Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2020

εκτακτα

βρεχει. οδηγαω στον περιφερειακο. καποια στιγμη αυτο που ακουω στο ραδιοφωνο διακοπτεται για να ανακοινωθει καποια εκτακτη ειδηση. χαμηλωνω την ενταση, αφου στο περιπου γνωριζω ηδη περι τινος προκειται. ο εκφωνητης φωναζει, χτυπιεται κ γενικα κανει ο,τι μπορει για να τον ακουσω. σφυριζω αδιαφορα. μετα φοβαμαι μηπως παρεξηγηθει κ ανεβαζω ξανα την ενταση, την ωρα ακριβως που ακουγεται η φραση "να αποφευγουμε τις ασκοπες μετακινησεις". σκεφτομαι οτι τον τελευταιο καιρο, οποιο κ να ειναι το θεμα, επιδημιες, πολεμοι, φυσικες καταστροφες, ολα τα εκτακτα δελτια τελειωνουν με την ιδια ακριβως συσταση. σιγουρα, αργα ή γρηγορα με αυτον τον τροπο θα τελειωνουν ολες οι ειδησεις γενικα: "στην αγορα δωδεκα μαχητικων κ μιας σεληνακατου προχωρησε το υπουργειο εθνικης αμυνας - αποφευγετε τις ασκοπες μετακινησεις", "κατεβαστε τωρα ολα τα τελευταια διπλωματικα επεισοδια με ελληνικους υποτιτλους - αποφευγετε τις ασκοπες μετακινησεις", "αυτες ειναι οι νεες τασεις της μοδας για το φετινο γαϊδουροκαλοκαιρο - αποφευγετε τις ασκοπες μετακινησεις".
με αυτα κ με αυτα, αναρωτιεμαι, για ακομα μια φορα, ποσο σκοπιμη ειναι η δικια μου μετακινηση κ μηπως θα ηταν καλυτερα να επιστρεψω σπιτι. υστερα, το προχωραω κ αλλο κ αρχιζω να αμφιβαλλω για τη σκοπιμοτητα ολων των πραγματων με τα οποια καταγινομαι, ακομα κ της ιδιας της υπαρξης μου κ γιατι οχι κ του κοσμου ολοκληρου. μεχρι να φτασω στην εξοδο, εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι η κριση που περναμε γινεται ολοενα κ πιο υπαρξιακη. νομιζω, μαλιστα, οτι αυτην τη φραση, που επαναλαμβανουν στις ειδησεις, σαν μαγικο ξορκι, διαρκως πρεπει καπως να την κατοχυρωσουμε με εναν πιο τροπο πιο επισημο, πιο θεσμικο ασπουμε. θα μπορουσε για παραδειγμα να γινει το επισημο μοτο της χωρας: "ελληνικη δημοκρατια - αποφευγετε τις ασκοπες μετακινησεις" - ωραιο δεν ακουγεται; να γινει κατι σαν το "liberte, egalite κ.λπ." των γαλλων ή ακομα καλυτερα να το γραψουμε επανω στο σημαια μας, οπως γραφει "ordem e progresso" πανω στη βραζιλιανικη.
λιγο πριν φτασω στον προορισμο μου, κ θολωμενος απο ολη αυτην την αιφνιδια εγκεφαλικη υπερδραστηριοτητα, κατεβαζω το παραθυρο να παρω λιγο αερα. γινομαι μουσκεμα. το ξανακλεινω. εκτακτα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου