η Μηχανή του Κρόνου (μέρος δέκατο τρίτο)

σκηνή 127^η, ημέρα, εσωτερικό (Βουλή των Ελλήνων/διάδρομος)

Ο Άρης και ο Σωτήρης βγαίνουν από τον στενό ημιφωτισμένο διάδρομο σε έναν άλλο πολύ μεγαλύτερο και γεμάτο κόσμο που πηγαινοέρχεται. Μεγαλόσωμοι άντρες που μοιάζουν με προσωπικό ασφαλείας τρέχουν προς τη μία κατεύθυνση, ενώ άλλοι, με πιο επίσημη ενδυμασία πηγαίνουν προς την άλλη. Ο Άρης και ο Σωτήρης ακολουθούν τους δεύτερους. Κάποιοι τους αναγνωρίζουν και τους χαιρετούν. Άλλοι φαίνονται να απορούν με την παρουσία τους εκεί και την εμφάνισή τους. Ο Άρης δείχνει στο Σωτήρη με τρόπο το όπλο που του είχε αφαιρέσει στη σκηνή 88. Κοντοστέκονται και οι δύο, αφήνοντας τους υπόλοιπους να προχωρήσουν μπροστά και να τους αφήσουν μόνους.

Σωτήρης

Α, εσύ το έχεις; Και νόμισα ότι το ξέχασα στο 1996.

Άρης

Τι ισχύ έχει το παιχνιδάκι σου;

Σωτήρης

Λίγα πράγματα… Αλλά μέσα σε κλειστό χώρο την κάνει τη δουλειά του.

Ο Άρης ξανακρύβει το όπλο και οι δύο συνεχίζουν να περπατούν στο διάδρομο, που σιγά-σιγά μοιάζει σα να αδειάζει από κόσμο. Κάποια στιγμή στρίβουν και πέφτουν πάνω στους δύο γνώριμους γέροντες, οι οποίοι στέκονται μόνοι πάντα δίπλα στο παράθυρο.

Πρώτος Γέρος

Καλώς τα παιδιά!

Δεύτερος Γέρος

Τι καλό μας φέρνετε;

Ο Άρης και ο Σωτήρης κοντοστέκονται και κοιτάζει ο ένας τον άλλον. Ο Άρης κλείνει το μάτι στο Σωτήρη ο οποίος στη συνέχεια πλησιάζει τους δύο γέρους και προσποιείται ότι έχει να τους πει ένα μυστικό. Εκείνοι πλησιάζουν με ύφος συνωμοτικό και τότε ο Σωτήρης πιάνει τα κεφάλια τους και τα χτυπάει μεταξύ τους. Οι δύο γέροι πέφτουν κάτω και ο Άρης με το Σωτήρη απομακρύνονται γρήγορα, γελώντας σαν μικρά παιδιά που έχουν κάνει κάποια αταξία.

σκηνή 128^η: ημέρα, εσωτερικό (Βουλή των Ελλήνων/άιθουσα συνεδριάσεων)

Ο Άρης και ο Σωτήρης εμφανίζονται σε ένα από τα θεωρεία της αίθουσας. Δυο νεαροί κουστουμαρισμένοι άντρες που βρίσκονται εκεί σηκώνονται και φεύγουν, μόλις ο Σωτήρης τους κάνει νόημα. Η μεγάλη αίθουσα της βουλής είναι κατάμεστη, τόσο στα έδρανα όσο και στα υπόλοιπα θεωρεία. Στο βήμα βρίσκεται ο Σακαφλιάς (δεκαπέντε χρόνια μετά). Διάφορα Γατιά κυκλοφορούν ανάμεσα στις θέσεις των βουλευτών. Οι βουλευτές όλων των πτερύγων παρακολουθούν τον λόγο του Σακαφλιά με προσοχή και χωρίς αντιδράσεις. Ο Πορφυρογέννητος κάθεται στην πρώτη θέση των εδράνων της κυβέρνησης και παρακολουθεί επίσης τον λόγο του Σακαφλιά, ενώ χαϊδεύει μια γάτα που κρατά στην αγκαλιά του.

