πώς φτάσαμε ως εδώ

-Έλα! Τι γίνεται; Χαμός;
-Που είσαι, γαμώτο; Χάνεις…
-Τα βλέπω λίγο από εδώ. Είναι όπως τα λένε;
-Δεν είδες, πίστεψέ με, τίποτα. Τα έχουν γαμήσει όλα.
-Είναι στ’ αλήθεια τόσο σοβαρά;
-Άσε! Κι είμαστε ακόμα στην αρχή.
-Πως φτάσαμε, ρε πούστη, ως εδώ;
-Τι με ρωτάς; Δεν ξέρεις;
-Ξέρω, αλλά και πάλι απορώ. Δε θέλω να πιστέψω.
-Άκουσες τι είπαν πάλι το πρωί;
-Κάτι πήρε το αυτί μου…
-Χα! Τότε ετοιμάσου να το πάρεις κι από άλλου!
-Βλέπω, το κέφι δεν το χάνεις.
-Τι θες να κάνω; Η φτώχεια θέλει καλοπέραση.
-Υπάρχει, ξέρεις, και συνέχεια σε αυτήν την παροιμία…
-Προς το παρόν, δε θέλω να τη σκέφτομαι.
-Άσε! Τη σκέφτομαι εγώ. Αύριο επιστρέφω.
-Τι θες, γαμώτο, και γυρνάς; Μείνε εκεί, σου λέω!
-Γιατί; Είναι καλύτερα εδώ;
-Σωστά! Τι ώρα φτάνεις;
-Στις έξι το απόγευμα. Θα παίξει τίποτα μετά;
-Σίγουρα! Εννοείται…