λιγες στροφες ακομα

ενα σκυλι εχει ξαπλωσει εδω απεξω στη σκια κ κοιμαται. η μερα ομως προχωρα κ μαζι της κινουνται κ ολες οι σκιες κ πανε παρακατω. ο σκυλος ξυπναει, βλεπει τον ηλιο να καιει απο πανω του κ του γαυγιζει πολυ ενοχλημενος. μετα παει κ αραζει κατω απο τη νερατζια κ αποκοιμιεται παλι. αλλα η γη εκει, αδιαφορη για τις τρεχουσες αναγκες του τετραποδου, συνεχιζει να στριφογυρνα γυρω απο τον εαυτο της, αφηνοντας τον συντομα ξανα μονο κ απροστατευτο. αυτος ξαναξυπνα. κοιταζει τον ηλιο κ τωρα του γρυλιζει εξαλλος. υστερα σερνεται κ χωνεται στην εισοδο μιας πολυκατοικιας. σκυβει, μυριζει τη σκια. μοιαζει σαν να τη δοκιμαζει. σαν να της λεει: "κοιτα, μην φυγεις τωρα κ απο εδω.. κανονισε παλι να με προδωσεις". αλλα τα μαρμαρα της εισοδου ειναι τοσο δροσερα. το φως του ηλιου δεν τα εχει ακομα ακουμπησει. τα βλεφαρα του σκυλου κλεινουνε. ο υπνος ερχεται ξανα κ αυτη τη φορα φερνει μαζι του κ ενα ωραιο ονειρο. μεσα στο ονειρο ο σκυλος στριφογυρνα κ αυτος γυρω απο τον εαυτο του, παλευοντας να πιασει την ουρα του, να τη δαγκωσει δυνατα, να φτασει ως το τελος. σε καθε στροφη ερχεται ολο κ πιο κοντα. δεν μπορει.. σε λιγο θα τα καταφερει. τριγυρω του, κ παντα μες στο ονειρο, ολοκληρος ο κοσμος, κ φυσικα μεσα σε αυτον, ολης της πολης τα αδεσποτα ακινητα, αμιλητα στεκουν κ τον κοιταζουν. ολο το συμπαν κραταει την ανασα του. δεν μπορει.. αν οχι αυτος, τοτε κανεις. λιγες στροφες ακομα κ την εφτασε. λιγες στροφες ακομα κ ολοι μαζι θα εχουμε νικησει