σκηνή 1η
ημέρα / εσωτερικό, δωμάτιο
Το μισάνοιχτο παράθυρο αφήνει το φως της μέρας να μπει στο δωμάτιο. Μια μικρή τηλεόραση στο πάτωμα παίζει το βίντεο κλιπ του Division bell. Ρούχα και παπούτσια σκορπισμένα παντού. Πάνω στο γραφείο νομικά βιβλία και κόμιξ. Ένα σπασμένο κρεβάτι στην άκρη. Το στρώμα του κρεβατιού στο πάτωμα. Πάνω στο στρώμα κάποιος είναι ξαπλωμένος. Είμαι εγώ. Ανοίγω τα μάτια μου. Είμαι ιδρωμένος. Κοιτάζω την τηλεόραση. Χαμογελάω. Κοιτάζω το ρολόι στον τοίχο. Είναι 8:11. Τεντώνομαι. Δίπλα μου ένα τετράδιο. Απέξω γράφει «όνειρα». Ξαπλώνω μπρούμυτα και ξεφυλλίζω το πυκνογραμμένο τετράδιο. Καταλήγω σε μια καθαρή σελίδα. Στην κορυφή της σημειώνω μια ημερομηνία.
σκηνή 2η
ημέρα / εξωτερικό, βραχώδες τοπίο
Ένας τεράστιος σωρός από βράχια στοιβαγμένα. Μοιάζουν να είναι σφηνωμένα μεταξύ τους σαν τα τουβλάκια στο Τetris. Από πάνω ένας κίτρινος ουρανός. Από κάτω εγώ να σκαρφαλώνω στον σωρό με τα βράχια. Έχω σχεδόν φτάσει στην κορυφή. Ακούγεται ακόμα το Division bell. Μιλάω μόνος μου.
Εγώ
Κρίμα που δεν είσαι εδώ.
Πατάω με σιγουριά πάνω σε έναν μεγάλο βράχο, αλλά αυτός κουνιέται. Μετακινούμαι γρήγορα. Πατάω σε άλλον, αλλά κουνιέται κι αυτός. Δεν μπορώ να σταθώ πουθενά. Ο σωρός με τα βράχια τρέμει ολόκληρος. Σκαρφαλώνω όσο πιο γρήγορα μπορώ, αν και ο σωρός έχει αρχίσει ήδη να γκρεμίζεται. Η κορυφή είναι κοντά. Φωνάζω.
Εγώ
Ξύπνα! Ξύπνα!
σκηνή 3η ( συνέχεια της 1ης )
ημέρα / εσωτερικό, δωμάτιο
Κλείνω το τετράδιο. Σηκώνομαι. Αλλάζω κανάλι. Μια πρωινή, ενημερωτική εκπομπή. Κάποιοι τσακώνονται. Ανοίγω τελείως το παράθυρο. Πολύ φως. Τεντώνομαι. Βγαίνω από το υπνοδωμάτιο.
σκηνή 4η
ημέρα / εσωτερικό, μπάνιο
Είμαι σκυμμένος στον νιπτήρα. Βρέχω το πρόσωπό μου. Σηκώνω το κεφάλι και κοιτάζω τον καθρέφτη. Δεν είμαι εγώ απέναντι. Είναι ο Άλλος. Θυμώνω.
Εγώ
Τι θέλεις εδώ;
Πάει, τέλειωσε!
ο Άλλος
Τίποτα δεν τελείωσε!
Τώρα αρχίζουν όλα.
Εγώ
Τι θες να πεις;
ο Άλλος
Κοιμάσαι ακόμη, ανόητε.
Εγώ
Αποκλείεται! Αφού…
Χτυπάει το κουδούνι. Το φως στο μπάνιο τρεμοπαίζει. Κοιταζόμαστε για λίγο χωρίς να μιλάμε. Ο Άλλος χαμογελάει.
ο Άλλος
Πήγαινε!
Εγώ
Κι αν είναι εκείνη;
ο Άλλος
Εκείνη είναι.
Εγώ
Μα… πάει καιρός πολύς…
ο Άλλος
Ποτέ δεν είναι αρκετός ο καιρός.
Κοίτα!
Μέσα από τον καθρέφτη, σαν σε οθόνη…
σκηνή 5η
νύχτα / εξωτερικό, στο δρόμο
…βλέπω Εκείνη. Διασχίζει έναν πλατύ, έρημο δρόμο. Ακούω τα βήματά της. Βλέπω κι εμένα. Την πλησιάζω. Γελάμε κι οι δυο. Είναι όμορφη. Πολύ όμορφη. Τρίβω τα μάτια μου. Κλαίω. Συναντιόμαστε στη μέση του δρόμου. Κλαίμε κι οι δυο. Ακόμα πιο όμορφη.
Εκείνη
Άσε με να σ’ αγκαλιάσω,
για τελευταία φορά…
Αγκαλιαζόμαστε. Κλείνω τα μάτια. Ακούω ένα σκυλί να γαβγίζει.
σκηνή 6η ( συνέχεια της 4ης )
ημέρα / εσωτερικό, μπάνιο
Ο Άλλος απέναντι γελάει μέσ’ από τον καθρέφτη. Ακούγεται ξανά το κουδούνι.
ο Άλλος
Πήγαινε, σου λέω!
Εγώ
Κι εσύ;
ο Άλλος
Θα περιμένω…
Πήγαινε!
Σκύβω ξανά στον νιπτήρα. Βρέχω ξανά το πρόσωπό μου. Ξανασηκώνω το κεφάλι μου και επιτέλους απέναντι είμαι εγώ. Τα μάτια μου είναι πρησμένα. Το κουδούνι ξαναχτυπά.
Εγώ
Έρχομαι!
σκηνή 7η
ημέρα / εσωτερικό, στην πόρτα
Ανοίγω την πόρτα. Βλέπω Εκείνη. Ή κάποια που κάποτε ήταν Εκείνη. Κάποια που της μοιάζει. Στα μαλλιά. Μόνο που τα μαλλιά είναι γεμάτα φίδια που σφυρίζουν. Στα μάτια. Μόνο που τα μάτια είναι δυο μαύρες τρύπες αδειανές. Σκουλήκια μπαινοβγαίνουν στα μάτια της. Με κοιτάζουν τα σκουλήκια. Χαμογελούν. Tης μοιάζει στο στήθος. Μόνο που είναι το στήθος κρεμασμένο σε δύο τσιγκέλια από κάπου ψηλά. Κοιτάζω ψηλά. Από πάνω ένας κίτρινος ουρανός. Από κάτω εγώ παλεύω να την ξεκρεμάσω. Την αγγίζω. Είναι κάποια που της μοιάζει. Στο σώμα. Μόνο που είναι το σώμα γεμάτο βδέλλες. Ματώνουν το σώμα της οι βδέλλες. Πλημμυρίζει το δάπεδο απ’ το αίμα. Πατάω στο αίμα. Γλιστράω. Πέφτω. Φωνάζω.
Εγώ
Ξύπνα! Ξύπνα!
σκηνή 8η
ημέρα / εξωτερικό, παραλία
Εκείνη περπατάει πάνω στην άμμο. Πλησιάζει μια σκηνή. Μέσ’ από τη σκηνή ακούγεται κάποιος να φωνάζει. Είναι η φωνή μου. Ανοίγει τη σκηνή. Μπαίνει το φως μέσα και με ξυπνάει.
Εκείνη
Τι έπαθες;
Τι έβλεπες πάλι;
Την κοιτάζω. Είναι βρεγμένη. Είναι όμορφη. Χαμογελάω. Στάζει το νερό από παντού. Τεντώνομαι. Της πιάνω το χέρι. Την τραβάω μες στη σκηνή. Γονατίζω. Τη φιλάω. Γλείφω το αλάτι από το σώμα της. Την ξαπλώνω. Γελάει. Με αγκαλιάζει. Μπαίνω μέσα της.
σκηνή 9η
ημέρα / εσωτερικό, μπάνιο
Ο Άλλος στέκεται μπροστά στον καθρέφτη και χτενίζει τα μαλλιά του. Μέσ’ από τον καθρέφτη, σαν σε οθόνη, βλέπει την προηγούμενη σκηνή με εμένα και Εκείνη μες στη σκηνή. Βγάζει ένα τηλεχειριστήριο. Στοχεύει προς τον καθρέφτη και πατάει ένα κουμπί. Μέσ’ από τον καθρέφτη, σαν σε οθόνη προβάλλεται το βίντεο κλιπ του division bell. Συνεχίζει ο Άλλος να κοιτάζεται στον καθρέφτη και να χτενίζεται με μεγάλη επιμέλεια.
σκηνή 10η ( συνέχεια της 8ης )
ημέρα / εξωτερικό, παραλία
Είμαι ξαπλωμένος στην άμμο και καπνίζω. Κοιτάζω τη θάλασσα. Έρχεται Εκείνη από πίσω μου κρατώντας ένα τετράδιο. Ακούω τα βήματά της. Δεν υπάρχει κανένας άλλος στην παραλία. Μου πετάει το τετράδιο. Απέξω γράφει «όνειρα». Το ξεφυλλίζω. Άδειες σελίδες.
Εκείνη
Γράψε!
Εγώ
Τι;
Εκείνη
Γράψε τι είδες! Τώρα!
Πριν το ξεχάσεις!
Εγώ
Το ξέχασα ήδη.
Εκείνη
Όχι! Το θυμάσαι.
Γράψε!
Εγώ
Γιατί;
Εκείνη
Για να μην το ξεχάσεις.
Δεν πρέπει.
Εγώ
Γιατί;
Εκείνη
Γιατί έτσι!
Γράψε, σου λέω!
Μου παίρνει το τσιγάρο από το στόμα. Μου γυρνάει την πλάτη. Απομακρύνεται. Είναι πολύ όμορφη. Πετάει το τσιγάρο και το πατάει με το γυμνό της πόδι. Φτάνει στη θάλασσα. Αρχίζει να περπατάει πάνω στα κύματα. Η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο.
σκηνή 11η
νύχτα / εσωτερικό, δωμάτιο
Κάθομαι στο γραφείο και διαβάζω. Από το μισάνοιχτο παράθυρο φαίνεται να πέφτει καταρρακτώδης βροχή. Στοιβαγμένα πάνω στο γραφείο νομικά βιβλία και κόμιξ. Παντού στο δωμάτιο ρούχα και παπούτσια σκορπισμένα. Ένα σπασμένο κρεβάτι στην άκρη. Το στρώμα του ριγμένο πάνω στο κρεβάτι. Μια μικρή τηλεόραση στο πάτωμα. Μια βραδινή ενημερωτική εκπομπή. Κάποιοι τσακώνονται. Πίνω καφέ και διαβάζω. Κοιτάζω το ρολόι στον τοίχο. Είναι 01:11. Τεντώνομαι. Κοιτάζω ένα τετράδιο στην άκρη του γραφείου. Αφήνω το βιβλίο που διάβαζα στην άκρη. Παίρνω το τετράδιο. Απέξω γράφει «όνειρα». Το ανοίγω. Οι πρώτες σελίδες είναι κολλημένες. Τις ξεκολλάω. Πυκνογραμμένες. Ανάμεσά τους άμμος και φύκια. Χτυπάει το κουδούνι. Κλείνω το τετράδιο και το κρύβω κάτω από τα βιβλία. Κοιτάζω το ρολόι. Είναι 01:11. Χαμογελάω. Αλλάζω κανάλι στη μικρή τηλεόραση στο πάτωμα. Σηκώνομαι. Βγαίνω από το δωμάτιο. Η τηλεόραση δείχνει εμένα να σκαρφαλώνω σε έναν σωρό με βράχια κάτω από έναν κίτρινο ουρανό.
σκηνή 12η
νύχτα / εσωτερικό, στην πόρτα
Ανοίγω την πόρτα και βλέπω Εκείνη. Είναι βρεγμένη. Με φιλάει βιαστικά και περνάει μέσα. Είναι όμορφη, αλλά τα βήματά της αφήνουν κόκκινα, ματωμένα χνάρια πίσω τους. Κλείνω την πόρτα και την ακολουθώ.
σκηνή 13η
νύχτα / εσωτερικό, δωμάτιο
Σκύβει στη μικρή τηλεόραση στο πάτωμα και ανοίγει την ένταση του ήχου. Ακούγεται το division bell. Βλέπω στην οθόνη εμένα να σκαρφαλώνω σε έναν σωρό με βράχια κάτω από έναν κίτρινο ουρανό. Τα βράχια μοιάζουν να είναι σφηνωμένα μεταξύ τους σαν τα τουβλάκια στο tetris. Εκείνη χτυπάει τις παλάμες της με ενθουσιασμό και γελάει.
Εκείνη
Κοίτα! Απίστευτο, ε;
Εγώ
Όλα απίστευτα είναι...
Εκείνη
Όχι όλα! Αυτό είναι αλήθεια!
Κοίτα!
Εκείνη κάνει να καθίσει στο σπασμένο κρεβάτι. Την προλαβαίνω.
Εγώ
Όχι εκεί!
Εκείνη
Α, ναι! Το κρεβάτι...
Μαζί το σπάσαμε.
Θυμάσαι;
Εγώ
Τώρα πια όλα τα θυμάμαι…
Και φταις εσύ γι’ αυτό!
Εκείνη
Είσαι αχάριστος!
Κοίτα!
Στην τηλεόραση συνεχίζω να σκαρφαλώνω και έχω σχεδόν φτάσει στην κορυφή. Κάτι λέω.
Εγώ (από την τηλεόραση)
Κρίμα που δεν είσαι εδώ.
Εκείνη
Εδώ είμαι, ανόητε!
Μωρό μου, εδώ είμαι!
Γύρισα!
Κοιτάζω το πάτωμα. Γύρω της έχει σχηματιστεί μια λίμνη από αίμα. Τη βλέπω να περπατάει πάνω στα κύματα της λίμνης. Με πλησιάζει. Κάνει να με αγκαλιάσει. Την κοιτάζω καλύτερα. Δεν είναι Εκείνη. Είναι κάποια που της μοιάζει. Βλέπω φίδια στα μαλλιά της να σφυρίζουν. Βλέπω τα μάτια της να γίνονται μαύρες τρύπες αδειανές. Βλέπω να μπαινοβγαίνουν σκουλήκια στα μάτια της. Με αγγίζει. Δεν θέλω. Δεν θέλω να δω άλλο. Μέσ’ από την τηλεόραση φωνάζω.
Εγώ (από την τηλεόραση)
Ξύπνα! Ξύπνα!
σκηνή 14η
ημέρα / εξωτερικό, παραλία
Είμαι μόνος μου, γυμνός, ξαπλωμένος στην άμμο. Χαράματα και κάνει πολύ κρύο. Κουλουριάζομαι. Τρίβω το σώμα μου να ζεσταθεί. Κοιτάζω τη θάλασσα. Είναι άγρια. Κοιτάζω τον ουρανό. Είναι βαρύς. Έρχεται βροχή. Κοιτάζω τριγύρω. Ψάχνω. Σηκώνομαι. Μαζεύω κλαδιά για να κρύψω τη γύμνια μου. Στην άκρη της παραλίας βλέπω μια φωτιά. Βλέπω κάποιον να στέκει δίπλα. Αρχίζει να ψιχαλίζει. Πηγαίνω προς τη φωτιά με γρήγορα βήματα. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Ακούω την καρδιά μου. Ακούω τα βήματά μου και την άγρια θάλασσα. Ακούω τη φωτιά. Πλησιάζω. Η μορφή του άλλου αρχίζει να ξεχωρίζει. Η καρδιά μου χτυπάει ακόμα πιο δυνατά. Τρέχω προς τη φωτιά. Τώρα πια τον βλέπω καθαρά. Είναι ο Άλλος. Ξεσπάει η βροχή. Ο Άλλος μού χαμογελάει. Κρατάει ένα τετράδιο στα χέρια. Σκίζει τα φύλλα του και τα ρίχνει στη φωτιά. Με κάθε φύλλο η φωτιά φουντώνει.
Εγώ
Τι κάνεις εκεί;
ο Άλλος
Έλα να ζεσταθείς!
Εγώ
Σε ρώτησα, τι κάνεις εκεί;
Κοιτάζω το τετράδιο που κρατάει. Απέξω γράφει «όνειρα». Θυμώνω. Η βροχή γίνεται καταρρακτώδης.
Εγώ
Δώσ’ το μου αυτό!
Είναι δικό μου.
Ο Άλλος συνεχίζει να σκίζει τα φύλλα του τετραδίου και να τα ρίχνει στη φωτιά. Τον κοιτάζω. Είναι πολύ όμορφος. Όλοι είναι πολύ όμορφοι σ’ αυτόν τον κόσμο. Σ’ αυτό το βιβλίο. Σ’ αυτή την ιστορία. Όλοι και όλα. Εκτός από μένα. Είμαι άσχημος. Είμαι γυμνός και τρέμω από τον θυμό και από το κρύο.
ο Άλλος
Έλα να ζεσταθείς!
Κοίτα τι όμορφη φωτιά σού έφτιαξα!
Εγώ
Δώσε μου αυτό το τετράδιο τώρα!
ο Άλλος
Έλα να το πάρεις μόνος σου!
Ο Άλλος πετάει το τετράδιο μες στη φωτιά. Η φωτιά φουντώνει. Θεριεύει. Φτάνει μέχρι τον ουρανό. Παίρνει φωτιά ο ουρανός. Δεν μπορώ να κοιτάξω άλλο. Κλείνω τα μάτια μου.
σκηνή 15η
ημέρα / εσωτερικό, μπάνιο
Κάποιος είναι σκυμμένος στον νιπτήρα. Έχει βάλει το κεφάλι του κάτω από το νερό. Σηκώνει το κεφάλι του. Ανοίγει τα μάτια. Κοιτάζεται στον καθρέφτη. Είμαι εγώ. Τα μάτια μου είναι πρησμένα. Αγγίζω το πρόσωπό μου. Κοιτάζομαι για ώρα. Αγγίζω τον καθρέφτη. Είμαι εγώ. Σίγουρα. Χαμογελάω.
ΤΕΛΟΣ
ημέρα / εσωτερικό, δωμάτιο
Το μισάνοιχτο παράθυρο αφήνει το φως της μέρας να μπει στο δωμάτιο. Μια μικρή τηλεόραση στο πάτωμα παίζει το βίντεο κλιπ του Division bell. Ρούχα και παπούτσια σκορπισμένα παντού. Πάνω στο γραφείο νομικά βιβλία και κόμιξ. Ένα σπασμένο κρεβάτι στην άκρη. Το στρώμα του κρεβατιού στο πάτωμα. Πάνω στο στρώμα κάποιος είναι ξαπλωμένος. Είμαι εγώ. Ανοίγω τα μάτια μου. Είμαι ιδρωμένος. Κοιτάζω την τηλεόραση. Χαμογελάω. Κοιτάζω το ρολόι στον τοίχο. Είναι 8:11. Τεντώνομαι. Δίπλα μου ένα τετράδιο. Απέξω γράφει «όνειρα». Ξαπλώνω μπρούμυτα και ξεφυλλίζω το πυκνογραμμένο τετράδιο. Καταλήγω σε μια καθαρή σελίδα. Στην κορυφή της σημειώνω μια ημερομηνία.
σκηνή 2η
ημέρα / εξωτερικό, βραχώδες τοπίο
Ένας τεράστιος σωρός από βράχια στοιβαγμένα. Μοιάζουν να είναι σφηνωμένα μεταξύ τους σαν τα τουβλάκια στο Τetris. Από πάνω ένας κίτρινος ουρανός. Από κάτω εγώ να σκαρφαλώνω στον σωρό με τα βράχια. Έχω σχεδόν φτάσει στην κορυφή. Ακούγεται ακόμα το Division bell. Μιλάω μόνος μου.
Εγώ
Κρίμα που δεν είσαι εδώ.
Πατάω με σιγουριά πάνω σε έναν μεγάλο βράχο, αλλά αυτός κουνιέται. Μετακινούμαι γρήγορα. Πατάω σε άλλον, αλλά κουνιέται κι αυτός. Δεν μπορώ να σταθώ πουθενά. Ο σωρός με τα βράχια τρέμει ολόκληρος. Σκαρφαλώνω όσο πιο γρήγορα μπορώ, αν και ο σωρός έχει αρχίσει ήδη να γκρεμίζεται. Η κορυφή είναι κοντά. Φωνάζω.
Εγώ
Ξύπνα! Ξύπνα!
σκηνή 3η ( συνέχεια της 1ης )
ημέρα / εσωτερικό, δωμάτιο
Κλείνω το τετράδιο. Σηκώνομαι. Αλλάζω κανάλι. Μια πρωινή, ενημερωτική εκπομπή. Κάποιοι τσακώνονται. Ανοίγω τελείως το παράθυρο. Πολύ φως. Τεντώνομαι. Βγαίνω από το υπνοδωμάτιο.
σκηνή 4η
ημέρα / εσωτερικό, μπάνιο
Είμαι σκυμμένος στον νιπτήρα. Βρέχω το πρόσωπό μου. Σηκώνω το κεφάλι και κοιτάζω τον καθρέφτη. Δεν είμαι εγώ απέναντι. Είναι ο Άλλος. Θυμώνω.
Εγώ
Τι θέλεις εδώ;
Πάει, τέλειωσε!
ο Άλλος
Τίποτα δεν τελείωσε!
Τώρα αρχίζουν όλα.
Εγώ
Τι θες να πεις;
ο Άλλος
Κοιμάσαι ακόμη, ανόητε.
Εγώ
Αποκλείεται! Αφού…
Χτυπάει το κουδούνι. Το φως στο μπάνιο τρεμοπαίζει. Κοιταζόμαστε για λίγο χωρίς να μιλάμε. Ο Άλλος χαμογελάει.
ο Άλλος
Πήγαινε!
Εγώ
Κι αν είναι εκείνη;
ο Άλλος
Εκείνη είναι.
Εγώ
Μα… πάει καιρός πολύς…
ο Άλλος
Ποτέ δεν είναι αρκετός ο καιρός.
Κοίτα!
Μέσα από τον καθρέφτη, σαν σε οθόνη…
σκηνή 5η
νύχτα / εξωτερικό, στο δρόμο
…βλέπω Εκείνη. Διασχίζει έναν πλατύ, έρημο δρόμο. Ακούω τα βήματά της. Βλέπω κι εμένα. Την πλησιάζω. Γελάμε κι οι δυο. Είναι όμορφη. Πολύ όμορφη. Τρίβω τα μάτια μου. Κλαίω. Συναντιόμαστε στη μέση του δρόμου. Κλαίμε κι οι δυο. Ακόμα πιο όμορφη.
