Έπρεπε να λείψω

Είχα φύγει να ταξιδέψω στην Ευρώπη. Ένα μήνα ολόκληρο. Μόνο ένα μήνα τριγύρναγα εδώ κι εκεί χωρίς σκοπό και πρόγραμμα. Στην Ιταλία συνάντησα φίλους παλιούς και γνώρισα νέους εχθρούς στη Γερμανία. Ήπια καφέδες στο Παρίσι και στην Πράγα βροχή κι αψέντι. Στην Κοπεγχάγη μια νύχτα έμεινα μονάχα. Μια νύχτα ήταν αρκετή για να μπλεχτώ σε περιπέτειες απίστευτες. Έγινα ήρωας μυθιστορήματος στην κατάλευκη μα πένθιμη Ελβετία. Κι ύστερα πάλι συγγραφέας εν πλω στην Αδριατική. Το εισιτήριό μου το εξάντλησα, μα να εξαντληθώ και πάλι δεν κατάφερα. Επέστρεψα κουρασμένος και ανήσυχος. Γεμάτος όρεξη για τα πάντα. Για τον κόσμο ολόκληρο. Και πρώτα απ’ όλα για εκείνη. Όταν βρεθήκαμε ξανά, με φίλησε γλυκά κι ένα «μου έλειψες» ψιθυριστά στο αφτί μού κάρφωσε. Τι θλιβερό! Έπρεπε να λείψω για να της λείψω.