Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

sim

εδω κ αρκετα χρονια χρησιμοποιω την ιδια συσκευη παλαιας τεχνολογιας ως κινητο τηλεφωνο. μολονοτι εχω εντυπωσιαστει πολλες φορες απο τα πολυπλοκα κ πολυμηχανα τηλεφωνα που βλεπω να χρησιμοποιουν οι φιλοι μου, ποτε δεν επιθυμησα να αποκτησω ενα τετοιο, αφου μια χαρα πιστευα πως τα καταφερνα με το stupidphone μου μεχρι τωρα. εδω κ λιγες μερες, ομως, το τηλεφωνο μου ετοιμαζεται να εγκαταλειψει τον ματαιο αυτον ψηφιακο κοσμο, αφου επαψε οριστικα να λειτουργει το ηχειο του. ετσι, αποφασισα να παω να αγορασω μια καινουρια συσκευη για να το αντικαταστησω.
ο πωλητης, στο πρωτο καταστημα που μπηκα, οταν του εδειξα την παλια μου συσκευη κ τον ρωτησα αν εχει καποια παρομοια, απλη κ πρακτικη, στην αρχη νομιζε οτι του κανω πλακα, μετα με ρωτησε αν τη θελω για τον παππου μου κ στο τελος, με ενα υφος, οσο γινοταν πιο συμπονετικο, με παρεπεμψε σε καποια απο τις αποθηκες-μαγαζια που πουλανε μεταχειρισμενα, οπου μπορει να εβρισκα αυτο που εψαχνα καπου αναμεσα σε ενα ζευγαρι κυαλια του ρομελ κ κατι χαλκινα μεταλλια απο τους ολυμπιακους της μοσχας.
στο δευτερο καταστημα που επισκεφτηκα προτιμησα να κρυψω την παλια μου συσκευη κ ζητησα μοναχα απο την υπαλληλο να μου δωσει ενα απλο κ φτηνο κινητο τηλεφωνο να κανω τη δουλεια μου. η υπαλληλος, που μαλλον δεν της αρεσει να της μιλανε μεταφορικα εν ωρα εργασιας, με ρωτησε τι δουλεια κανω. της απαντησα πως ειμαι διακοσμητης φωταγωγων, πραγμα που καθολου δεν φανηκε να την παραξενευει. μου εδειξε μια συσκευη κ αρχισε να απαριθμει τα χαρακτηριστικα της σαν αν ελεγε καποιο ποιημα, την απαγγελια του οποιου κ διεκοψα, οχι κ τοσο ευγενικα, για να την ρωτησω εαν αντεχει σε συνθηκες ελλειψης βαρυτητας ή θα μου χαλασει κ αυτη οπως η προηγουμενη. η κουβεντα μας τελειωσε εκει. η υπαλληλος εφυγε για να φωναξει την ασφαλεια του καταστηματος κ εγω πηρα τη συσκευη κ πηγα στο ταμειο να πληρωσω.
μετα στο σπιτι, λιγο πριν αποχαιρετησω για παντα το παλιο μου κινητο, παρακολουθησα με συγκινηση την τελετη παραδοσης-παραλαβης των επαφων απο τη μια συσκευη στην αλλη. καποιες απο αυτες τις επαφες πλεον δεν μου λενε απολυτως τιποτα, οσο κ αν σπαω τωρα, μεταφορικα, το κεφαλι μου για τις θυμηθω, οσο κ αν καποτε, ισως, παραλιγο να το σπασω κυριολεκτικα για να τις αποκτησω. ωστοσο, δεν τις διαγραφω. τις κραταω, προσδοκωντας την ανασταση της αναμνησης τους καποια στιγμη στο μελλον απο μια τεχνολογικη εξελιξη που η sim του εγκεφαλου μου ακομα αδυνατει να την χωρεσει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου