Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011
Μαγεία
Είχε μόλις αγοράσει ένα καινούριο μπλου τζιν και ήθελε να το φορέσει οπωσδήποτε εκείνο το απόγευμα. Θα πηγαίναμε για καφέ και μετά ίσως σινεμά. Κάθε φορά που πηγαίναμε για καφέ, καφέ μόνο εγώ έπινα. Εκείνη έπαιρνε σοκολάτα ή τσάι ροδάκινο. Στο σινεμά, αντιθέτως, την ταινία την έβλεπε μονάχα εκείνη. Εγώ συνήθως κοίταζα εκείνη να παρακολουθεί την ταινία. Ήταν απίστευτη μες στο ημίφως της αίθουσας. Τα μάτια της συστέλλονταν και διαστέλλονταν ανάλογα με την ένταση της σκηνής. Μαγεία! Η δική μου εκδοχή γι’ αυτό που λένε «μαγεία του κινηματογράφου».
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ο Deleuze έκανε αυτήν την εκδοχή δίτομο έργο για τον κινηματογράφο. Το πως επίσης αυτή η εκδοχή είναι μέρος, εν μέρει στρατηγικό μέρος, του αρσενικού (σίγουρα σε σχέση με το πως σμιλεύεται κοινωνικά) ερωτικού φαντασιακού, τι λες; Μια εύκολη, εύκολη αναφορά: Woody Allen....για μένα σημαντική πάντα η ισορροπία του πως την χρησιμοποιείς αυτήν την μαγεία_
ΑπάντησηΔιαγραφήαποκαλυπτικό νομίζω το πως το ακουμπάει ο Τζιρίτας στις τελευταίες 2 γραμμές αυτής της κριτικής
http://www.avopolis.gr/international-live/37205-new-model-army-deus-x-machina-background-noise-suppression?pop=1&print=1&tmpl=component
το τζιν, το τσάι και ο καφές είναι αναμνήσεις που όλοι έχουν....ακόμα και αν δεν έχουν τις εμπειρίες...
είσαι καλός σε αυτές τις καθημερινές συλλογικές μνήμες