σκηνή 22η, ημέρα, εξωτερικό (στο δρόμο)
Ο Άρης βγαίνει από ένα ταξί. Το ταξί φεύγει και ο Άρης στέκεται κοιτάζοντας ψηλά προς το μπαλκόνι μιας πολυκατοικίας από όπου ακούγεται δυνατή ροκ μουσική. Ο Άρης κινείται προς την είσοδο της πολυκατοικίας και μπαίνει μέσα.
σκηνή 23η, ημέρα, εσωτερικό (διαμέρισμα Άρη)
Ο Άρης ανοίγει την πόρτα. Μέσα στο σχεδόν άδειο από έπιπλα διαμέρισμα ο Σωτήρης πηγαινοέρχεται νευρικός, κρατώντας ακόμα στα χέρια του τον τηλεβόα. Σε μια γωνιά του δωματίου βρίσκεται αραγμένο ένα γερασμένο σκυλί. Το σκυλί, για μια στιγμή, σηκώνει το κεφάλι του, κοιτάζει προς την πόρτα και αμέσως μετά επιστρέφει στη αρχική του θέση. Ο Άρης πλησιάζει το στερεοφωνικό που βρίσκεται στο πάτωμα, σκύβει από πάνω του και το κλείνει. Ο Σωτήρης γυρίζει απότομα και τον κοιτάζει.
Σωτήρης
Κάτι πρέπει να κάνουμε!
Άρης
Αν θέλεις να κάνεις κάτι, ξεκίνα με το ψάχνεις για σπίτι!
Σωτήρης
Δεν εννοώ αυτό! Ε... τι θες να πεις; Με διώχνεις;
Άρης
Ναι.
Ο Άρης πηγαίνει πάνω από το σκυλί, σκύβει και το χαϊδεύει. Το σκυλί, χωρίς να κουνηθεί από τη θέση του, κουνάει την ουρά του και γλύφει το χέρι του Άρη.
Σωτήρης
Γιατί;
Άρης
Γιατί είμαι κακός. Τον τάισες τον Κρόνο;
Σωτήρης
Τον τάισα τον κωλόγερο. Όλη τη νύχτα χτες κλαψούριζε. Δε βλέπει, δεν ακούει... Άλλοι θα του είχαν κάνει ήδη ευθανασία
Άρης
Άλλη μια φορά να το πεις αυτό και θα κάνω σε εσένα ευθανασία.
Ο Άρης αφήνει το σκυλί και σηκώνεται. Το σκυλί αρχίζει να κλαίει σιγανά. Ο Άρης πηγαίνει σε κάποιο διπλανό δωμάτιο.
Σωτήρης
Έλα ρε! Άσε με να μείνω λίγο ακόμα, μέχρι να φτιάξουν κάπως τα πράγματα και ύστερα την κάνω. Λες εγώ να μη θέλω; Και έπειτα, τι σε πειράζω; Αφού εσύ λείπεις συνέχεια.
Ο Άρης επιστρέφει κρατώντας ένα κουτάκι μπύρα. Το ανοίγει και αρχίζει να πίνει.
Άρης
Και πως ακριβώς βλέπεις να φτιάχνουν τα πράγματα;
Σωτήρης
Αυτό σου λέω, πρέπει να κάνουμε κάτι! Να ξεσηκωθούμε! Να κατεβούμε όλοι μαζί στο Σύνταγμα, [(μιλώντας μέσα από τον τηλεβόα:) να μας δουν και να τρομάξουν!] Τι; Τι με κοιτάς έτσι;
Άρης
Τίποτα.
Σωτήρης
Αλλά τι στα λέω εσένα; Εσύ για αυτούς δε δουλεύεις;
Άρης
Εγώ τουλάχιστον δουλεύω.
Σωτήρης
Κι εγώ δουλεύω. Ετοιμάζω την επανάσταση. Τι με κοιτάς έτσι, ρε μαλάκα;
Άρης
Που ήσουν σήμερα το πρωί;
Σωτήρης
Το πρωί; Ε... το πρωί ήμουν... Που ήμουν το πρωί; Είχα πάει... Κάπου είχα πάει και ύστερα... πήρα ένα ταξί και γύρισα σπίτι. Που είχα πάει το πρωί; Όχι, ρε πούστη μου! Το έκαναν πάλι, ε; Το έκαναν πάλι τα καθίκια!
Ο Άρης στραγγίζει το κουτάκι της μπύρας. Ο Σωτήρης προχωράει προς τον τοίχο οργισμένος και τον κοπανάει δυο φορές με το κεφάλι του. Δίπλα του ακριβώς υπάρχει ένας πίνακας ανακοινώσεων με καρφιτσωμένους λογαριασμούς και διάφορες σημειώσεις. Με το δεύτερο χτύπημα πέφτει στο πάτωμα μία φωτογραφία, που ήταν κρυμμένη πίσω από τα χαρτιά. Στη φωτογραφία, που μοιάζει να έχει τραβηχτεί πριν από αρκετά χρόνια, σε κάποια εκδρομή, ποζάρουν χαμογελαστοί και πολύ νεότεροι ο Άρης, ο Σωτήρης και η Ιφιγένεια. Ο Άρης σκύβει και την μαζεύει. Την κοιτάζει. Κάνει να την ξαναβάλει πάλι στη θέση της, αλλά σταματάει και την ξανακοιτάζει. Ο Σωτήρης φεύγει από το δωμάτιο, τρίβοντας το κεφάλι του.
Σωτήρης (off)
Έχεις φάει; Να βάλω; Έχω φτιάξει μακαρόνια;
Ο Άρης εξακολουθεί να κοιτάζει τη φωτογραφία.
Άρης
Όχι. Θα πάω μια βόλτα πρώτα.
σκηνή 24η, ημέρα, εσωτερικό (Ειδική Γραμματεία Εσωτερικών/εργαστήριο χρονομηχανικής)
Ο Ειδικός Γραμματέας Λάμπρος Εκατόνταρχος και η Πλοηγός Ιφιγένεια φορούν λευκές ποδιές και παρακολουθούν έναν πολύ αδύνατο ασπρομάλλη άνδρα που τους μιλάει - είναι ο καθηγητής Πάσχος, πρωτοπόρος επιστήμονας της χρονομηχανικής. Ο καθηγητής κρατάει και με τα δυο του χέρια μια συσκευή που μοιάζει με κράνος μοτοσικλετιστή και από τη οποία κρέμονται διάφορα καλώδια. Η αίθουσα είναι γεμάτη από ηλεκτρονικούς υπολογιστές, οθόνες και άλλα μηχανήματα, μπροστά από τα οποία βρίσκονται άλλοι νεότεροι άντρες και γυναίκες με λευκές ποδιές. Πάνω στις ποδιές τους, όπως επίσης και πάνω στο κράνος υπάρχει χαραγμένο ένα σύμβολο που αποτελείται από δύο κόκκαλα τοποθετημένα χιαστί.
Καθηγητής
Η αιφνίδια επιστροφή του πλωτάρχη Άρη, προκάλεσε βλάβη στο σύστημα τροφοδοσίας. Αυτό πολύ πρακτικά σημαίνει ότι προς το παρόν είναι τεχνικώς αδύνατο να υποστηρίξουμε την ταυτόχρονη αποστολή δεύτερου χρονοναύτη.
Ιφιγένεια
Πότε πιστεύετε ότι μπορεί να αποκατασταθεί η βλάβη;
Καθηγητής
Άγνωστο. Πάντως όχι νωρίτερα από τέσσερις βδομάδες.
Ιφιγένεια (προς τον Εκατόνταρχο)
Περίπου όσο θα χρειαστεί και ο ήρωάς μας για να αναρρώσει τελείως.
Καθηγητής
Και πάντως, για όσο διάστημα το σύστημα υπολειτουργεί, δε θα συνιστούσα να πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε χρήση, ακόμα και για μια απλή αποστολή παρατήρησης.
Εκατόνταρχος
Φοβάμαι ότι δε μπορούμε να περιμένουμε τόσο πολύ.
Ιφιγένεια
Η κατασκευή της Κρόνος 2 σε τι στάδιο βρίσκεται, κύριε καθηγητά;
Καθηγητής
Η εξελιγμένη μορφή της Κρόνος 1 είναι σε πολύ πειραματικό στάδιο ακόμα και οι μόνες δοκιμές που έχουν γίνει, πραγματοποιήθηκαν αποκλειστικά σε πειραματόζωα, τα οποία δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα που βρίσκονται τώρα.
Ιφιγένεια (προς τον Εκατόνταρχο)
Προφανώς είναι οι αρουραίοι που συνάντησε ο Άρης στο χωροχρονικό διάκενο επιστρέφοντας από το ’44.
Εκατόνταρχος
Τι πιθανότητες νέας εμπλοκής υπάρχουν σε περίπτωση άμεσης αποστολής;
Καθηγητής
Γνωρίζετε καλά πως δε μου αρέσει να μιλάω με ποσοστά. Σε κάθε περίπτωση, προσωπικά, δεν αναλαμβάνω την ευθύνη μιας τέτοιας αποστολής.
Εκατόνταρχος
Η ανάληψη ευθυνών δεν είναι δουλειά της επιστήμης. Πλοηγέ, ας αφήσουμε τον κύριο Πάσχο και τους συνεργάτες του να δουλέψουν με την ησυχία τους.
Ο Εκατόνταρχος και η Ιφιγένεια κινούνται προς την έξοδο του εργαστηρίου, ενώ ο Καθηγητής τους κοιτάζει αποδοκιμαστικά πίσω από την πλάτη τους.
σκηνή 25η, ημέρα, εσωτερικό (Ειδική Γραμματεία Εσωτερικών/διάδρομος)
Ο Εκατόνταρχος προχωράει μπροστά κοιτάζοντας κάτι έγγραφα που κρατάει στα χέρια του. Η Ιφιγένεια, καθώς βαδίζει δυο-τρία μέτρα πιο πίσω, ξεκουμπώνει τη λευκή ποδιά της.
Ιφιγένεια
Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι μετά από όλα αυτά, εκείνος θα δεχτεί;
Εκατόνταρχος
Μμ…;
Ιφιγένεια
Λες να μη το έχει καταλάβει ότι τον στέλνεις σε αποστολή αυτοκτονίας;
Εκατόνταρχος
Αν λάβω υπόψιν τις τάσεις του, κάτι τέτοιο θα πρέπει να τον ευχαριστεί.
Ιφιγένεια
Άσε με να πάω εγώ στη θέση του!
Ο Εκατόνταρχος γυρίζει απότομα και την κοιτάζει έκπληκτος. Η Ιφιγένεια βγάζει την ποδιά της.
Εκατόνταρχος
Θα αστειεύεσαι, βέβαια!
Ιφιγένεια
Γιατί; Έχω λάβει την ίδια ακριβώς εκπαίδευση με εσάς και έχω ήδη συμμετάσχει σε διαχρονικό ταξίδι.
Ο Εκατόνταρχος της χαμογελάει, γυρίζει ξανά την πλάτη του και συνεχίζει να περπατάει στο διάδρομο.
Εκατόνταρχος
Αν εννοείς την ρομαντική μας εκδρομή στη Βιέννη του Μεσοπολέμου, δε θα έλεγα πως είναι ο ορισμός της επικίνδυνης αποστολής.
Ιφιγένεια
Είσαι πολύ μαλάκας!
Εκατόνταρχος
Πρόσεχε πως μιλάς στους ανωτέρους σου, πλοηγέ!
Η ‘Ιφιγένεια και ο Εκατόνταρχος φτάνουν μπροστά στην ανοιχτή πόρτα ενός ασανσέρ. Δίπλα στην πόρτα στέκεται ακίνητος ένας ένστολος. Ο Εκατόνταρχος κοντοστέκεται κοιτάζοντας την Ιφιγένεια.
Εκατόνταρχος
Μετά από εσάς, δεσποινίς!
Η Ιφιγένεια πετάει την ποδιά της στον φρουρό ξαφνιάζοντάς τον και μπαίνει μέσα στο ασανσέρ. Ο Εκατόνταρχος την ακολουθεί χαμογελαστός.
σκηνή 26η, ημέρα, εσωτερικό (Ειδική Γραμματεία Εσωτερικών/ανελκυστήρας)
Ο Εκατόνταρχος πατάει ένα κουμπί και στη συνέχεια, αφού η πόρτα κλείσει και ξεκινήσει το ασανσέρ, ρίχνεται πάνω στην Ιφιγένεια και την κολλάει στον τοίχο.
Εκατόνταρχος
Την επόμενη φορά που θα μου μιλήσεις έτσι μπροστά σε άλλους, θα σε στείλω στην εποχή των σπηλαίων! Και ξέρεις τι χαρά θα κάνουν οι Νεάντερνταλ, μόλις σε δούνε...
Ιφιγένεια
Άσε με!
Εκατόνταρχος
Κατάλαβες;
Ιφιγένεια
Το να σε βρίζω μπροστά στους άλλους σε πειράζει, αλλά όταν είμαστε μόνοι μας σε φτιάχνει, καριόλη!
Ο Εκατόνταρχος κατεβάζει το χέρι του και το βάζει ανάμεσα στα πόδια της Ιφιγένεια, ενώ την φιλάει στο λαιμό με πάθος. Η Ιφιγένεια αντιστέκεται και τον σπρώχνει.
Ιφιγένεια
Άσε με!
Ο Εκατόνταρχος επιμένει, ώσπου η Ιφιγένεια καταφέρνει να τον κλωτσήσει. Ο Εκατόνταρχος τραβιέται διπλωμένος και το χέρι του ανάμεσα στα πόδια του. Με το άλλο χέρι ακουμπάει στον τοίχο του ασανσέρ. Στο πρόσωπό του υπάρχει μια έκφραση άγριας χαράς.
Εκατόνταρχος
Ξέρεις γιατί θα δεχτεί τελικά ο δικός σου; Ε;
Η Ιφιγένεια φτιάχνει τα ρούχα της και τον κοιτάζει απαξιωτικά.
Εκατόνταρχος
Θα σου πω εγώ, αν και νομίζω πως ήδη το φαντάζεσαι. Μια αποστολή στο 1996 για τον Άρη θα είναι η πρώτη αποστολή χρονοναύτη σε έτος όπου έχει ήδη ζήσει. Πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι ο πρώτος που θα έχει τη δυνατότητα να συναντήσει τον ίδιο του τον παλαιό εαυτό.
Ιφιγένεια
Αυτό απαγορεύεται ρητά από το πρωτόκολλο.
Εκατόνταρχος
Και το πρωτόκολλο ποιος το έφτιαξε;
Ιφιγένεια
Είσαι μεγάλο κάθαρμα!
Εκατόνταρχος
Είμαι επαγγελματίας. Ο μόνος επαγγελματίας σε μια χώρα ερασιτεχνών.
Ιφιγένεια
Και ο Άρης; Ξέρεις τι επιπλοκές μπορεί να προκαλέσει μια επαφή τέτοιου τύπου;
Εκατόνταρχος
Ο Άρης είναι ένας κατεστραμμένος. Ήρωας μεν, αλλά κατεστραμμένος. Και τώρα πες μου ποιος κατεστραμμένος δε θα έμπαινε στον πειρασμό να αλλάξει τη ζωή του διορθώνοντας τα λάθη του παρελθόντος του; Οι μισοί άνθρωποι θέλουν να γυρίσουν στο παρελθόν για να το αλλάξουν και οι άλλοι μισοί για να το ξαναζήσουν. Γι’ αυτό και η Μηχανή αποτελεί μονοπώλιο της κρατικής εξουσίας και επτασφράγιστο μυστικό.
Το ασανσέρ σταματάει, η πόρτα του ανοίγει και απ’ έξω εμφανίζεται ο Άρης.
Άρης
Διακόπτω κάτι;
Ο Εκατόνταρχος δίνει τα χαρτιά που κρατάει στα χέρια του στην Ιφιγένεια, η οποία τον κοιτάζει οργισμένη.
Εκατόνταρχος
Παρακαλώ, πλοηγέ, δώσε τα έγγραφα αυτά στον τέταρτο και φρόντισε να μη μας διακόψει κανείς.
Ο Εκατόνταρχος βγαίνει από το ασανσέρ και η πόρτα του κλείνει ξανά. Για μια στιγμή Άρης και Ιφιγένεια ανταλλάσσουν ένα βιαστικό βλέμμα.
σκηνή 27η, νύχτα, εξωτερικό (Ειδική Γραμματεία Εσωτερικών/βεράντα)
Ο Άρης καπνίζει. Έχει μόλις πέσει η νύχτα και η πανοραμική θέα από τη βεράντα είναι εντυπωσιακή. Αν και βρίσκεται πολλούς ορόφους πάνω από τη γη, ο ήχος της πόλης ακούγεται αρκετά καθαρά: ασυνάρτητες φωνές, κορναρίσματα, χορευτική μουσική από κάποιο γειτονικό μπαρ. Από πιο μακριά ακούγονται πρώτα πυροβολισμοί και ύστερα σειρήνες περιπολικών και ασθενοφόρων. Ο Άρης πετάει το τσιγάρο του στο κενό. Ο Εκατόνταρχος βγαίνει στο μπαλκόνι κρατώντας δυο ψηλά ποτήρια με μπύρα. Δίνει το ένα στον Άρη. Κάνει να τσουγκρίσει τα ποτήρια, αλλά ο Άρης τον αποφεύγει και αρχίζει να πίνει από το δικό του.
Εκατόνταρχος
Στην υγειά σου!
Άλφα
Εις υγείαν του ελληνικού λαού!
Εκατόνταρχος
Δε τα παρατάς ποτέ, ε;
Άρης
Γι’ αυτό δε σου αρέσω;
Εκατόνταρχος
Ναι... Και γι’ αυτό. Λοιπόν, το αποφάσισες;
Άρης
Εσύ, γιατί λες να ήρθα. Για τη μπύρα;
Εκατόνταρχος
Γιατί όχι; Άλλωστε, το μαγαζί εδώ δεν κλείνει ποτέ.
Άρης
Εκατόνταρχε, κόψε τις μαλακίες! Είπαμε, δεν είμαστε φίλοι. Κάποτε ίσως υπήρξαμε, αν και ακόμα γι’ αυτό δεν είμαι και τόσο σίγουρος πια.
Εκατόνταρχος
Τα χρόνια της σχολής, ε; Ωραίες εποχές!
Άρης
Ναι, θυμάσαι τι ωραία που ήταν στην πρώτη σου εκπαιδευτική αποστολή; Που σε έστειλαν μόλις μια μέρα πριν και εσύ γύρισες πίσω με βρεγμένα τα παντελόνια;
Εκατόνταρχος
Τώρα, όμως, τις αποστολές τις κανονίζω εγώ.
Άρης
Αλήθεια, πως το εξηγείς αυτό;
Εκατόνταρχος
Ποιο;
Άρης
Να, έχουμε τα ίδια ακριβώς χρόνια στην υπηρεσία, τον ίδιο βαθμό, παρόμοια εμπειρία -αν και μάλλον δε συγκρίνονται οι βαλκανικοί με το ευρωμπάσκετ του ’87- και παρ’ όλα αυτά, εσύ είσαι ο προϊστάμενος και εγώ ακόμα κάνω τη βρώμικη δουλειά.
Εκατόνταρχος
Δεν ξέρω. Ίσως φταίνε οι κακές παρέες σου.
Άρης
Ο Σωτήρης; Εσύ μου είπες να τον φιλοξενήσω για να μπορώ να τον ελέγχω καλύτερα.
Εκατόνταρχος
Και εσύ του είπες για το μηχανισμό Λήθης.
Άρης
Και που του το είπα, τι έγινε; Μήπως το θυμάται; Αύριο πάλι στο δρόμο θα είναι.
Εκατόνταρχος
Το ξέρεις ότι κυκλοφορούν μηχανισμοί Λήθης στη Νύχτα;
Άρης
Κάτι ξέρω, αλλά γι’ αυτό καλύτερα να ρωτήσεις τα συνεταιράκια σου, που για μια μικροεξυπηρέτηση είναι ικανοί και τα σχέδια της Μηχανής να σπρώξουν στον υπόκοσμο.
Εκατόνταρχος
Αυτό αποκλείεται και το ξέρεις. Όσοι γνωρίζουν για τον Κρόνο και δουλεύουν για αυτόν βρίσκονται ή έντεκα ορόφους κάτω από τη γη ή σε αυτήν την βεράντα.
Άρης
Και οι χρονοναύτες;
Εκατόνταρχος
Οι χρονοναύτες είναι βλάκες –με συγχωρείς, οι παρόντες εξαιρούνται- αλλά οι άνθρωποι αυτοί είναι σαν τους ηθοποιούς: ξυπνούν, φοράν το κουστουμάκι τους, παίζουν το ρόλο τους, το ξαναβγάζουν και πέφτουν πάλι για ύπνο. Νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, αλλά δεν γνωρίζουν τίποτα περισσότερο από τα λόγια που τους έχουνε δώσει για να μάθουν απ’ έξω.
Άρης
Και αυτά όχι πάντα.
Εκατόνταρχος
Ακριβώς! Και τότε αυτοσχεδιάζουν. Κάτι ξέρεις από αυτά, ε;
Άρης
Και αν κάποιος αποφασίσει κάποια στιγμή να μιλήσει...
Εκατόνταρχος
Θα τον πάρουν για τρελό. Ποιος λογικός άνθρωπος θα πίστευε ένα τέτοιο παραμύθι;
Άρης
Ο Πρόεδρος το πίστεψε.
Ο Άρης προσπαθεί να βγάλει τα τσιγάρα του, ενώ ήδη κρατάει με το γερό του χέρι το ποτήρι της μπύρας. Ο Εκατόνταρχος τον βοηθάει, βγάζοντας το πακέτο του από την τσέπη του πουκαμίσου του. Στη συνέχεια του βάζει ένα τσιγάρο στο στόμα και του το ανάβει.
Εκατόνταρχος
Ο Πρόεδρος δεν είναι άνθρωπος. Πόσο μάλλον λογικός άνθρωπος...
Άρης
Και υποτίθεται αυτόν τον μη λογικό μη άνθρωπο θα πρέπει εγώ να πείσω;
Εκατόνταρχος
Ξέρεις καλά ότι αν δεν καταφέρεις να τον πείσεις, υπάρχει πάντα και άλλος τρόπος.
Άρης
Τι εννοείς;
Εκατόνταρχος
Ξέρεις τι εννοώ. Γιατί νομίζεις ότι επέμενα να αναλάβεις εσύ την αποστολή;
Άρης
Θα αστειεύεσαι, έτσι;
Εκατόνταρχος
Καθόλου. Έχεις ήδη διαπράξει δολοφονίες σε τρεις διαφορετικές αιώνες.
Άρης
Ότι έκανα το έκανα κατόπιν υποδείξεων της υπηρεσίας. Δικές σου εντολές εκτελούσα. Και στην περίπτωση της Κύπρου ήταν αυτοάμυνα.
Εκατόνταρχος
Έστω.
Άρης
Τι εξουσιοδότηση υπάρχει για να κάνω κάτι τέτοιο;
Εκατόνταρχος
Η υψηλότερη δυνατή.
Άρης
Από τον ίδιο τον Πρόεδρο;
Εκατόνταρχος
Τώρα μάλλον εσύ αστειεύεσαι.
Ο Άρης γυρίζει προς τη θέα της νυχτερινής Αθήνας και καπνίζει σκεπτικός κρατώντας με το ίδιο χέρι το τσιγάρο και το σχεδόν άδειο πια ποτήρι. Ο Εκατόνταρχος του παίρνει το ποτήρι από το χέρι.
Εκατόνταρχος
Θέλεις ακόμα μία;
Άρης
Και έτσι θα διορθωθεί η κατάσταση;
Εκατόνταρχος
Έχουν γίνει ήδη όλες οι απαραίτητες εξομοιώσεις και έχουμε βάσιμες ελπίδες πως ναι. Αλλά αυτό δε σε αφορά εσένα. Αυτό που πρέπει τώρα να σε ενδιαφέρει, είναι πως σε κάθε περίπτωση, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αν η αποστολή ολοκληρωθεί, θα είναι και η τελευταία σου.
Άρης
Επειδή δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσω πίσω;
Εκατόνταρχος
Επειδή, όταν επιστρέψεις θα αναλάβεις στη θέση μου.
Άρης
Μη προσπαθείς να με δελεάσεις με πράγματα που το ξέρεις πως δε με συγκινούν.
Εκατόνταρχος
Τότε βρες τι είναι αυτό που σε συγκινεί και πράξε αναλόγως! Αύριο το βράδυ έχει νέα σελήνη και οι συνθήκες για διαχρονική μετάβαση είναι ιδανικές. Το ξέρω πως θα προτιμούσες να αναρρώσεις τελείως πρώτα, αλλά αν περιμένουμε και άλλο, μπορεί σε ένα μήνα να μην υπάρχουμε ούτε εμείς ούτε το σύστημα το ίδιο. Ο μηχανισμός της Λήθης είναι ασπιρίνη για τον καρκίνο. Είναι αδύνατο να κρατάμε για πάντα τον κόσμο μακριά χρησιμοποιώντας ταχυδακτυλουργικά τεχνάσματα.
Άρης
Οπότε καλύτερα να προχωρήσουμε στην αληθινή μαγεία.
Εκατόνταρχος
Έτσι!
Άρης
Θα τα πούμε αύριο, κύριε Ειδικέ.
Εκατόνταρχος
Θα σας περιμένω, κύριε πλωτάρχα.
Ο Εκατόνταρχος σταυρώνει τους δύο δείκτες του μπροστά στο πρόσωπό του σχηματίζοντας το γράμμα Χ, σα να μιμείται έναν κάποιου είδους στρατιωτικό χαιρετισμό. Ο Άρης χαμογελάει καθώς ανασηκώνει λίγο το σπασμένο του χέρι, δείχνοντας ότι δε μπορεί να ανταποδώσει. Γελάνε και οι δύο.
σκηνή 28η, νύχτα, εξωτερικό (Ειδική Γραμματεία Εσωτερικών/είσοδος)
Ο Άρης κατεβαίνει τα σκαλοπάτια στην είσοδο της Ειδικής Γραμματείας. Φαίνεται σαν να έχει λίγο πιο ευχάριστη διάθεση. Βγάζει το κινητό του τηλέφωνό και καλεί έναν αριθμό.
Άρης
Έλα ρε! Που είσαι; Τι φασαρία είναι αυτή; Που; Α, καλά! Να σου πω, τι ώρα θα τελειώσεις; Πάμε για κανένα ποτό; Τι; Δε σε ακούω, ρε μαλάκα! Α, καλά. Καλά, άσ’ το! Αύριο. Δηλαδή, άλλη φορά. Γυρίζω σπίτι. Να σου πω, τον Κρόνο τον τάισες; Ε;
Ο Άρης κατεβάζει το τηλέφωνο, κοιτάζει την οθόνη του, το κλείνει και το ρίχνει ξανά μέσα στην τσέπη του. Μπροστά στην είσοδο της Ειδικής Γραμματείας ο δρόμος φαίνεται έρημος. Ο Άρης κοντοστέκεται κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά.
σκηνή 29η, νύχτα, εσωτερικό (διαμέρισμα Άρη)
Ο Άρης μπαίνει στο διαμέρισμα και ανάβει τα φώτα. Ο σκύλος είναι ξαπλωμένος στο πάτωμα, εκεί ακριβώς όπου τον είχε αφήσει. Του μιλάει, ενώ αρχίζει να ξεντύνεται.
Άρης
Τι έγινε ρε παππού; Κοιμάσαι;
Ο σκύλος δεν αντιδρά. Ο Άρης φεύγει για λίγο από το δωμάτιο και επιστρέφει γυμνός από τη μέση και πάνω και κρατώντας ένα κουτάκι μπύρα.
Άρης
Τι είναι ρε; Δε χαίρεσαι που με βλέπεις;
Πίνει λίγο μπύρα κοιτάζοντας το σκυλί. Αμέσως μετά πετάει κάτω το κουτάκι και σκύβει γρήγορα από πάνω του.
Άρης
Όχι, ρε φίλε! Όχι, γαμώτο!
Ο Άρης είναι πεσμένος στο πάτωμα με το νεκρό σκύλο στην αγκαλιά του. Τον χαϊδεύει και κλαίει. Χτυπάει με τη γροθιά του τον τοίχο δυνατά και από τον πίνακα ανακοινώσεων πέφτει πάλι η ίδια φωτογραφία (σκηνή 23). Η φωτογραφία διαγράφει μια μικρή πτήση μέσα στο δωμάτιο και προσγειώνεται πάνω στη χυμένη μπύρα στο πάτωμα.
(συνεχίζεται...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου