αγνωστα νουμερα

αλλαξα συσκευη κ καρτα κ εχασα ολες μου τις επαφες. το ξερω οτι υπηρχε τροπος να το αποφυγω, αλλα η αληθεια ειναι οτι εδω κ λιγες μερες απολαμβανω να βλεπω αγνωστα νουμερα στην οθονη μου, να αναρωτιεμαι εκπληκτος σχεδον "αυτος ποιος ειναι παλι;" κ να απαντω σε ολους ανεξαιρετως με εναν τροπο τυπικα αμηχανο, κανοντας τους να νομιζουν οτι εχουν παρει κατα λαθος σε καποια υπηρεσια κ επεσαν πανω στον πιο μελαγχολικο υπαλληλο του ευρυτερου δημοσιου τομεα. ειναι κ ενας φιλος που οποτε με παιρνει, ο,τι ωρα κ να ειναι, παντα με ρωταει αν με ξυπνησε. παλια, οταν εβλεπα το ονομα του στην οθονη, εβαζα πρωτα μουσικη στα τερματα ή εβγαινα στο μπαλκονι να ακουγεται ο θορυβος της πολης κ του απαντουσα οσο πιο ζωηρα μπορουσα: "ελα ρε, τι γινεται; που εισαι;" αλλα αυτος, εκει. αμετανοητος: "με συγχωρεις, σε ξυπνησα;" τελος παντων, σημερα με πηρε για καποιον λογο κ αυτος κ φυσικα δεν αναγνωρισα το νουμερο, αφου κανενα νουμερο δεν εχω καταφερει ποτε να αποστηθισω, κ το δικο μου ακομα το αποθηκευω παντα γραφοντας "εγω" κ παντα φοβαμαι οτι θα χτυπησει μια μερα το τηλεφωνο κ θα δω στην οθονη να γραφει "εγω" κ θα ερθω αντιμετωπος με τον ιδιο μου τον εαυτο, που θα με εχει παρει για να με ρωτησει γιατι εβαλα τη νομικη πρωτη επιλογη στις πανελληνιες ή γιατι πηγα κ αγορασα ιταλικο αμαξι ή γιατι, ξερωγω, δεν εχω κανει ακομα οικογενεια.. αλλα νομιζω οτι ξεφυγα καπως απο το θεμα. χτυπαει το τηλεφωνο, λοιπον, κοιταω την οθονη, βλεπω αγνωστο νουμερο, απανταω οσο μπορω πιο τυπικα, ουδετερα, αποστασιοποιημενα κ ακουω μια φωνη να λεει "α, συγγνωμη.. σε ξυπνησα, ε;" κ καταλαβαινω οτι ειναι ο παλιοφιλος που νομιζει οτι κοιμαμαι διαρκως, οτι κοιμαμαι ορθιος, οτι κοιμαμαι κ ονειρευομαι κ βλεπω αγνωστα νουμερα να περνανε απο την οθονη μου κ λεω "ποιοι ειναι παλι ολοι αυτοι; τι θελουν απο τη ζωη μου;" αλλα εγω τον καθησυχαζω για ακομα μια φορα κ του λεω πως εχω ξυπνησει απο τα αγρια χαραματα κ θα ξανακοιμηθω μοναχα οταν πεθανω κ υστερα τον ενημερωνω κ αυτον οτι εχω αλλαξει συσκευη κ καρτα κ εχασα ολες μου τις επαφες κ κανεναν πια δεν μπορω να αναγνωρισω. κ τοτε αυτος εξαγριωνεται κ αρχιζει να μου φωναζει κ να μου λεει οτι υπηρχε τροπος να το αποφυγω ολο αυτο, αλλα ειμαι ασχετος με την τεχνολογια κ δεν ξερω τι μου γινεται κ ζω πισω απο τον ηλιο. κ απο τις φωνες του τελικα οντως ξυπναω κ πεταγομαι κ κοιταζω διπλα το καινουριο μου τηλεφωνο κ βλεπω εκατονταδες κλησεις αναπαντητες απο διαφορες επαφες που ολες τους εχουν αντι για ονοματα μοναχα αντωνυμιες: "εγω, εσυ, αυτος, εκεινη, καποιος, κανενας κ.λπ." κ εκτος απο τις κλησεις υπαρχει κ ενα μηνυμα, σταλμενο απο αγνωστο επισης αριθμο. το ανοιγω, το διαβαζω: "310 νεα κρουσματα σημερα στη χωρα, τρομος κ κινδυνος παντου, πεσε ξανακοιμησου."

το σημειο

καθε φορα που φευγω για ταξιδι, υπαρχει παντα ενα σημειο οπου συνειδητοποιω πως εχω κατι αρκετα σημαντικο ξεχασει πισω μου, το σημειο αυτο βρισκεται σε αποσταση τετοια απο την αφετηρια μου, που καθιστα την επιστροφη μια ενοχλητικη σπαταλη κ μια δοκιμασια βαναυση, το σημειο αυτο βρισκεται επισης σε τετοια αποσταση απο τον προορισμο μου, που δινει στο ταξιδι μου πολυ συχνα μια αβασταχτη αισθηση ματαιοτητας

δεν μου αρεσει να κανω σχεδια μακροπροθεσμα, κ γενικα δεν βιαζομαι, αλλα πιστευω οτι στο σημειο αυτο, στο πολυ συγκεκριμενο αυτο σημειο, πρεπει μια μερα να με θαψετε

we can't define consciousness