ολοι οι οδοντιατροι ειναι ψιλοσαδιστες. ο δικος μου εχει κ λογοτεχνικες ανησυχιες. καθε φορα που τον επισκεπτομαι, μου αποκαλυπτει τις φοβερες -οπως ο ιδιος τις χαρακτηριζει- ιστοριες τρομου κ φρικης που κατα καιρους εμπνεεται κ με προτρεπει να κατσω να τις γραψω. εγω καθομαι κ τα ακουω ολα στωικα, αφου ετσι οπως με εχει, με τα σαγονια ανοιχτα, δυσκολευομαι πολυ να αντιδρασω. σημερα πηγα να τον δω, γιατι με εχει πιασει τις τελευταιες μερες ενας εντονος πονος καθε φορα που πινω κρυο νερο, πραγμα που δεν μου εχει ξανατυχει, κ επειδη ειμαι φοβιτσιαρης με ολα αυτα, οσο ναναι λιγακι ανησυχησα. "δεν ειναι τιποτα", μου ειπε, ενω ηδη εβαζε σε λειτουργια τον τροχο κ τον κρατουσε απειλητικα μπροστα στο προσωπο μου, "να σου πω μια ιστορια που σκεφτηκα χθες που εκανα απονευρωση σε εναν παπα; θα σου αρεσει.." κ χωρις να περιμενει απαντηση αρχισε να μου αναπτυσσει την ιδεα του, η οποια ηταν μια παραλλαγη ολων των προηγουμενων που ειχα ηδη ακουσει. "πώς σου φανηκε;" με ρωτησε, οταν τελειωσε την εξιστορηση του ταυτοχρονα με την επεμβαση. "νομιζω οτι εχεις αρχισει να επαναλαμβανεσαι", του απαντησα οσο πιο επαγγελματικα μπορουσα. "ναι, ε; θα ερθεις κ αυριο τοτε, να συνεχισουμε.. ειδα κατι περιεργο πισω στους τραπεζιτες." "οχι, ενταξει.. μου αρεσε. θελει λιγη δουλιτσα, αλλα ειχε πολυ ενδιαφεροντα στοιχεια. ειδικα εκει που ο παπας κανει εξορκισμο στον εαυτο του, ανατριχιασα.." δυσκολη η δουλεια του κριτικου. πρεπει ή να εισαι απο φυση εντελως αναισθητος ή να αφηνεσαι στην αναισθησια που σου κανει ο αφηγητης με τον τροχο στο χερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου