κοινοποιήστε!
Προσθέστε!
Ταξινομήστε!
Δείτε περισσότερα!

Σας αρέσει;

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

η επόμενη σκηνή

Διψούσα κι εσείς μου δώσατε νερό.
Πεινούσα και μοιραστήκατε μαζί μου το φαί σας.

Γελούσα σα χαζός κι εσείς να κλάψω μου δώσατε αφορμές.
Έκλαιγα όσο μπορούσα πιο σοφά κι εσείς μου δώσατε αιτίες να γελάσω.

Κουράστηκα κι εσείς μου είπατε, «Πέσε μικρέ να κοιμηθείς!
Κι όσο κοιμάσαι, εμείς θα σου κρατάμε το τιμόνι».
Κι έπεσα τότε και κοιμήθηκα. Κι όνειρο είδα, λέει,εσάς το πλοίο μου να ρίχνετε στα βράχια.

Τώρα που ούτε για τους καλούς δεν περισσεύει η καλοσύνη σας.
Τώρα που ούτε τους κακούς δεν τους τρομάζουν οι απειλές σας.
Τώρα που εγώ το έργο ετούτο το βαρέθηκα.
Τώρα που άλλους ήρωες, άλλους ηθοποιούς θέλω μες στην επόμενη σκηνή να βάλω.

Τώρα να δω τί άλλο πια θα σκαρφιστείτε, παλιοτόμαρα!

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

διλήμματα

Τα λεφτά ή τα λεφτά σου!
Τα λεφτά ή τα όνειρά σου!
Τα λεφτά ή το στρατό σου!
Τα λεφτά ή τον άνθρωπό σου!
Τα λεφτά ή τους ουρανούς σου!
Τα λεφτά ή τους θεούς σου!
Τα λεφτά ή τη ζωή σου!
Τις ανάγκες ή τη ζωή σου!
Τις στιγμές ή τη ζωή σου!
Το παιδί ή τη ζωή σου!
Το επειδή ή τη ζωή σου!
Την αλήθεια ή τη ζωή σου!
Τη ζωή ή τη ζωή σου!