η Μηχανή του Κρόνου (μέρος δεύτερο)

σκηνή 2η: ημέρα, εξωτερικό (πλατεία Συντάγματος)

Η πλατεία είναι πλημμυρισμένη από κόσμο. Κάτι ανάμεσα σε εξέγερση και πανηγύρι. Ακούγονται ανάμεικτα επαναστατικά εμβατήρια και δημοτικά τραγούδια. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, κυρίως όμως νέοι, κρατούν μαύρες, κόκκινες, αλλά και ελληνικές σημαίες και φωνάζουν αντιφατικά συνθήματα που παραπέμπουν άλλοτε σε επανάσταση και άλλοτε σε επιθεώρηση.

Διαδηλωτές

Δε σε θέλει ο λαός, πάρ’ τις γάτες σου και μπρος!

Ψωμί – παιδεία – τριαντατρία!

Μπροστά από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη είναι ακροβολισμένοι πάνοπλοι αστυνομικοί, που κοιτάζουν ακίνητοι και αμίλητοι τον κόσμο να τους περικυκλώνει.

σκηνή 3η: ημέρα, εσωτερικό (Βουλή των Ελλήνων/διάδρομος)

Όρθιοι μπροστά σε ένα από τα παράθυρα του κοινοβουλίου δύο ηλικιωμένοι άνδρες παρακολουθούν όσα συμβαίνουν κάτω στην πλατεία. Φοράνε μαύρα κουστούμια και χρωματιστές γραβάτες. Οι φάτσες τους είναι ξινισμένες και η όλη στάση τους θυμίζει τους γκρινιάρηδες γέρους του Muppet Show.

Πρώτος Γέρος

Λες να τα καταφέρουν αυτή τη φορά;

Δεύτερος Γέρος

Αν όχι αυτή τη φορά, κάποτε θα γίνει κι αυτό.

Πρώτος Γέρος

Αν μπούνε μέσα, δε θα γλιτώσει κανείς.

Δεύτερος Γέρος

Μπα… Αν μας φάνε όλους, μετά δε θα ξέρουν τι να κάνουν.

Πρώτος Γέρος

Το θέμα είναι, δηλαδή, να μην είμαστε στους πρώτους.

Δεύτερος Γέρος

Μην ανησυχείς! Εμείς δε τρωγόμαστε με τίποτα.

Οι δύο γέροντες γελάνε δυνατά. Οι φωνές των διαδηλωτών σβήνουν σιγά-σιγά, ενώ αρχίζει να ακούγεται μια άλλη αντρική φωνή που αγορεύει.

σκηνή 4η: ημέρα, εσωτερικό (Βουλή των Ελλήνων/αίθουσα συνεδριάσεων)

Η αίθουσα συνεδριάσεων είναι κατάμεστη, τόσο στα έδρανα όσο και στα θεωρεία. Στο βήμα βρίσκεται ένας ψηλός, αδύνατος άντρας, γύρω στα εξήντα. Είναι ο Ασημάκης Πορφυρογέννητος, ο πρωθυπουργός της χώρας. Ο λόγος του διακόπτεται επανειλημμένως από τις αντιδράσεις των βουλευτών σε όλες τις πτέρυγες.

Πορφυρογέννητος

Παρακαλώ! Παρακαλώ! Αν βρίσκεται η χώρα αυτή τη στιγμή σε αυτή τη δεινή θέση, γι’ αυτό ευθυνόμαστε όλοι μας. Και όσοι είμαστε τώρα μέσα σε αυτή την αίθουσα και όλοι εκείνοι που είναι συγκεντρωμένοι απ’ έξω. Εκλεγμένες ηγεσίες κυβερνούσαν τον τόπο τόσα χρόνια και όχι χούντες ή διορισμένοι αντιβασιλείς. Αν βρίσκεται η χώρα αυτή τη στιγμή στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου, ο ηθικός αυτουργός αυτού του εγκλήματος είναι ο ίδιος ο λαός της! Παρακαλώ!

σκηνή 5η (συνέχεια της 2ης): ημέρα, εξωτερικό (πλατεία Συντάγματος)

Κάποιοι από τους διαδηλωτές, πιο δυναμικοί και πιο επιθετικοί, πλησιάζουν στον Αγνώστου Στρατιώτη. Έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους και κρατάνε καδρόνια. Οι αστυνομικοί έχουν υποχωρήσει στο επίπεδο που βρίσκεται πιο πάνω, αλλά παραμένουν ακόμα αδρανείς μπροστά στις απειλητικές διαθέσεις των άλλων. Πίσω από τους ακροβολισμένους αστυνομικούς, παρατάσσονται και άλλες δυνάμεις, που διαρκώς αποβιβάζονται από κλούβες που βρίσκονται μπροστά από την είσοδο του κοινοβουλίου. Μπροστά στο μνημείο ο ακίνητος εύζωνας χάνεται μέσα στο πλήθος των κουκουλοφόρων, που γίνονται όλο και περισσότεροι. Ανάμεσά τους ένας ψηλός, γεροδεμένος άνδρας με ξυρισμένο το κεφάλι δίνει οδηγίες στους υπόλοιπους με φωνές και χειρονομίες. Στη συνέχεια σηκώνει έναν τηλεβόα και αρχίζει να υπαγορεύει συνθήματα.

Σωτήρης

Μία είναι η ουσία, δεν υπάρχει αθανασία!

Οι υπόλοιποι επαναλαμβάνουν ρυθμικά το σύνθημα, σηκώνοντας ψηλά τις γροθιές τους. Σε λίγο πιο διαφορετικό κλίμα, το πλήθος του κόσμου πίσω στην πλατεία, λιγότερο μαχητικό άλλα πιο ενθουσιώδες, φαίνεται να έχει στήσει το χορό.

σκηνή 6η (συνέχεια της 4ης): ημέρα, (Βουλή των Ελλήνων/αίθουσα συνεδριάσεων)

Πορφυρογέννητος

Και για αυτό οφείλουμε να αναζητήσουμε άμεσα τη λύση που θα μας βγάλει από αδιέξοδο. Τη λύση που θα σώσει τη χώρα από τον αλληλοσπαραγμό. Τη λύση θα λυτρώσει τον λαό και θα μας επαναφέρει στην κατάσταση όπου βρισκόμασταν πριν ανοίξει η πόρτα της κόλασης. Και να το ξέρετε, η λύση αυτή υπάρχει!

Ο Πορφυρογέννητος εξακολουθεί να αγορεύει από το βήμα της βουλής, ενώ κάποιοι από τους βουλευτές από κάτω ανταλλάσουν προσβλητικές χειρονομίες και βρισιές. Κάποιος εκτοξεύει ένα αντικείμενο προς τα έδρανα των αντιπάλων του και ακολουθεί συμπλοκή με βουλευτές να πιάνονται στα χέρια και να μαλλιοτραβιούνται.

σκηνή 7η: ημέρα, εσωτερικό (Βουλή των Ελλήνων/θεωρείο στην αίθουσα συνεδριάσεων)

Σε ένα από τα θεωρεία ένας άντρας γύρω στα σαρανταπέντε παρακολουθεί σοβαρός και ατάραχος. Φοράει μαύρο κουστούμι και μαύρη γραβάτα. Δίπλα του κάποιος κρατάει σημειώσεις, ενώ μιλάει ταυτόχρονα χαμηλόφωνα στο κινητό του. Ένα γυναικείο χέρι τον αγγίζει στον ώμο. Γυρίζει, κοιτάζει πίσω του και σηκώνεται βιαστικά παραχωρώντας δουλοπρεπώς τη θέση του σε μία πολύ όμορφη γυναίκα γύρω στα τριανταπέντε. Αυτή κάθεται και κάνει ένα αδιάφορο νόημα στον άλλο να απομακρυνθεί. Η στάση, το ντύσιμο και το βλέμμα της δημιουργούν ένα πολύ εντυπωσιακό και προκλητικό σύνολο. Ο σοβαρός μαυροντυμένος άνδρας γυρίζει και την κοιτάζει. Εκείνη του κλείνει το μάτι σα να του λέει «όλα εντάξει». Αυτός χαμογελάει ικανοποιημένος και γυρίζει ξανά το βλέμμα του προς το κέντρο της αίθουσας, όπου επικρατεί πανδαιμόνιο.

σκηνή 8η (συνέχεια της 3ης): ημέρα, (Βουλή των Ελλήνων/διάδρομος)

Οι δύο ηλικιωμένοι άνδρες εξακολουθούν να παρακολουθούν από το παράθυρο όσα συμβαίνουν έξω από το κοινοβούλιο.

Πρώτος Γέρος

Τι σημαίνει «η λύση αυτή υπάρχει»; Και αφού υπάρχει λύση γιατί δεν έχει ακόμα εφαρμοστεί;

Δεύτερος Γέρος

Δε ξέρω. Ίσως γιατί δεν είχε έρθει ακόμα η κατάλληλη στιγμή.

Πρώτος Γέρος

Και τι είδους λύση είναι αυτή;

Δεύτερος Γέρος

Δεν έχω ιδέα. Πάντως σίγουρα αυτό δεν είναι λύση.

Ο δεύτερος γέρος δείχνει με το κεφάλι του προς την πλατεία, από όπου οι κραυγές του πλήθους ακούγονται πολύ πιο έντονες. Ο πρώτος κλείνει με δύναμη το παράθυρο και τραβάει την κουρτίνα.

σκηνή 9η (συνέχεια της 5ης): ημέρα, εξωτερικό (πλατεία Συντάγματος)

Οι διαδηλωτές και οι δυνάμεις της αστυνομίας έχουν έρθει στα χέρια. Έχουν ανάψει φωτιές σε διάφορα σημεία, ενώ κάποιοι έχουν καταφέρει να προσπεράσουν τον αστυνομικό κλοιό και πλησιάζουν την είσοδο του κοινοβουλίου, στα αριστερά και στα δεξιά της οποίας στέκονται σαν αγάλματα δύο ένστολοι φρουροί. Πιο πίσω, κάποιοι διαδηλωτές πέφτουν κάτω με αίματα στο πρόσωπο, ενώ κάποιοι άλλοι έχουν καταφέρει να αποσπάσουν ρόπαλα και ασπίδες από τους αστυνομικούς και τους χτυπούν με αυτά.

σκηνή 10η: ημέρα, εσωτερικό (ταξί)

Ο ταξιτζής, ένας πενηντάρης με μουστάκι, ενώ οδηγάει, φτιάχνει τον καθρέφτη του έτσι, ώστε να βλέπει τον επιβάτη, που κάθεται στο πίσω κάθισμα. Από το ραδιόφωνο ακούγεται ένα λαϊκό τραγούδι.

Ταξιτζής

Που να σε αφήσω παιδί μου;

Άρης

Μπροστά στη Βουλή, παρακαλώ!

Ο Άρης ανταποδίδει το βλέμμα μέσα από τον καθρέφτη του οδηγού. Τα μακριά του μαλλιά του είναι ριγμένα πάνω στο μισό του πρόσωπο με τέτοιο τρόπο, ώστε να κρύβουν όσο είναι δυνατό το μαύρο κάλυμμα που σκεπάζει το ένα του μάτι. Το αριστερό του χέρι είναι τυλιγμένο με επιδέσμους και κρέμεται από το λαιμό του. Φοράει μαύρο πουκάμισο.

Ταξιτζής

Μα, είμαστε σχεδόν δίπλα. Και με το χαμό που γίνεται, δύσκολο να πλησιάσουμε με το ταξί.

Άρης

Δεν πειράζει! Πήγαινε όσο πιο κοντά μπορείς! Και κλείσε καλά τα παράθυρα, σε παρακαλώ!

Τα παράθυρα κλείνουν. Ο ταξιτζής κοιτάζει με απορία μέσα από τον καθρέφτη τον Άρη, ο οποίος βάζει ακουστικά στα αυτιά του. Στο βάθος του δρόμου φαίνονται οι διαδηλωτές. Το τραγούδι στο ραδιόφωνο σταματάει απότομα και ακούγεται η φωνή του εκφωνητή.

Εκφωνητής (off)

Σύνδεση αμέσως με τον ανταποκριτή μας στην πλατεία Συντάγματος, όπου η κατάσταση φαίνεται να έχει ξεφύγει για ακόμα μια φορά…

Ταξιτζής

Τους αλήτες, τα έχουνε διαλύσει όλα!

Ο ταξιτζής συνεχίζει να γκρινιάζει. Ο Άρης δεν φαίνεται να τον προσέχει και ελέγχει πόσα καλά κλεισμένα είναι τα παράθυρα. Η φωνή του ταξιτζή και ο ήχος του ραδιοφώνου χάνονται σιγά-σιγά, ενώ ο Άρης δυναμώνει την ένταση στη μικροσκοπική συσκευή που κρατάει και πιέζει τα ακουστικά μέσα στα αυτιά του. Αρχίζει να ακούγεται έντονη ηλεκτρονική μουσική. Ο Άρης κλείνει τα μάτια του και ακουμπάει το κεφάλι πίσω.

σκηνή 11η (συνέχεια της 9ης): ημέρα, εξωτερικό (πλατεία Συντάγματος)

Ενώ η ίδια ηλεκτρονική μουσική ακούγεται, ένα μέρος της πλατείας και ο χώρος μπροστά από τη Βουλή έχουν μετατραπεί σε κανονικό πεδίο μάχης. Κάποιοι είναι πεσμένοι στο έδαφος και άλλοι, σε ομάδες, λυντσάρουν μεμονωμένους αντιπάλους. Ο Σωτήρης, κρατώντας ακόμα τον τηλεβόα, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και πρωτοστατεί στη σύγκρουση. Ο ρυθμός της μουσικής γίνεται φρενήρης μέχρι που ξαφνικά το κομμάτι μετατρέπεται σε έναν διαπεραστικό μεταλλικό ήχο. Τόσο οι διαδηλωτές όσο και οι άντρες των ΜΑΤ σταματούν απότομα τις εχθροπραξίες, στην αρχή για να κοιτάξουν τριγύρω τους απορημένοι και έπειτα, ενώ ο θόρυβος όλο και εντείνεται, για να καλύψουν με τα χέρια τους τα αυτιά τους. Ρόπαλα και καδρόνια πέφτουν στο έδαφος. Όλοι παίρνουν μια έκφραση πόνου και αγωνίας, ενώ κάποιοι διπλώνονται ή πέφτουν κάτω.

σκηνή 12η (συνέχεια της 10ης): ημέρα, εσωτερικό (ταξί)

Ο ήχος σταματάει απότομα. Ο Άρης ανοίγει τα μάτια του και βγάζει τα ακουστικά από τα αυτιά του. Από το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου ακούγεται το ρεφραίν του λαϊκού τραγουδιού να επαναλαμβάνεται σαν να έχει κολλήσει η βελόνα. Το ταξί είναι σταματημένο στο πλάι του δρόμου, πολύ κοντά πλέον στην πλατεία. Ο ταξιτζής, ακουμπισμένος πάνω στο τιμόνι του, μοιάζει σαν να κοιμάται. Ο Άρης απλώνει το χέρι του μπροστά και κλείνει το ραδιόφωνο. Ο ταξιτζής ξυπνάει απότομα και μοιάζει χαμένος.

Άρης

Τι χρωστάω;

Ταξιτζής

Τι πράγμα;

Από τα παράθυρα βλέπουν άλλους ανθρώπους να παραπατούν σαν μεθυσμένοι και άλλους να στέκονται και να κοιτάζουν κάπου ψηλά. Επικρατεί απόλυτη ησυχία. Κάποιος σκοντάφτει πάνω στο ταξί.

Ταξιτζής

Σιγά!

Ο Άρης κοιτάζει προς το μέρος του και βλέπει τον Σωτήρη στο βάθος του πλάνου να στέκεται όρθιος ανάμεσα σε πολλούς ξαπλωμένους διαδηλωτές και αστυνομικούς, που προσπαθούν με κόπο να σηκωθούν. Ο Σωτήρης κοιτάζει με απορία τον τηλεβόα που κρατάει. Ο Άρης ανοίγει την πόρτα.

Άρης (προς τον Ταξιτζή)

Περίμενε λίγο!

σκηνή 13η: ημέρα, εξωτερικό (πλατεία Συντάγματος)

Ο Άρης πλησιάζει τον Σωτήρη περνώντας με δυσκολία μέσα από τον κόσμο. Τον φτάνει και τον ακουμπάει στον ώμο. Εκείνος γυρίζει και τον κοιτάζει ξαφνιασμένος.

Σωτήρης

Τι κάνεις εσύ εδώ;

Άρης

Έλα, πάμε!

Ο Άρης και ο Σωτήρης προχωράνε προς το ταξί αγκαζέ περνώντας ανάμεσα από τα απομεινάρια της σύρραξης κι ενώ κάποιοι διαδηλωτές βοηθούν κάποιους αστυνομικούς να σταθούν στα πόδια τους. Ψηλά στο κτήριο του κοινοβουλίου, σε κάποιο παράθυρο μία κουρτίνα τραβιέται δειλά-δειλά. Πίσω της εμφανίζονται τα πρόσωπα των δύο γέρων.


σκηνή 14η: ημέρα, εσωτερικό (ταξί)

Ο Σωτήρης κάθεται στη θέση του συνοδηγού, ακουμπάει τον τηλεβόα πάνω στα πόδια του και τον περιεργάζεται. Από την ανοιχτή πόρτα του συνοδηγού ο Άρης σκύβει μέσα στο ταξί και δίνει στον Ταξιτζή ένα χαρτονόμισμα των πενήντα ευρώ.

Άρης

Πήγαινέ τον εκεί από όπου με πήρες και κράτα τα ρέστα!

Καθώς ο Άρης τραβιέται πίσω, ο Σωτήρης του αρπάζει το χέρι και τον κοιτάζει στα μάτια σαν δαρμένο κουτάβι.

Σωτήρης

Ποιος κέρδισε;

Άρης

Κανείς. Ισοπαλία.

Ο Άρης κλείνει την πόρτα και το ταξί ξεκινάει.

(συνεχίζεται...)