Σακαφλιάς

Αν βρίσκεται η χώρα αυτή τη στιγμή σε αυτή τη δεινή θέση, γι’ αυτό ευθυνόμαστε όλοι μας. Και όσοι βρίσκεστε τώρα μέσα σε αυτή την αίθουσα και όλοι εκείνη που είναι συγκεντρωμένοι απ’ έξω. Εκλεγμένες ηγεσίες κυβερνούσαν τον τόπο τόσα χρόνια και όχι χούντες ή διορισμένοι αντιβασιλείς. Αν βρίσκεται η χώρα αυτή τη στιγμή στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου, ο ηθικός αυτουργός αυτού του εγκλήματος είναι ο ίδιος ο λαός της!

Ο Άρης και ο Σωτήρης κάθονται. Ο Σωτήρης την ώρα που ακουμπάει στη θέση του, ακούει τον ενοχλημένο νιαούρισμα μιας γάτας και τινάζεται. Ο Σακαφλιάς σταματάει την αγόρευσή του και κοιτάζει προς το θεωρείο του Άρη και του Σωτήρη. Πολλοί βουλευτές τον μιμούνται. Ο Άρης και ο Σωτήρης τους χαιρετάνε. Η γάτα απομακρύνεται.

Σακαφλιάς

Και οφείλουμε να αναζητήσουμε τη λύση που θα μας βγάλει από αδιέξοδο. Τη λύση που θα σώσει τη χώρα από τον αλληλοσπαραγμό. Τη λύση θα λυτρώσει τον λαό και θα μας επαναφέρει στην κατάσταση που βρισκόμασταν πριν ανοίξει η πόρτα της κόλασης. Και να το ξέρετε, η λύση αυτή υπάρχει!

Ο Σακαφλιάς σταματάει και δείχνει έντρομος προς το θεωρείο του Άρη και του Σωτήρη. Το γατί στα χέρια του Προέδρου σηκώνει το κεφάλι του.

Σακαφλιάς

Κρατάει όπλο!

Όλοι γυρίζουν τα κεφάλια τους προς το θεωρείο, όπου ο Άρης έχει βγάλει το όπλο του και σημαδεύει προς το βήμα και το Σακαφλιά, που πισωπατώντας προσπαθεί να κρυφτεί. Οι άντρες της ασφάλειας, άλλοι με στολές και άλλοι με πολιτικά, οι περισσότεροι ήδη με τα όπλα τους στα χέρια, κινούνται προς τις σκάλες που οδηγούν στο θεωρείο. Ο Πορφυρογέννητος σηκώνεται όρθιος. Ο Άρης μετακινείται και τώρα σημαδεύει τον Πορφυρογέννητο. Σε κάποιο από τα άλλα θεωρεία εμφανίζεται ένας ελεύθερος σκοπευτής που σημαδεύει προς τον Άρη και είναι έτοιμος να ρίξει. Ο Σωτήρης κάθεται στο πάτωμα με την πλάτη του ακουμπισμένη στο περβάζι του θεωρείου και βουλώνει τα αυτιά του με αυτοσχέδιες ωτοασπίδες, παρόμοιες με αυτές που ήδη φοράει ο Άρης.

Σωτήρης

Τελείωνε!

Ο Άρης σηκώνει το όπλο και σημαδεύει την οροφή της αίθουσας. Ο Σωτήρης φοράει ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου. Ο Άρης βγάζει από την τσέπη του τα δικά του και τα φοράει. Πατάει την σκανδάλη και την ίδια στιγμή ο σκοπευτής του ρίχνει επίσης. Ο Άρης πέφτει κάτω. Τα γυαλιά του τινάσσονται μακριά και σπάνε. Ένας έντονος μεταλλικός ήχος αρχίζει να πλημμυρίζει την αίθουσα κάνοντας όλους τους παρευρισκόμενους να προσπαθούν να καλύψουν τα αυτιά τους με τα χέρια τους. Όλοι παίρνουν μια έκφραση πόνου και κάποιοι γονατίζουν ή πέφτουν κάτω. Ο Σωτήρης σέρνεται πάνω από τον Άρη και βάζει την παλάμη του πάνω από τα μάτια του. Μια ξαφνική λάμψη φωτίζει την αίθουσα και ο ήχος διακόπτεται απότομα.

Ο Σωτήρης σηκώνει την παλάμη του. Ο Άρης τον κοιτάζει. Χαμογελάνε. Βγάζουν τις ωτοασπίδες από τα αυτιά τους. Ακούγεται ο ήχος ενός ακορντεόν. Ο Σωτήρης βοηθάει τον Άρη και οι δυο μαζί σηκώνουν βγάζοντας τα κεφάλια τους πάνω από το περβάζι του θεωρείου και κοιτάζουν κάτω στην αίθουσα. Ένας βουλευτής καθισμένος πάνω στο έδρανό του παίζει ακορντεόν. Οι περισσότεροι κοιτάζουν γύρω τους απορημένοι, σα να μην καταλαβαίνουν που βρίσκονται. Ο Πορφυρογέννητος χτενίζει το ανύπαρκτο μουστάκι του. Ο Σακαφλιάς μιμείται τις κινήσεις της γάτας. Κάποιοι χορεύουν, ενώ στο βάθος της αίθουσας δύο βουλευτίνες, ανεβασμένες πάνω στα έδρανα, φιλιούνται με πάθος. Ο Άρης και ο Σωτήρης έχουν σκάσει στα γέλια. Ο Άρης αρχίζει να βήχει. Ο Σωτήρης ξεκουμπώνει το πουκάμισό του Άρη και βλέπει ότι έχει τραυματιστεί. Το τραύμα δε φαίνεται σοβαρό. Ο Άρης ακουμπάει πάνω στο Σωτήρη και φεύγουν από το θεωρείο.

σκηνή 129^η, ημέρα, εσωτερικό (πλατεία Συντάγματος)

Ο Άρης και ο Σωτήρης βγαίνουν έξω από το κτήριο της Βουλής και αφού περάσουν μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη κάθονται στα σκαλιά. Ο Άρης βγάζει τσιγάρο και το ανάβει. Προτείνει το πακέτο στο Σωτήρη που αρνείται με μία χειρονομία. Στην πλατεία ο κόσμος έχει εξαφανιστεί και υπάρχουν μόνο τα απομεινάρια της διαδήλωσης. Αρχίζουν να κυκλοφορούν στους δρόμους αυτοκίνητα, σα να αποκαθίσταται σιγά-σιγά ο καθημερινός ρυθμός της πόλης.

Άρης

Και τώρα τι κάνουμε, κύριε Διοικητά;

Σωτήρης

Εσείς, τι προτείνετε κύριε Ειδικέ;

Άρης

Έχεις όρεξη για ταξιδάκι;

Σωτήρης

Πάλι τα ίδια; Αφού δε βλέπεις; Ότι και να αλλάξουμε, το σύστημα θα μένει πάντα το ίδιο.

Άρης

Έχεις δίκιο. Μάλλον πρέπει να αλλάξει ολόκληρο το σύστημα.

Σωτήρης

Οπότε, τι λες; Πάμε για ψαράκι;

Άρης

Χμ… Βάρκιζα;

Ο Σωτήρης ενώνει τα δάχτυλά του χιαστί. Ακούγεται ο ύμνος του ΕΛΑΣ.

-τίτλοι τέλους-

σκηνή 129^η, ημέρα, εξωτερικό (πλαγιά βουνού)

Ο Εκατόνταρχος τρέχει σα τρελός. Κρατάει στα χέρια του τη Μηχανή και ρίχνει διαρκώς αγχωμένες ματιές πίσω του. Φοράει ακόμα το κουστούμι του, αλλά χωρίς τη γραβάτα και με ανοιχτά τα πάνω κουμπιά. Λίγο μετά εμφανίζεται πίσω του να τον κυνηγάει μια ομάδα οπλισμένων Ρωμαίων στρατιωτών.

ΤΕΛΟΣ