Εκείνη
Άσε με να σ’ αγκαλιάσω,
για τελευταία φορά…
Αγκαλιαζόμαστε. Κλείνω τα μάτια. Ακούω ένα σκυλί να γαβγίζει.
σκηνή 6η ( συνέχεια της 4ης )
ημέρα / εσωτερικό, μπάνιο
Ο Άλλος απέναντι γελάει μέσ’ από τον καθρέφτη. Ακούγεται ξανά το κουδούνι.
ο Άλλος
Πήγαινε, σου λέω!
Εγώ
Κι εσύ;
ο Άλλος
Θα περιμένω…
Πήγαινε!
Σκύβω ξανά στον νιπτήρα. Βρέχω ξανά το πρόσωπό μου. Ξανασηκώνω το κεφάλι μου και επιτέλους απέναντι είμαι εγώ. Τα μάτια μου είναι πρησμένα. Το κουδούνι ξαναχτυπά.
Εγώ
Έρχομαι!
σκηνή 7η
ημέρα / εσωτερικό, στην πόρτα
Ανοίγω την πόρτα. Βλέπω Εκείνη. Ή κάποια που κάποτε ήταν Εκείνη. Κάποια που της μοιάζει. Στα μαλλιά. Μόνο που τα μαλλιά είναι γεμάτα φίδια που σφυρίζουν. Στα μάτια. Μόνο που τα μάτια είναι δυο μαύρες τρύπες αδειανές. Σκουλήκια μπαινοβγαίνουν στα μάτια της. Με κοιτάζουν τα σκουλήκια. Χαμογελούν. Tης μοιάζει στο στήθος. Μόνο που είναι το στήθος κρεμασμένο σε δύο τσιγκέλια από κάπου ψηλά. Κοιτάζω ψηλά. Από πάνω ένας κίτρινος ουρανός. Από κάτω εγώ παλεύω να την ξεκρεμάσω. Την αγγίζω. Είναι κάποια που της μοιάζει. Στο σώμα. Μόνο που είναι το σώμα γεμάτο βδέλλες. Ματώνουν το σώμα της οι βδέλλες. Πλημμυρίζει το δάπεδο απ’ το αίμα. Πατάω στο αίμα. Γλιστράω. Πέφτω. Φωνάζω.
Εγώ
Ξύπνα! Ξύπνα!
σκηνή 8η
ημέρα / εξωτερικό, παραλία
Εκείνη περπατάει πάνω στην άμμο. Πλησιάζει μια σκηνή. Μέσ’ από τη σκηνή ακούγεται κάποιος να φωνάζει. Είναι η φωνή μου. Ανοίγει τη σκηνή. Μπαίνει το φως μέσα και με ξυπνάει.
Εκείνη
Τι έπαθες;
Τι έβλεπες πάλι;
Την κοιτάζω. Είναι βρεγμένη. Είναι όμορφη. Χαμογελάω. Στάζει το νερό από παντού. Τεντώνομαι. Της πιάνω το χέρι. Την τραβάω μες στη σκηνή. Γονατίζω. Τη φιλάω. Γλείφω το αλάτι από το σώμα της. Την ξαπλώνω. Γελάει. Με αγκαλιάζει. Μπαίνω μέσα της.
σκηνή 9η
ημέρα / εσωτερικό, μπάνιο
Ο Άλλος στέκεται μπροστά στον καθρέφτη και χτενίζει τα μαλλιά του. Μέσ’ από τον καθρέφτη, σαν σε οθόνη, βλέπει την προηγούμενη σκηνή με εμένα και Εκείνη μες στη σκηνή. Βγάζει ένα τηλεχειριστήριο. Στοχεύει προς τον καθρέφτη και πατάει ένα κουμπί. Μέσ’ από τον καθρέφτη, σαν σε οθόνη προβάλλεται το βίντεο κλιπ του division bell. Συνεχίζει ο Άλλος να κοιτάζεται στον καθρέφτη και να χτενίζεται με μεγάλη επιμέλεια.
σκηνή 10η ( συνέχεια της 8ης )
ημέρα / εξωτερικό, παραλία
Είμαι ξαπλωμένος στην άμμο και καπνίζω. Κοιτάζω τη θάλασσα. Έρχεται Εκείνη από πίσω μου κρατώντας ένα τετράδιο. Ακούω τα βήματά της. Δεν υπάρχει κανένας άλλος στην παραλία. Μου πετάει το τετράδιο. Απέξω γράφει «όνειρα». Το ξεφυλλίζω. Άδειες σελίδες.
Εκείνη
Γράψε!
Εγώ
Τι;
Εκείνη
Γράψε τι είδες! Τώρα!
Πριν το ξεχάσεις!
Εγώ
Το ξέχασα ήδη.
Εκείνη
Όχι! Το θυμάσαι.
Γράψε!
Εγώ
Γιατί;
Εκείνη
Για να μην το ξεχάσεις.
Δεν πρέπει.
Εγώ
Γιατί;
Εκείνη
Γιατί έτσι!
Γράψε, σου λέω!
Μου παίρνει το τσιγάρο από το στόμα. Μου γυρνάει την πλάτη. Απομακρύνεται. Είναι πολύ όμορφη. Πετάει το τσιγάρο και το πατάει με το γυμνό της πόδι. Φτάνει στη θάλασσα. Αρχίζει να περπατάει πάνω στα κύματα. Η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο.
σκηνή 11η
νύχτα / εσωτερικό, δωμάτιο
Κάθομαι στο γραφείο και διαβάζω. Από το μισάνοιχτο παράθυρο φαίνεται να πέφτει καταρρακτώδης βροχή. Στοιβαγμένα πάνω στο γραφείο νομικά βιβλία και κόμιξ. Παντού στο δωμάτιο ρούχα και παπούτσια σκορπισμένα. Ένα σπασμένο κρεβάτι στην άκρη. Το στρώμα του ριγμένο πάνω στο κρεβάτι. Μια μικρή τηλεόραση στο πάτωμα. Μια βραδινή ενημερωτική εκπομπή. Κάποιοι τσακώνονται. Πίνω καφέ και διαβάζω. Κοιτάζω το ρολόι στον τοίχο. Είναι 01:11. Τεντώνομαι. Κοιτάζω ένα τετράδιο στην άκρη του γραφείου. Αφήνω το βιβλίο που διάβαζα στην άκρη. Παίρνω το τετράδιο. Απέξω γράφει «όνειρα». Το ανοίγω. Οι πρώτες σελίδες είναι κολλημένες. Τις ξεκολλάω. Πυκνογραμμένες. Ανάμεσά τους άμμος και φύκια. Χτυπάει το κουδούνι. Κλείνω το τετράδιο και το κρύβω κάτω από τα βιβλία. Κοιτάζω το ρολόι. Είναι 01:11. Χαμογελάω. Αλλάζω κανάλι στη μικρή τηλεόραση στο πάτωμα. Σηκώνομαι. Βγαίνω από το δωμάτιο. Η τηλεόραση δείχνει εμένα να σκαρφαλώνω σε έναν σωρό με βράχια κάτω από έναν κίτρινο ουρανό.
σκηνή 12η
νύχτα / εσωτερικό, στην πόρτα
Ανοίγω την πόρτα και βλέπω Εκείνη. Είναι βρεγμένη. Με φιλάει βιαστικά και περνάει μέσα. Είναι όμορφη, αλλά τα βήματά της αφήνουν κόκκινα, ματωμένα χνάρια πίσω τους. Κλείνω την πόρτα και την ακολουθώ.
σκηνή 13η
νύχτα / εσωτερικό, δωμάτιο
Σκύβει στη μικρή τηλεόραση στο πάτωμα και ανοίγει την ένταση του ήχου. Ακούγεται το division bell. Βλέπω στην οθόνη εμένα να σκαρφαλώνω σε έναν σωρό με βράχια κάτω από έναν κίτρινο ουρανό. Τα βράχια μοιάζουν να είναι σφηνωμένα μεταξύ τους σαν τα τουβλάκια στο tetris. Εκείνη χτυπάει τις παλάμες της με ενθουσιασμό και γελάει.
Εκείνη
Κοίτα! Απίστευτο, ε;
Εγώ
Όλα απίστευτα είναι...
Εκείνη
Όχι όλα! Αυτό είναι αλήθεια!
Κοίτα!
Εκείνη κάνει να καθίσει στο σπασμένο κρεβάτι. Την προλαβαίνω.
Εγώ
Όχι εκεί!
Εκείνη
Α, ναι! Το κρεβάτι...
Μαζί το σπάσαμε.
Θυμάσαι;
Εγώ
Τώρα πια όλα τα θυμάμαι…
Και φταις εσύ γι’ αυτό!
Εκείνη
Είσαι αχάριστος!
Κοίτα!
Στην τηλεόραση συνεχίζω να σκαρφαλώνω και έχω σχεδόν φτάσει στην κορυφή. Κάτι λέω.
Εγώ (από την τηλεόραση)
Κρίμα που δεν είσαι εδώ.
Εκείνη
Εδώ είμαι, ανόητε!
Μωρό μου, εδώ είμαι!
Γύρισα!
Κοιτάζω το πάτωμα. Γύρω της έχει σχηματιστεί μια λίμνη από αίμα. Τη βλέπω να περπατάει πάνω στα κύματα της λίμνης. Με πλησιάζει. Κάνει να με αγκαλιάσει. Την κοιτάζω καλύτερα. Δεν είναι Εκείνη. Είναι κάποια που της μοιάζει. Βλέπω φίδια στα μαλλιά της να σφυρίζουν. Βλέπω τα μάτια της να γίνονται μαύρες τρύπες αδειανές. Βλέπω να μπαινοβγαίνουν σκουλήκια στα μάτια της. Με αγγίζει. Δεν θέλω. Δεν θέλω να δω άλλο. Μέσ’ από την τηλεόραση φωνάζω.
Εγώ (από την τηλεόραση)
Ξύπνα! Ξύπνα!
σκηνή 14η
ημέρα / εξωτερικό, παραλία
Είμαι μόνος μου, γυμνός, ξαπλωμένος στην άμμο. Χαράματα και κάνει πολύ κρύο. Κουλουριάζομαι. Τρίβω το σώμα μου να ζεσταθεί. Κοιτάζω τη θάλασσα. Είναι άγρια. Κοιτάζω τον ουρανό. Είναι βαρύς. Έρχεται βροχή. Κοιτάζω τριγύρω. Ψάχνω. Σηκώνομαι. Μαζεύω κλαδιά για να κρύψω τη γύμνια μου. Στην άκρη της παραλίας βλέπω μια φωτιά. Βλέπω κάποιον να στέκει δίπλα. Αρχίζει να ψιχαλίζει. Πηγαίνω προς τη φωτιά με γρήγορα βήματα. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Ακούω την καρδιά μου. Ακούω τα βήματά μου και την άγρια θάλασσα. Ακούω τη φωτιά. Πλησιάζω. Η μορφή του άλλου αρχίζει να ξεχωρίζει. Η καρδιά μου χτυπάει ακόμα πιο δυνατά. Τρέχω προς τη φωτιά. Τώρα πια τον βλέπω καθαρά. Είναι ο Άλλος. Ξεσπάει η βροχή. Ο Άλλος μού χαμογελάει. Κρατάει ένα τετράδιο στα χέρια. Σκίζει τα φύλλα του και τα ρίχνει στη φωτιά. Με κάθε φύλλο η φωτιά φουντώνει.
Εγώ
Τι κάνεις εκεί;
ο Άλλος
Έλα να ζεσταθείς!
Εγώ
Σε ρώτησα, τι κάνεις εκεί;
Κοιτάζω το τετράδιο που κρατάει. Απέξω γράφει «όνειρα». Θυμώνω. Η βροχή γίνεται καταρρακτώδης.
Εγώ
Δώσ’ το μου αυτό!
Είναι δικό μου.
Ο Άλλος συνεχίζει να σκίζει τα φύλλα του τετραδίου και να τα ρίχνει στη φωτιά. Τον κοιτάζω. Είναι πολύ όμορφος. Όλοι είναι πολύ όμορφοι σ’ αυτόν τον κόσμο. Σ’ αυτό το βιβλίο. Σ’ αυτή την ιστορία. Όλοι και όλα. Εκτός από μένα. Είμαι άσχημος. Είμαι γυμνός και τρέμω από τον θυμό και από το κρύο.
ο Άλλος
Έλα να ζεσταθείς!
Κοίτα τι όμορφη φωτιά σού έφτιαξα!
Εγώ
Δώσε μου αυτό το τετράδιο τώρα!
ο Άλλος
Έλα να το πάρεις μόνος σου!
Ο Άλλος πετάει το τετράδιο μες στη φωτιά. Η φωτιά φουντώνει. Θεριεύει. Φτάνει μέχρι τον ουρανό. Παίρνει φωτιά ο ουρανός. Δεν μπορώ να κοιτάξω άλλο. Κλείνω τα μάτια μου.
σκηνή 15η
ημέρα / εσωτερικό, μπάνιο
Κάποιος είναι σκυμμένος στον νιπτήρα. Έχει βάλει το κεφάλι του κάτω από το νερό. Σηκώνει το κεφάλι του. Ανοίγει τα μάτια. Κοιτάζεται στον καθρέφτη. Είμαι εγώ. Τα μάτια μου είναι πρησμένα. Αγγίζω το πρόσωπό μου. Κοιτάζομαι για ώρα. Αγγίζω τον καθρέφτη. Είμαι εγώ. Σίγουρα. Χαμογελάω.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου