σκηνή 121η, ημέρα, εσωτερικό (εργαστήριο χρονομηχανικής-θάλαμος μετάβασης)
Ο Άρης είναι ξαπλωμένος ανάσκελα στο κρεβάτι του εργαστηρίου φορώντας ακόμα το κράνος του. Τα πόδια του είναι κρεμασμένα στο πάτωμα. Δίπλα του βρίσκεται ακουμπισμένο το κράνος του Σωτήρη. Ο Άρης σιγά-σιγά συνέρχεται. Ανοίγει τα μάτια του και βγάζει με λίγη δυσκολία το κράνος. Ανακάθεται στο κρεβάτι και κοιτάζει το άλλο κράνος δίπλα του, το οποίο μοιάζει σα να κινείται λίγο. Το σηκώνει και από μέσα πετάγεται ένας ποντικός, που χάνεται τρέχοντας κάτω από το κρεβάτι. Ο Άρης σηκώνεται και φωνάζει ανήσυχος.
Άρης
Σωτήρη!
Ο Άρης βγαίνει από την αίθουσα με τους καθρέφτες και μπαινοβγαίνει στα διπλανά δωμάτια του εργαστηρίου φωνάζοντας το όνομα του φίλου του. Το εργαστήριο φαίνεται έρημο.
σκηνή 122η, ημέρα, εσωτερικό (εργαστήριο χρονομηχανικής-διάδρομος)
Στο βάθος του διαδρόμου, ο Σωτήρης στέκεται δίπλα σε ένα ανοιχτό παράθυρο και καπνίζει. Ο Άρης τον πλησιάζει.
Άρης
Νόμισα ότι το έχεις κόψει.
Ο Σωτήρης ξαφνιάζεται και πετάει το τσιγάρο από το παράθυρο.
Σωτήρης
Ξύπνησες;
Άρης
Μόλις. Εσύ;
Σωτήρης
Έχω λίγη ώρα.
Άρης
Απ’ ότι βλέπω, δεν υπάρχει περίπτωση να μας φτιάξει κανείς καφέ εδώ πέρα. Τι λες; Δεν πάμε σιγά-σιγά;
Σωτήρης
Έτσι είναι πάντα εδώ;
Άρης
Πριν φύγω όχι. Ίσως έχουν αλλάξει λίγο τα πράγματα στο μεταξύ.
Σωτήρης
Πάμε!
Ο Άρης και ο Σωτήρης προχωρούν στο διάδρομο, μέχρι που φτάνουν στο τέλος του όπου βρίσκεται η πόρτα του ασανσέρ. Ο Σωτήρης το καλεί, ενώ ο Άρης κοντοστέκεται και κοιτάζει μια αφίσα που είναι κολλημένη δίπλα και η οποία γράφει: «04.04.2011 απεργία των χρονοναυτών και του πολιτικού προσωπικού του Ειδικής Γραμματείας Εσωτερικών. Αιτήματα…». Ο Σωτήρης έρχεται κοντά στον Άρη και κοιτάζει επίσης την αφίσα.
Σωτήρης
Τι είναι αυτό;
Άρης
Μάλλον έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα στο μεταξύ.
σκηνή 123η, ημέρα, εσωτερικό (στο δρόμο)
Ο Άρης και ο Σωτήρης βγαίνουν στο πεζοδρόμιο της Πανεπιστημίου, που είναι τελείως έρημη. Τα μαγαζιά και τα περίπτερα είναι όλα κλειστά, ενώ στους δρόμους δεν κυκλοφορεί κανένας. Ο Άρης και ο Σωτήρης κοιτάζουν γύρω τους με απορία.
Σωτήρης
Τι έγινε ρε;
Άρης
Δεν ξέρω, αλλά κάτι δε πάει καλά.
