Όταν γεννιόμουν, τελείωνε ο πόλεμος στο Βιετνάμ. Ήρθα στη ζωή ακριβώς τη στιγμή που οι Βιετκόνγκ έμπαιναν στην πόλη που μετά την είπαν Πόλη του Χο Τσι Μινχ.
Εγκαταλείποντας οι Αμερικανοί και οι Νοτιοβιετναμέζοι σύμμαχοί τους την πόλη, που την έλεγαν Σαϊγκόν, φρόντισαν να εξαφανίσουν όλα αυτά που δεν μπορούσαν να πάρουν μαζί τους. Να καταστρέψουν όλα εκείνα που δεν έπρεπε να πέσουν στα χέρια του εχθρού.
Και οι μηχανικοί τους χαρτοφάγοι άλεσαν τόνους αρχείων και επίσημων εγγράφων. Και γέμισε με χαρτοπόλεμο η Σαϊγκόν, που μετά την είπαν Πόλη του Χο Τσι Μινχ.
Μα, όταν έφτασαν οι Βορειοβιετναμέζοι στην Πόλη του Χο Τσι Μινχ, που την έλεγαν Σαϊγκόν, βάλθηκαν να συλλέγουν τα αρχεία και τα έγγραφα τα επίσημα. Όσα οι μηχανικοί χαρτοφάγοι των Αμερικανών είχαν κάνει μικρές λεπτές λωρίδες από άχρηστα χαρτάκια. Κι άρχισαν να συνθέτουν το μεγαλύτερο παζλ της ιστορίας τους. Και οι μικρές λεπτές λωρίδες από άχρηστα χαρτάκια έγιναν ξανά οι τόνοι αρχείων κι επίσημων εγγράφων που δεν έπρεπε να πέσουν στα χέρια του εχθρού.
Αυτά παθαίνουν όσοι φεύγουν βιαστικοί και πανικόβλητοι. Αυτά συμβαίνουν σε εκείνους που χρόνια τον εχθρό τους πολεμούν χωρίς ποτέ να καταλάβουν τι είδους άνθρωπος είναι ετούτος ο εχθρός τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου