Ως λύση για την επανάτηξη των πόλων και την σταθεροποίηση των κλιματολογιστικών συνθηκών του πλανήτη η Τράπεζα του Κόσμου προτείνει την σταδιακή εφαρμογή προγραμμάτων μαζικής ευθανασίας, προκειμένου να μειωθούν οι πληθυσμοί των ευπαθών και πολυδάπανων στρωμάτων. Την ίδια ώρα, όλο και πιο φανατικούς υποστηρικτές αποκτά η πολιτική του ενός γονέα, σύμφωνα με την οποία τα παιδιά των οικογενειών των υπό προστασία εθνών, αφού κληθούν να αποφασίσουν ποιον από τους δύο αγαπάνε περισσότερο -τη μαμά ή τον μπαμπά;- θα αποχωριστούν τον λιγότερο αγαπημένο, ο οποίος στη συνέχεια θα φύγει για ένα μεγάλο ταξίδι. Ο εισηγητής της πρότασης, κύριος Θήτα, του οποίου και οι δύο γονείς πέθαναν στη γέννα, δήλωσε σχετικά: «Είναι καιρός να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας σχετικά με τη δομή της οικογένειας και να πάψουμε να θεωρούμε ως δόγματα τις αρχές και τις αξίες που αυτή παράγει. (…) Είναι φανερό πλέον πως η ταυτόχρονη ύπαρξη και των δύο γονέων μέσα στο σπίτι μπορεί να δημιουργήσει αισθήματα σύγχυσης και ανταγωνισμού στα νεότερα μέλη. (…) Το κοινωνικό κράτος έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια του και αφού δεν μπορούμε να περικόψουμε κεφαλαιώδη δικαιώματα, πρέπει να αποκόψουμε τις κεφαλές των δικαιούχων».