Ξαφνικά, από το βάθος της λεωφόρου και στην κατεύθυνση του Συντάγματος ακούγεται ο ήχος πλήθους που φωνάζει ρυθμικά συνθήματα. Από την κατεύθυνση της Ομόνοιας μια διμοιρία μοτοσικλετιστών της αστυνομίας εμφανίζεται και αφού περάσει μπροστά από τον Άρη και το Σωτήρη κατευθύνεται προς το Σύνταγμα. Οι δύο φίλοι τους κοιτάζουν σαν υπνωτισμένοι, στη συνέχεια κοιτάζονται μεταξύ τους και αμέσως μετά αρχίζουν να τρέχουν πίσω από τους μοτοσικλετιστές.
σκηνή 124η, ημέρα, εσωτερικό (πλατεία Συντάγματος)
Στην πλατεία και στους χώρους μπροστά από τη Βουλή επικρατεί το ίδιο σκηνικό με εκείνο των σκηνών 2, 5 και 9, με τους εξαγριωμένους διαδηλωτές και τους αστυνομικούς έτοιμους να επέμβουν. Ο Άρης και ο Σωτήρης προσπαθούν να περάσουν ανάμεσα από τους διαδηλωτές που ολοένα και πυκνώνουν. Ξαφνικά ξεχωρίζει η φωνή ενός από τους διαδηλωτές.
Κάποιος διαδηλωτής
Ο Σωτηρίου!
Ο Άρης και ο Σωτήρης γυρίζουν αμέσως προς τη φωνή και βλέπουν έναν διαδηλωτή να δείχνει κρατώντας ένα καδρόνι το Σωτήρη. Στη συνέχεια πολλοί άλλοι τον μιμούνται και κάποιοι κατευθύνονται απειλητικά κατά πάνω του. Είναι οι σύντροφοι του Σωτήρη από τις πρώτες σκηνές. Ό Άρης και ο Σωτήρης παίρνουν αμυντική στάση και ακουμπούν ο ένας στην πλάτη του άλλου.
Άρης
Ποιοι είναι αυτοί; Τους ξέρεις;
Σωτήρης
Τα παιδιά…
Κάποιος αστυνομικός βλέπει το Σωτήρη να κινδυνεύει και λέει κάτι στον ασύρματο. Στη συνέχεια κάνει νόημα σε μία διμοιρία ΜΑΤ να κινηθούν για να προστατέψουν το Σωτήρη. Οι αστυνομικοί περιτριγυρίζουν το Σωτήρη και τον Άρη την ώρα που αυτοί έχουν αρχίσει να ανταλλάσουν τις πρώτες μπουνιές με τους οργισμένους διαδηλωτές. Καλυπτόμενοι από τις ασπίδες των οργάνων της τάξης ο Άρης και ο Σωτήρης προχωρούν προς την είσοδο της Βουλής.
Σωτήρης
Τι γίνεται;
Άρης
Δεν ξέρω. Προχώρα!
Ο Άρης και ο Σωτήρης φτάνουν μπροστά στα σκαλιά της Βουλής και ασφαλείς πλέον εγκαταλείπονται από τους αστυνομικούς που επιστρέφουν στο χώρο προ του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη και αρχίζουν να πλακώνονται με τους διαδηλωτές. Ένας αξιωματικός πλησιάζει τον Άρη και αφού ρίχνει μια δύσπιστη ματιά στην εμφάνισή του, του δείχνει την είσοδο της Βουλής.
Αξιωματικός
Από εδώ, κύριε Ειδικέ!
Ο Άρης και ο Σωτήρης κοιτάζονται και στη συνέχεια ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια και μπαίνουν στο κτήριο της Βουλής. Μπροστά στην είσοδο οι αστυνομικοί τους χαιρετάνε στρατιωτικά.
σκηνή 125η, ημέρα, εσωτερικό (Βουλή των Ελλήνων/διάδρομος)
Ενώ ο Άρης προχωράει, ο Σωτήρης τον σταματάει, τραβώντας από πίσω το μανίκι του πουκάμισού του.
Σωτήρης
Τι είναι αυτά, ρε; Τι «κύριε Ειδικέ» και μαλακίες; Που ήρθαμε;
Άρης
Σου είπα, δεν ξέρω. Πάμε να δούμε!
Σωτήρης
Δεν πάω πουθενά. Η θέση μου είναι εκεί έξω, με τους συντρόφους μου.
Άρης
Οι σύντροφοί σου παραλίγο να σε λιντσάρουν πριν από λίγο. Για αυτό σκάσε και ακολούθησε με!
Σωτήρης
Άκου να σου πω…
Ο Σωτήρης σηκώνει το χέρι του σα να θέλει να χτυπήσει τον Άρη. Ο Άρης με το σπασμένο του χέρι αποκρούει αμέσως το χτύπημα. Και οι δύο σταματούν και κοιτάζουν έκπληκτοι το τυλιγμένο στους επιδέσμους χέρι. Ο Άρης το ξεκρεμάει από το λαιμό του και το τεντώνει και το λυγίζει με μεγάλη ευκολία.
Εκατόνταρχος
Σιδερένιος!
Ο Άρης και ο Σωτήρης γυρίζουν και βλέπουν τον Εκατόνταρχο να τους πλησιάζει με απλωμένα τα χέρια.
Εκατόνταρχος
Καλώς τους ήρωες!
Άρης
Τι είναι αυτά, Επίτροπε; Τι μας έστειλες να κάνουμε;
Εκατόνταρχος
Σιγά, ήρωα! Μη φωνάζεις! Υπάρχει και ένας κώδικας μυστικότητας στην υπηρεσία, υποτίθεται.
Ο Εκατόνταρχος απλώνει το χέρι του στο πρόσωπο του Άρη και του βγάζει το κάλυμμα του ματιού του. Ο Άρης κάνει πως τραβιέται πίσω. Πίσω από το μαύρο κάλυμμα αποκαλύπτεται ένα υγιές, λίγο κοκκινισμένο μάτι.
Εκατόνταρχος
Και βγάλε αυτήν την αηδία! Τρομάζεις τον κόσμο!
Ο Άρης αγγίζει το μάτι του και το ανοιγοκλείνει νευρικά.
Άρης
Δεν καταλαβαίνω τίποτα.
Εκατόνταρχος
Μην ανησυχείς! Περάστε στο γραφείο μου να τα συζητήσουμε με την ησυχία μας. Από εδώ!
Στο πλάι του διαδρόμου ανοίγει μια πόρτα και εμφανίζεται ο Αντωνάκης χαμογελαστός. Δεκαπέντε χρόνια μεγαλύτερος από τις σκηνές του 1996 και με φαλάκρα, υποδέχεται τον Άρη και το Σωτήρη με προσποιητά ευγενικό τρόπο. Ο Σωτήρης τον κοιτάζει με ανοιχτό το στόμα.
Σωτήρης
Πλάκα κάνεις!
Γραμματέας
Παρακαλώ κύριοι! Κύριε Υπουργέ, κύριε Ειδικέ, κύριε Διοικητά…
Ο Βήτα σκύβει στο αυτί του Άρη.
Σωτήρης
Εγώ ποιος από τους τρεις είμαι;
Ο Εκατόνταρχος χτυπάει τον Άρη και το Σωτήρη στην πλάτη.
Εκατόνταρχος
Είναι προφανές ότι το ταξίδι της επιστροφής σας ταλαιπώρησε. Ελάτε μέσα και να είστε σίγουροι πως σύντομα θα σας λυθούν όλες σας οι απορίες.
σκηνή 126η, ημέρα, εσωτερικό (Βουλή των Ελλήνων/γραφείο Εκατόνταρχου)
Ο Άρης, ο Σωτήρης και ο Εκατόνταρχος μπαίνουν στο γραφείο. Ο Αντωνάκης τους ακολουθεί και κλείνει την πόρτα. Ο Εκατόνταρχος περνάει πίσω από το γραφείο του και κάνει νόημα στους επισκέπτες να καθίσουν στις πολυθρόνες, ενώ αυτός κάθεται κι αυτός. Ο Αντωνάκης στέκεται όρθιος στην άκρη του δωματίου. Ο Άρης βγάζει ένα τσιγάρο και πάει να το ανάψει.
Εκατόνταρχος
Το κάπνισμα απαγορεύεται στους δημόσιους χώρους, αλλά προφανώς αυτή η απαγόρευση για έναν πράκτορα που παρέβη το μισό πρωτόκολλο της Υπηρεσίας σε μία και μόνη αποστολή, δε λέει και πολλά πράγματα.
Άρης
Έφερα την αποστολή μου σε πέρας και αυτό νομίζω πως μετράει. Αν τώρα θέλεις να με αποτάξεις, σε πληροφορώ πως έχω ήδη αποφασίσει να παραιτηθώ.
Ο Γραμματέας γελάει. Ο Άρης και ο Σωτήρης γυρίζουν και τον κοιτάζουν.
Σωτήρης
Γιατί γελάει αυτός;
Εκατόνταρχος
Γιατί είναι λίγο αργά για παραιτήσεις. Άλλωστε, οι Ειδικοί Γραμματείς δεν παραιτούνται. Είναι ισόβιοι.
Άρης
Ειδικός Γραμματέας τίνος πράγματος;
Εκατόνταρχος
Μα των Εσωτερικών, φυσικά.
Άρης
Από πότε;
Εκατόνταρχος
Εδώ και τέσσερα χρόνια. Μετά τη δική μου προαγωγή σε Υπουργό.
Άρης
Τα κατάφερες όλα μια χαρά, ε;
Εκατόνταρχος
Δεν την άλλαξα εγώ την ιστορία. Εγώ ήμουν αυτός που τη διαχειρίστηκα. Και άλλωστε, άλλοι τα κατάφεραν πολύ καλύτερα.
Ο Εκατόνταρχος κοιτάζει τον Σωτήρη και ο Άρης αμέσως τον μιμείται. Ο Σωτήρης τους κοιτάζει εναλλάξ και τους δύο.
Σωτήρης
Τι με κοιτάτε; Τι έκανα;
Εκατόνταρχος
Η συμμετοχή σε τυχερά παιχνίδια είναι το πιο βαρύ παράπτωμα για έναν χρονοναύτη, αλλά στην περίπτωση σου, κύριε Διοικητά, ούτε να σου κάνω παρατήρηση δε μπορώ. Εξάλλου, ενήργησες από μόνος σου και εκτός υπηρεσίας.
Ο Άρης κοιτάζει αγριεμένα το Σωτήρη.
Άρης
Τι έκανες;
Εκατόνταρχος
Μάλλον έχει πολλά μυστικά από τους φίλους του ο κύριος Διοικητής. Πριν από επτά χρόνια ο φίλος σου δανείστηκε ένα σεβαστό ποσό από την Τράπεζα Αναπτύξεως, το οποίο και επένδυσε στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Στη μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του θεσμού. Λίγες βδομάδες μετά, με τα αμύθητα κέρδη που αποκόμισε, εξαγόρασε την ίδια την Τράπεζα. Φαίνεται πως είχε πολύ καλές πληροφορίες.
Σωτήρης
Εγώ… Τι με κοιτάς; Ήθελα τα λεφτά για να τα δώσω στον αγώνα για την ανατροπή του συστήματος.
Εκατόνταρχος
Το οποίο και υπηρετείς τώρα με τον καλύτερο τρόπο.
Ο Σωτήρης σκύβει το κεφάλι, ενώ ο Άρης τον κοιτάζει ακόμα θυμωμένος. Ο Αντωνάκης, πίσω από την πλάτη τους, χαχανίζει. Ο Άρης γυρίζει ξανά και τον κοιτάζει.
Άρης
Κι αυτός; Πως τη γλίτωσε;
Εκατόνταρχος
Λήθη, κύριοι! Η Δημοκρατία μας για να επιβιώσει πρέπει να ξέρει και να ξεχνά. Ότι έγινε, έγινε, πλωτάρχα. Θυμάσαι το σύνθημά μας ή σου ροκάνισαν τη μνήμη οι χρονοποντικοί σου;
Άρης
Και ο Πορφυρογέννητος;
Εκατόνταρχος
Ο Πορφυρογέννητος είναι πάντα ο Πορφυρογέννητος. Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Αυτή την ώρα πρέπει να αγορεύει στην αίθουσα.
Ο Άρης σηκώνεται από την πολυθρόνα του και βηματίζει μέσα στο δωμάτιο. Ο Εκατόνταρχος και ο Σωτήρης τον κοιτάζουν. Βγάζει και άλλο τσιγάρο και το ανάβει.
Αντωνάκης
Το κάπνισμα…
Ο Εκατόνταρχος κάνει νόημα στον Αντωνάκη να αφήσει τον Άρη να καπνίσει.
Άρης
Ωραία η ιστορία που έφτιαξες Επίτροπε, αλλά νομίζω ότι κάτι της λείπει.
Ο Εκατόνταρχος βγάζει και αυτός ένα τσιγάρο και το ανάβει, ενώ παίρνει ένα θλιμμένο ύφος.
Εκατόνταρχος
Η Ιφιγένεια;
Άρης
Πως και δεν τη βλέπω πουθενά;
Ο Εκατόνταρχος ανοίγει ένα συρτάρι στο γραφείο του και βγάζει μια φωτογραφία. Την ακουμπά πάνω στο γραφείο και την σπρώχνει προς το μέρος του Άρη, ο οποίος πλησιάζει. Στη φωτογραφία φαίνονται ο Άρης, ο Σωτήρης και η Ιφιγένεια με επίσημο ντύσιμο σε κάποια κοινωνική εκδήλωση. Η Ιφιγένεια κρατάει το μπράτσο του Άρη.
Εκατόνταρχος
Η τελευταία σας ευτυχισμένη στιγμή.
Άρης
Που είναι;
Εκατόνταρχος
Η σωστή ερώτηση είναι πότε είναι;
Άρης
Την έχεις στείλει σε αποστολή;
Εκατόνταρχος
Όχι εγώ. Αυτό δεν είναι πια δική μου δουλειά.
Άρης
Εγώ;
Εκατόνταρχος
Μάλιστα κύριε προϊστάμενε. Πως νομίζεις ότι γλίτωσες το ματάκι σου;
Άρης
Τι λες; Έστειλα εγώ την Έψιλον στο ’44;
Εκατόνταρχος
Και μάλλον δεν πρέπει να περνάει και πολύ καλά.
Ο Εκατόνταρχος βγάζει μια δεύτερη φωτογραφία, ασπρόμαυρη, από το συρτάρι του και την βάζει δίπλα στην πρώτη. Στη φωτογραφία η Ιφιγένεια είναι κρεμασμένη από ένα δέντρο, ενώ δυο τρεις ένστολοι στέκονται δίπλα της. Ο Άρης κάνει ένα βήμα πίσω τρομαγμένος. Ο Σωτήρης έχει επίσης σηκωθεί και κοιτάζει πίσω από την πλάτη του Άρη τις φωτογραφίες.
Άρης
Δε μπορεί.
Εκατόνταρχος
Αναρωτιέμαι αν δεν την αγαπούσες, πόσες φορές θα την είχες σκοτώσει ακόμα;
Άρης
Δικιά σου δουλειά είναι όλα αυτά, κάθαρμα. Ήξερες πολύ καλά τι θα συνέβαινε, αν δεχόμουν να γυρίσω στο 1996 και για αυτό με έστειλες.
Εκατόνταρχος
Οι αποστολές πεδίου είναι εθελοντικές. Είχες μέχρι τη τελευταία στιγμή τη δυνατότητα να πεις όχι, αλλά δε το έκανες και ξέρουμε και οι δυο μας καλά γιατί.
Άρης
Γιατί πίστευα πως μπορούσα να κάνω κάτι καλύτερο.
Εκατόνταρχος
Και το έκανες. Η χώρα ήταν στο χείλος του γκρεμού και τώρα έχει μία από τις ισχυρότερες οικονομίες στον πλανήτη.
Άρης
Και όλοι αυτοί που φωνάζουν απ’ έξω.
Εκατόνταρχος
Πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα φωνάζουν.
Ο Εκατόνταρχος στέκεται μπροστά στο παράθυρο και κοιτάζει το πλήθος στην πλατεία. Ο Σωτήρης έχει ακουμπήσει τη Μηχανή του πάνω στο γραφείο και πληκτρολογεί κάτι στην οθόνη της. Ο Άρης κοιτάζει το Σωτήρη και στη συνέχεια κινείται και αυτός προς το παράθυρο. Ο Αντωνάκης κοιτάζει το ρολόι του.
Αντωνάκης
Κύριε Υπουργέ, είναι ώρα να πηγαίνετε.
Σωτήρης
Έχει δίκιο ο Γραμματέας σας, κύριε Υπουργέ.
Ο Εκατόνταρχος γυρίζει και κοιτάζει το Σωτήρη. Ο Σωτήρης πετάει την Μηχανή στον αέρα και ο Άρης την αρπάζει. Ο Εκατόνταρχος ξαφνιάζεται στην αρχή και στη συνέχεια φέρνει γρήγορα το χέρι του στο εσωτερικό του σακακιού του. Ο Άρης φοράει τη Μηχανή με πολύ γρήγορες κινήσεις στο κεφάλι του Επιτρόπου και τον αγκαλιάζει ακινητοποιώντας τα χέρια του. Ταυτόχρονα ο Σωτήρης τρέχει προς το μέρος του Αντωνάκη τον οποίον χτυπάει δυνατά στο πρόσωπο, ρίχνοντάς τον αναίσθητο στο πάτωμα. Ακούγεται ο ήχος της Μηχανής και στη συνέχεια η λάμψη της που πλημμυρίζει το γραφείο. Ο Εκατόνταρχος κοιτάζει τον Άρη έντρομος στην αρχή και στη συνέχεια οργισμένος. Ο Άρης φαίνεται πως καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να κρατήσει ακίνητο τον Εκατόνταρχο. Τα πρόσωπά τους σχεδόν ακουμπάνε το ένα το άλλο. Κάποιοι χτυπούν από έξω την πόρτα του γραφείου και φωνάζουν, ενώ ο Σωτήρης την κρατάει με όλη του τη δύναμη για να μην ανοίξει. Στο τέλος ο Εκατόνταρχος εξαφανίζεται, ο ήχος και η λάμψη παύουν και ο Άρης πέφτει εξαντλημένος στο έδαφος. Ο Σωτήρης βάζει ένα βαρύ έπιπλο μπροστά στην πόρτα και στη συνέχεια πάει προς το μέρος του Άρη, τον οποίον και σηκώνει ξανά στα πόδια του.
Άρης
Τι ημερομηνία έβαλες;
Σωτήρης
Δε θυμάμαι. Μία στην τύχη.
Ο Άρης χαμογελάει πικρά. Κάποιοι κοντεύουν να σπάσουν την πόρτα.
Άρης
Πάμε να φύγουμε από εδώ!
Ο Άρης δείχνει στο Σωτήρη μια μικρότερη πόρτα που βρίσκεται πλάι στη βιβλιοθήκη του γραφείου. Ο Σωτήρης την ανοίγει και πίσω από αυτή αποκαλύπτεται ένας ημιφωτισμένος διάδρομος. Την ώρα που η πόρτα υποχωρεί από τα χτυπήματα των αντρών που βρίσκονται έξω από αυτήν, οι δύο φίλοι έχουν φύγει από το γραφείο του Εκατόνταρχου. Ο Αντωνάκης στο πάτωμα αρχίζει να συνέρχεται.
(συνεχίζεται...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου