Άρης και Ειρήνη

σκηνή 1η: ημέρα, εξωτερικό (πλαζ λουόμενων)
Ο Άρης, 29 ετών και η Ειρήνη 32 είναι ξαπλωμένοι πάνω στις πετσέτες τους και λιάζονται. Ανάμεσά τους υπάρχουν άλλες δυο πετσέτες και τριγύρω τους άλλα σκορπισμένα ρούχα, αντρικά και γυναικεία, τσάντες, σανδάλια κ.λπ. Η Ειρήνη ασχολείται με το κινητό της και ο Άρης βάζει ξανά και ξανά αντηλιακή κρέμα στους ώμους του. Ο ένας ρίχνει κλεφτές ματιές στον άλλον ώσπου τα βλέμματά τους διασταυρώνονται.

Άρης

Ωραία, ε;

Ειρήνη

Τι είπες;

Άρης

Ωραία θάλασσα!

Ειρήνη

Ναι, καλά είναι.

Άρης

Δε θα μπεις;

Ειρήνη

Που να μπω;

Άρης

Στη… θάλασσα.

Ειρήνη

Α, μπα! Είμαι αδιάθετη.

Εσύ;

Άρης

Κι εγώ.

Ειρήνη

Τι κι εσύ;

Άρης

Ε… κι εγώ… Βαριέμαι.

Ειρήνη

Α…

Άρης

Εγώ είμαι ο Άρης.

Ειρήνη

Κι εγώ η Ειρήνη.

Η Ειρήνη αφήνει κάτω το κινητό της και απλώνει το χέρι της προς τον Άρη χαμογελώντας τυπικά. Ο Άρης πάει να δώσει το χέρι με το οποίο άπλωνε την αντηλιακή, το ξανασκέφτεται κοιτάζοντας το και τρίβοντας τα δάχτυλά του και δίνει το άλλο.

Άρης

Χάρηκα!

Αν και νομίζω ότι μας σύστησαν χθες τα παιδιά.

Ειρήνη

Α, ναι;

Άρης

Είσαι με τον Ηλία;

Ο Άρης δείχνει με το κεφάλι δύο τύπους που παίζουν ρακέτες στα αριστερά της Ειρήνης. Η Ειρήνη γυρίζει το κεφάλι της. Ο ένας από τους δύο που παίζουν ρακέτες τη χαιρετάει. Η Ειρήνη του στέλνει ένα φιλί και ξαναγυρίζει προς τον Άρη.

Ειρήνη

Τι εννοείς;

Άρης

Ε… είστε… μαζί;

Ειρήνη

Α! Όχι, όχι!

Άρης

Ευτυχώς! Δεν τον πάω καθόλου. Δεν είναι πολύ δήθεν;

Ειρήνη

Ο Ηλίας είναι αδερφός μου.

Άρης

Α, ναι; Ε… από ρακέτες σκίζει πάντως, ε;

Ο Άρης ξαναρχίζει να βάζει αντηλιακό στους ώμους και τα χέρια του. Η Ειρήνη τον κοιτάζει χαμογελαστή.

Ειρήνη

Από πού είσαι, Χάρη;

Άρης

Άρη!

Ειρήνη

Άρη… ναι!

Άρης

Μένω στην Αθήνα, αλλά η καταγωγή μου είναι από την Κρήτη.

Ειρήνη

Αλήθεια; Μέσα από την Κρήτη; Έχω μια φίλη που…

Χτυπάει το κινητό της. Κοιτάζει την οθόνη και το ξαναφήνει δίπλα της χωρίς να απαντήσει. Ο Άρης κοιτάζει το κινητό και μετά την Ειρήνη.

Άρης

Εσύ;

Ειρήνη

Ε… εγώ… δουλεύω σε τράπεζα.

Άρης

Καλή φάση!

Έχω κι εγώ μια φίλη που…

Το κινητό χτυπάει όλο και πιο δυνατά. Ο Άρης και η Ειρήνη κοιτάζουν πρώτα τη συσκευή και μετά ο ένας τον άλλον.

Ειρήνη

Είναι ο πρώην μου. Δε θέλω να του απαντήσω.

Άρης

Χωρίσατε;

Ειρήνη

Ε, για να είναι πρώην μου;

Άρης

Σωστά!

Ειρήνη

Εσύ;

Άρης

Τι; Αν θέλω να του απαντήσω;

Ειρήνη

Η φίλη σου που είναι;

Άρης

Α! Κι εγώ, κι εγώ…

Ειρήνη

Τι; Χωρίσατε;

Άρης

Όχι! Ε… έφυγε… Δε ζει πια…

Ειρήνη

Ωχ! Με συγχωρείς! Δεν ήθελα…

Άρης

Όχι, όχι! Δε ζει πια στην Ελλάδα! Έφυγε για την Αμερική. Μεταπτυχιακά…

Ειρήνη

Α! Δε θα πας να την βρεις;

Άρης

Μπα! Δύσκολο. Φοβάμαι και τα αεροπλάνα…

Ειρήνη

Έλα ρε! Τι φοβάσαι; Το πιο ασφαλές μέσο είναι το αεροπλάνο. Περισσότερες πιθανότητες έχεις να πάθεις κάτι αν ταξιδεύεις με το αυτοκίνητο.

Κι έπειτα αν είναι η ώρα σου…

Άρης

Ναι, ξέρω… Κι αν είναι η ώρα του πιλότου, εγώ τι φταίω;

Ένα κίτρινο μπαλάκι έρχεται και χτυπάει με δύναμη τον Άρη στο μέτωπο. Ο Άρης πιάνει το κεφάλι του. Η Ειρήνη ανασηκώνεται, γυρίζει προς τον αδερφό της και μετά προς τον Άρη. Πιάνει το μπαλάκι και το πετάει στη θάλασσα. Πλησιάζει τον Άρη και αγγίζει το χέρι του, το οποίο κρύβει το πρόσωπό του.

Ειρήνη

Είσαι καλά; Χάρη;

Άρης

Άρη!

Ειρήνη

Ωχ! Σου μαύρισε το μάτι! Γαμώτο!

Άρης

Ο αδερφός σου ήταν;

Ειρήνη

Όχι… ο άλλος.

Άρης

Τον πούστη! Θα τον γαμήσω!