το ασήμαντο

-Τι σκέφτεσαι;
-Δε σκέφτομαι.
-Μα, δε μπορεί, όλο και κάτι πάντοτε θα έχεις στο μυαλό σου.
-Τίποτα το σημαντικό.
-Έστω! Τι είναι αυτό το ασήμαντο που σκέφτεσαι, για πες μου!
-Δε σκέφτομαι, ετούτη τη στιγμή, κάτι συγκεκριμένο.
-Σκέφτεσαι κάτι, δηλαδή, αόριστο και ασαφές;
-Ας πούμε, ναι, περίπου.
-Και τι είναι αυτό;
-Δεν ξέρω. Πάει. Το ξέχασα.
-Αλήθεια; Και τώρα, ύστερα από αυτό, σκέφτεσαι κάτι άλλο;
-Σκέφτομαι τι ήταν, άραγε, αυτό, που λίγο πριν σκεφτόμουν.
-Και;
-Τι και;
-Τι ήταν αυτό που ήταν πριν και τώρα πια δεν είναι;
-Α, ναι! Το βρήκα! Αναρωτιόμουν, τι να σκέφτεσαι εσύ.
-Γιατί δε με ρωτούσες;
-Δεν ξέρω. Μπορεί γιατί με πρόλαβες εσύ και ζήτησες να μάθεις.
-Ωραία. Ρώτα με τώρα και εσύ!
-Τι θέλεις να ρωτήσω;
-Ρώτα με να σου πω τι σκέφτομαι!
-Τι σκέφτεσαι, αλήθεια;
-Δε σκέφτομαι. Σκεφτόμουνα. Τώρα σκεφτόμαστε μαζί.
-Αλήθεια; Τι σκεφτόμαστε;
-Τίποτα το σημαντικό.
-Το ήξερα!
-Το ξέρω…