Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Η θαυμαστή συνέχεια της ύπαρξής μου

Χθες βράδυ, πριν πλαγιάσω, έβαλα το ρολόι μου κάτω από το μαξιλάρι.
Ύστερα κοιμήθηκα και ονειρεύτηκα τον άνεμο.
Όλη τη νύχτα το ρολόι χτυπούσε στο ρυθμό της καρδιάς μου.
Συντονιστήκαμε.
Εγώ, το ρολόι μου, ο άνεμος. Τα πάντα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου