οχι, δεν πρόκειται για πρόλογο

-Δεν είναι άδικο;
-Ποιο πράγμα;
-Που όταν κάνουμε έρωτα, αυτό που μπαίνει μέσα μου δεν είναι παρά ένα μικρό κομμάτι του εαυτού σου;
-Μικρό;
-Δεν εννοώ αυτό, βλάκα. Ένα μικρό σε σχέση με τον εαυτό σου, με το όλον σου.
-Θέλεις να μπω μέσα σου περισσότερος;
-Και ολόκληρος, αν ήταν δυνατόν. Τότε μονάχα θα είχε κάποια αξία το να λες πως είσαι μέσα μου. Τώρα μονάχα συμβιβαζόμαστε με ημίμετρα…
-Ε, όχι και ημίμετρο!
-Είσαι χαζός! Πολύ όμως.
-Έλα, αφού το ξέρεις, αστειεύομαι.
-Εγώ, πάντως, μιλάω σοβαρά.
-Πάντα είσαι τόσο σοβαρή, όταν είναι να πηδηχτείς με κάποιον;
-Ποιος σου είπε ότι πάω να πηδηχτώ;
-Ε τότε, γιατί όλος αυτός ο πρόλογος;
-Δεν πρόκειται για πρόλογο.
-Αλλά;
-Δεν ξέρω, νομίζω πως φταίει το πουλί σου. Κάθε φορά με κάνει να φιλοσοφώ. Τι έγινε; Σου έπεσε;
-Όχι, εντάξει, σκέφτομαι…
-Τι σκέφτεσαι;
-Που όταν κάνουμε έρωτα, δεν μπορώ να μπαίνω μέσα σου από παντού ταυτόχρονα;
-Τι πράγμα;
-Όχι, για πες, δεν είναι άδικο;