μπετόβεν

σκηνή: ημέρα, εσωτερικό (παιδικό δωμάτιο)
Δύο αγοράκια γύρω στα έξι. Ο μικρός Γιάννης παίζει τη σονάτα του σεληνόφωτος σε ένα πιάνο χωρίς ουρά, που είναι στριμωγμένο μέσα στο παιδικό δωμάτιο. Φοράει ένα μαύρο κουστούμι και έχει ξεκούμπωτο το λευκό πουκάμισό του. Ο μικρός Δημήτρης έχει δέσει μια μαύρη γραβάτα γύρω από το μέτωπό του και καθισμένος στο κρεβάτι περιεργάζεται ένα ψεύτικο όπλο. Ο Γιάννης τελειώνει όπως-όπως το κομμάτι και βγάζει τη γλώσσα του στην παρτιτούρα.

Δημήτρης

Γιάννη;

Γιάννης

Τι θες;

Δημήτρης

Γιατί πέθανε ο παππούς σου;

Γιάννης

Γιατί ήταν καραγκιόζης!

Δημήτρης

Μη λες βλακείες! Δεν πεθαίνουν έτσι οι παππούδες. Ο δικός μου πέθανε για την καρδιά του…

Γιάννης

Κι ο δικός μου. Έτσι λέει ο μπαμπάς… Η μαμά, όμως, είπε πως δεν πέθανε στα αλήθεια…

Δημήτρης

Δεν πέθανε;!

Γιάννης (ψιθυριστά)

Όχι! Αυτοκτόνησε μόνος του…

Δημήτρης

Μόνος του;!

Γιάννης

Ναι! Την άκουσα να το λέει στους άλλους…

Και πως δεν πρέπει λέει να το μάθει ο παπάς, γιατί θα τον αφήσει να πάει αδιάβαστος…

Δημήτρης

Που να πάει αδιάβαστος;!

Γιάννης

Ξέρω κι εγώ… Βλακείες…

Δημήτρης

Η μαμάδες μόνο γι’ αυτό νοιάζονται… να μη πάμε αδιάβαστοι…

Κι η δικιά μου…

Γιάννης

Η θεία, όμως, φώναζε κι έλεγε στον μπαμπά ότι αυτός τον σκότωσε…

Δημήτρης

Τι;! Αλήθεια;

Γιάννης

Ναι…

Δημήτρης

Έχει σκοτώσει και άλλους ο μπαμπάς σου;

Γιάννης

Δεν ξέρω… μπορεί…

Δημήτρης

Εμένα, δεν έχει σκοτώσει κανένα, μάλλον… Η μαμά λέει ότι ο μπαμπάς τίποτα δεν μπορεί να κάνει σωστά.

Γιάννης

Ναι, αλλά ο δικός σου δεν είναι μαλάκας.

Δημήτρης

Δεν είναι;

Γιάννης

Όχι! Ο δικός μου είναι… μου το είπε ο αδερφός μου.

Δημήτρης

Δεν τον συμπαθώ καθόλου τον αδερφό σου.

Γιάννης

Ούτε κι εγώ.

Ο Γιάννης ξαναγυρίζει προς το πιάνο του και αρχίζει πάλι να παίζει το ίδιο κομμάτι, κάνοντας συνέχεια λάθη.

Δημήτρης

Γιάννη;

Γιάννης

Τι θες;

Δημήτρης

Τι είναι αυτό που παίζεις;

Γιάννης

Μπετόβεν…

… καλός καραγκιόζης ήταν κι αυτός!