οι απαντήσεις

-Και πως, αλήθεια, γνωριστήκατε;
-Δε γνωριστήκαμε ακόμα ακριβώς. Ακόμα γνωριζόμαστε.
-Μα, δε μπορεί. Σίγουρα κάποιος θα σας γνώρισε. Ποιος ήτανε, θυμάσαι;
-Ίσως εσύ. Μάλλον κανείς. Δεν έχει σημασία.
-Και τότε, πως έγινε κι οι δυο σας συστηθήκατε;
-Δε συστηθήκαμε ποτέ. Άλλωστε, εγώ ακόμα το όνομά της το αγνοώ. Κι εκείνης της αρέσει κάθε φορά αλλιώς να με φωνάζει.
-Μήπως θυμάσαι πότε την είδες για πρώτη σου φορά;
-Ελπίζω να είναι απόψε!
-Κι εκείνη;
-Εκείνη τι;
-Πότε για πρώτη της φόρα εκείνη είδε εσένα;
-Πως θες να ξέρω; Να τη ρωτήσεις, αν τη βρεις κι ύστερα έλα και πες μου!
-Και τώρα, ετούτη τη στιγμή ξέρεις τι κάνει και που βρίσκεται;
-Ξέρω πως βρίσκεται στο δρόμο μου. Ελπίζω να με περιμένει.
-Κι αν όχι;
-Αν όχι, θα βγω στην άκρη του δρόμου να σταθώ. Κάποτε θα περάσει.
-Μα, αν δεν είναι ο δρόμος σου αυτός και ο δικός της δρόμος;
-Αυτό δεν είναι πρόβλημα. Ακόμα κι αν είναι διαφορετικοί οι δρόμοι μας, η άκρη είναι η ίδια.
-Και δε φοβάσαι μήπως η άκρη βαρεθεί και σηκωθεί να φύγει;
-Ας φύγει, αν θέλει! Μα μέχρι τότε θα έχω γίνει εγώ η άκρη και ο δρόμος.
-Κι αν βαρεθεί εκείνη κάποτε και πίσω επιστρέψει;
-Τότε εκεί πίσω θα βρεις κι εσύ τις απαντήσεις σου. Θα δεις πώς γνωριστήκαμε, αλήθεια.