παντού

Λίγο η μακρινή τσιγγάνικη καταγωγή, λίγο το απροσάρμοστό του πνεύμα, έχει αναπτύξει από καιρό ένα ταλέντο μοναδικό και απαράμιλλο. Πάνω από τρία βράδια στο ίδιο μέρος σπάνια κατορθώνει πια να διανυκτερεύσει και από το διαμέρισμα του ενός στου άλλου φίλου διαρκώς μετακινείται. Έχει ήδη υπεξαιρέσει μες στις τσέπες του ένα σωρό κλειδιά, που τα ακούς σε κάθε βήμα του να κουδουνίζουνε χαρμόσυνα κι από μακριά μάταια να προειδοποιούνε για την θρασεία και τόσο λίγο, δυστυχώς, αναμενόμενη νέα επίσκεψή του. Ήτανε λες και είχε βάλει με όλη την πόλη στοίχημα υπεράνθρωπο να φιλοξενηθεί σε κάθε σπίτι διαθέσιμο, σε κάθε ελεύθερο κρεβάτι. Τον συναντάς Τσιπουροπαρασκευούλα μεσημέρι στα Παλιά και τον ρωτάς, τι έχεις να κάνεις το σαββατοκύριακο κι εκείνος σου απαντάει, «θα πάω να μείνω στο σπίτι κάτι φίλων στη Νεάπολη, που έχει μπαλκόνι με ωραία θέα σε μια μάντρα με αυτοκίνητα. άμα γουστάρεις, πέρνα!». Τη στήνει στα πρακτορεία τις παραμονές και μόλις δει κάποιον γνωστό να βγάζει εισιτήριο, τον πλησιάζει κι άρχιζε τα δικά του, «φεύγεις; που πας; και ποιος θα σου ποτίζει τα φυτά; παρέα στους τοίχους ποιος θα κάνει;». Μία ομάδα φοιτητών, λίγο για πλάκα - λίγο για να περάσουν κάποιο μάθημα, έκανε τις προάλλες μια εργασία κι έβγαλε, λέει, το συμπέρασμα πως έχει ο φίλος μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια κοιμηθεί στα δύο πέμπτα των σπιτιών της πόλης. Χωρίς να υπολογιστούν τα ακατοίκητα κι όλα τα παρανόμως στοιχειωμένα.