01:11

- Γιατί δεν κοιμάσαι;
- Κοιμόμουν, αλλά με ξύπνησε το όνειρο.
- Γιατί δεν κλείνεις τα μάτια σου να κοιμηθείς ξανά;
- Φοβάμαι μήπως και το ξαναδώ. Μην έρθει μέσα μου το όνειρο και πάλι με ξυπνήσει.
- Τι είδες;
- Δε θέλω να σου πω. Θα γελάσεις.
- Και είναι κακό αυτό; Γιατί κανένας σας δε θέλει να γελάω;
- Δεν ξέρω. Δε θέλω εσύ μαζί μου να γελάς.
- Αυτό είναι; Πες μου! Τι είδες; Μη φοβάσαι!
- Δε φοβάμαι εσένα. Φοβάμαι το όνειρο.
- Εμένα είδες;
- Ναι.
- Τότε φοβάσαι εμένα.
- Δεν ήσουν μόνος.
- Ποιος άλλος ήταν εκεί μαζί μου;
- Εγώ.
- Τότε φοβάσαι εσένα. Πες μου! Τι είδες;
- Σε είδα, λέει, να προχωράς μπροστά, γυμνός και ματωμένος. Κάπου ανέβαινες και σήκωνες έναν βαρύ σταυρό στην πλάτη.
- Αυτό ήταν, λοιπόν; Μα αυτό είναι το όνειρο που έχουν δει και οι άλλοι.
- Σου το είπα, θα γελάσεις.
- Δε γελάω. Και εσύ που ήσουν; Τι έκανες εσύ εκεί;
- Εγώ ήμουν καρφωμένος πάνω στο σταυρό. Γυμνός και εγώ και ματωμένος και ανέβαινα μαζί σου. Μαζί με τον βαρύ σταυρό σήκωνες, λέει, στην πλάτη σου και εμένα.
- Παράξενο. Αυτό το όνειρο μόνο εγώ το έχω δει.
- Τι πάει να πει αυτό;
- Τίποτα.
- Πως τίποτα; Όλα κάτι σημαίνουν.
- Μην προσπαθείς συνέχεια τα πάντα να ερμηνεύεις! Στα όνειρα είναι που οι πράξεις ξαγρυπνούν και όχι στις λέξεις που αφυπνίζονται τα όνειρα. Έλα τώρα, προσπάθησε να κοιμηθείς ξανά!
- Φοβάμαι! Και αν δω το ίδιο πάλι;
- Εάν το ξαναδείς, μείνε εκεί, στο όνειρο και δες το ως το τέλος! Θα έρθει μια μέρα κάποτε που δε μπορεί, θα λες, όνειρο είναι, μα θα είναι η αλήθεια. Θα ψάχνεις να κρυφτείς στον ύπνο σου, μα ο ήλιος θα έχει την κρυψώνα σου για πάντα φανερώσει.