Φαρμακεία

Λάθος επάγγελμα διάλεξα. Φαρμακοποιός έπρεπε να είχα γίνει.
Τι με είχε πιάσει τότε που ήμουν νέος και αρνήθηκα να ακολουθήσω το επάγγελμα του πατέρα μου; Τι παράλογη επιλογή. Κρίκος βαρύς στην αλυσίδα των μεγάλων της ζωής μου λαθών. Δεν το ήξερα ότι και τότε έτσι ήμουν, παράξενος και αυτοκαταστροφικός.
Τη λάτρευα αυτή τη δουλειά. Ερασιτεχνικά βέβαια την εξάσκησα αρκετά. Μα δεν τη χόρτασα. Δεν πρόλαβα να τη βαρεθώ. Ο κοινωνικός της χαρακτήρας με διασκέδαζε. Με γοήτευε η σχέση εξάρτησης με τους πελάτες. Έβρισκα στην εξουσία της λάθος επιλογής, που γεννά ο πειρασμός της καθημερινότητας, πεδίο δόξης λαμπρό για τα εγκληματικά μου ένστικτα.
Μεγαλώνοντας μες στο φαρμακείο συνήθισα τη χαρακτηριστική του οσμή. Όλα τα φαρμακεία του κόσμου κάπως έτσι μυρίζουν. Η επιστήμη προχωρά ολοένα και η ανθρωπότητα υποχωρεί, αλλά οι θεμελιώδεις οσμές του κόσμου παραμένουν αναλλοίωτες.
Όταν ήμουν παιδάκι και η εγκληματική μου περιέργεια ακόμα δικαιολογούνταν, επιχείρησα να καταπιώ ένα ολόκληρο κουτί με υπνωτικά χαπάκια. Απέτυχα παταγωδώς. Ήμουν μικρός ακόμα και δεν ήξερα. Έπρεπε τα χάπια τα ίδια να καταπιώ. Όχι το κουτί τους! Έτσι συνέχισα να επιβαρύνω το περιβάλλον με τη ρυπογόνο ύπαρξή μου, αλλά το πρώτο μου μάθημα το είχα ήδη πάρει. Στα τέσσερά μου κατάλαβα πολύ καλά ποια η διαφορά μεταξύ ουσίας και περιτυλίγματος.