Το έτος του βοδιού

4, 3, 2, 1 και… καλή (κοψο)χρονιά! Ναι, είναι αλήθεια: ένα νέο, ολοκαίνουριο έτος ανέτειλε στη νεραϊδοχώρα και οι πιστοί υπήκοοι φαίνονται, για ακόμα μια φορά, πρόθυμοι να κρύψουν κάτω από το ιπτάμενο χαλάκι τους τις στάχτες και τα θρύψαλα, που άφησε πίσω του φεύγοντας νύχτα κι από το παράθυρο ο γερο_χρόνος. La grande illusion!
Δεν ήθελε και πολύ… Λίγο το παμφάγο πνεύμα των Χριστουγέννων, λίγο ο νέος σεμνός και ταπεινός ανασχηματισμός του -μια ζωή την έχουμε κι αν δεν την γλεντήσουμε- κυβερνείου, λίγο ο τηλεπαθητικός απόηχος του μεσανατολικού σφαγείου… ταρακουνήθηκαν συθέμελα οι καναπέδες και τα καναπεδάκια της επικράτειας και ανανεώθηκε η εμπιστοσύνη μας στις αρετές και τα αγαθά της κληρονομικής μας δημοκρατίας.
Ποιος είπε ότι περνάει κρίση η αγορά; Ξεπούλησαν τις μέρες αυτές οι μυαλοπώληδες τοις μετρητοίς, αδειάσανε τα στοκ των επί πιστώσει μεταπραττών της λαϊκής συνείδησης. Μαζί με την εμπιστοσύνη κατάφερε το χριστεπώνυμο καταναλωτικό κοινό να ανανεώσει και το εμπόρευμα. Και -δόξα τω θεώ- απ’ όλα είχε μπαχτσές: από σταφύλια της οργής μέχρι και μικροαστικές κουτοχορτόπιτες για τους μικρούς και τους μεγάλους φίλους μας.
Και μετά το λύκειο, τι (;), αναρωτήθηκε ο σχολικός επαναστατικός προσανατολισμός. Ούτε μέσα στο εθνικό μας παραβάν τέτοια αποφασιστικότητα! Και μετά τους βάρβαρους, πως (;;;), βρυχήθηκε ο μεγαλονοικοκύρης της διπλανής πόρτας. Τον πρόλαβε όμως ο -κατ’ εικόνα (του) και καθ’ ομοίωση- χειριστής του play station και αφού έβαλε τα ρούχα του αλλιώς, έφυγε πάνω στο γκάλοπ του καλπάζοντας.
Στο μεταξύ ο Ηρώδης βομβαρδίζει στην τύχη τα νηπιαγωγεία στις οθόνες μας, μπας και πετύχει το θείο βρέφος που του ‘ταξαν οι μάγοι του επιτελείου και πάρει καμιά ψήφο παραπάνω στις επερχόμενες. Μας θυμίζει κάτι; Ή μήπως πλακωθήκαμε στους λωτούς χθες βράδυ και μας πειράξανε; Χα! Για κοίτα: Λίγη εξοστρακισμένη κρατική καταστολή, λίγη τρομοκρατική νεκρανάσταση, λίγος χαβαλές κάτω από το καλύτερα φρουρούμενο χριστουγεννιάτικο δέντρο της Ευρώπης και… ποιος Εφραίμ και ποια Siemens… (για να μη πω ποιο κοινωνικό κράτος και ποια ποιότητα ζωής και φανώ γραφικός). Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα μας τα πούνε αυτά - μη τα θυμάσαι τώρα και στενοχωριέσαι! Εντάξει, δεν είναι το ίδιο πράγμα τα ληγμένα της ΕΛΑΣ με τα F16 του Δαυίδ, αλλά στο δικό μας θερινό σινεμαδάκι οι παρωδίες κόβουνε εισιτήρια χειμώνα-καλοκαίρι.
Η μεγαλύτερη επιτυχία του διαβόλου είναι που μας έπεισε ότι υπάρχει και ο μεγαλύτερος θρίαμβος του συστήματος είναι ότι πλέον καταπίνουμε αμάσητο το παραμύθι πως χωρίς αυτό δεν υπάρχει αύριο. Λίγο να αισθανθούμε τις τεκτονικές του πλάκες να σαλεύουν κάτω από τα πόδια μας και ψυχοπλακωνόμαστε κι ύστερα ψάχνουμε γιατρειά στο αντικαταθλιπτικό on-off της ηλεκτρονικής μας υποστήριξης.
Και όσον αφορά την κρίση που πλήττει την αγορά που πλήττει, ας το ξανασκεφτούνε όλοι εκείνοι στις μικρές μας πόλεις που μετρούσαν τα τελευταία χρόνια την ανάπτυξη σε κυβόλιθους και τραπεζοκαθίσματα, την ώρα που οι έμποροι των εθνών φουσκώνανε μπαλόνια με τα ευγενή τους και μη αέρια.