μια χρισταπριλιάτικη ιστορία που θα άρχιζε κάπως έτσι:

Ύστερα από αυτά, ο κόσμος που μέχρι τότε είχε παραμείνει για αιώνες αδρανής και αμετανόητος, άρχισε ξαφνικά να αλλάζει. Και ο ρυθμός της αλλαγής με την φρενίτιδα της κίνησης των ουρανίων σωμάτων μπορούσε να συγκριθεί μονάχα. Οι ανατροπές αυτές, όμως, που ο κόσμος με πάθος και μανία κυνηγούσε, στην πραγματικότητα δεν ήταν παρά αντικαταστάσεις των τόσο μισητών εκείνη τη στιγμή, μα κάποτε τόσο στ’ αλήθεια λατρεμένων, δεδομένων του. Έτσι, αντί της αφοσίωσης επέλεξαν την υπακοή, αντί της δέσμευσης τη συναλλαγή, τη σύμβαση αντί της συμφωνίας και την αντιπαροχή αντί της ανταπόκρισης. Οι ψαλμοί παραχώρησαν τη θέση τους στις προβλέψεις και οι όρκοι στις στατιστικές. Χάθηκε η υπομονή, εξαφανίστηκε η εμπιστοσύνη και στο τέλος, μοιραία, έπαψε και η πίστη να υπάρχει. Οι ναοί άδειασαν αιφνιδιαστικά από των πιστών τις προσευχές και οι θεοί τους άλλαξαν διευθύνσεις και επαγγέλματα. Κάποιοι από αυτούς τους βρήκε το αναποδογύρισμα του κόσμου σωστά προετοιμασμένους και έστειλαν τους ιερείς και τους αγγέλους τους στις γειτονιές να διαλαλήσουν την τροποποίηση των μυστικών αποκαλύψεων. Και οι άνθρωποι βολεύτηκαν πολύ με αυτήν την θεία ευελιξία και άρχισαν να αναζητούν διευθυντές και τεχνοκράτες σε αυτούς που μέχρι χθες αφήναν να τους επισκεφτούν στα προσκεφάλια τους για να ανταλλάξουν τα όνειρά τους με των σκιών τις προφητείες. Απαλλαγμένος από το αβάσταχτο φορτίο των περιττών και αμετάφραστων πραγμάτων, ο κόσμος κράτησε από το μεταφυσικό του παρελθόν μόνο όσα μπορούσαν να κινήσουνε την αγορά και να οδηγήσουν στην παραγωγή νέων ειδών και προϊόντων. Είπε ο κόσμος, «γιατί να πιστέψω στο Θεό, αφού εκείνος σε εμένα δε πιστεύει;» και ούτε στιγμή δε σκέφτηκε την πίστη του στον εαυτό του να την στρέψει. Είπαν οι άνθρωποι, «γιατί να έχουμε τόσους αγίους πάνω από τα κεφάλια μας, αφού κανένας από αυτούς ως σήμερα τις θυσίες μας δεν ήρθε να ανταμείψει» και ούτε που τόλμησαν ποτέ να φανταστούν πως είναι δυνατό να ζήσουν χωρίς να συνεχίζουν της ζωής τους τις στιγμές για πάντα να θυσιάζουν. Και έτσι, αφού το σκέφτηκαν καλά, το αποφάσισαν να διαγράψουν όλους εκείνους τους κοκαλιάρηδες και τους γενειοφόρους μάρτυρες και θαυματοποιούς και να κρατήσουν μόνο τους πιο ανοιχτοχέρηδες. Και κάπως έτσι διάλεξαν τον πιο γελοίο και καραγκιόζη άγιο και όχι μόνο τον αναβαθμίσανε, αλλά τον βάλανε και να τους επισκέπτεται έξι φορές το χρόνο, για να μοιράζει στα παιδάκια τους όλα εκείνα που οι ίδιοι ποτέ δε θα ήταν ικανοί για να τους τα προσφέρουν.