Εκλογές υπό την επήρεια

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί πόσο αλλιώτικες θα ήταν οι εκλογές, εάν ψηφίζαμε στα σχολεία από όπου έχουμε αποφοιτήσει; Εάν το οικείο εκλογικό μας τμήμα ταυτιζόταν με την τελευταία σχολική μας αίθουσα; Εάν η ψηφοφορία για την ανάδειξη του οποιουδήποτε οργάνου της Δημοκρατίας μας συνοδευόταν υποχρεωτικά και από μια πανελλήνια συνάντηση όλων των παλαιών συμμαθητών της χώρας; Εντάξει, μάλλον κάτι περίπου τέτοιο θα συμβαίνει στα χωριά και ίσως συμπτωματικά και σε άλλες περιοχές της επικράτειας. Πως θα ήταν όμως, άραγε, τα πράγματα, αν ήταν ο κανόνας κι αν έπαιρνε μια τέτοια εξωφρενική ιδέα θεσμική μορφή που θα μας έκανε, έστω και για ελάχιστα λεπτά, να επιστρέψουμε στο παρελθόν και στην συνήθως προδομένη παιδική μας ηλικία;

Αν πράγματι συνέβαινε αυτό, τότε αναμφίβολα η εκάστοτε εκλογική διαδικασία θα αποκτούσε χαρακτήρα πολύ πιο πανηγυρικό και αναπόφευκτα αναμνησιακό και ως εκ τούτου ταυτόχρονα νοσταλγικό μα και πολύ ευχάριστο. Τα πηγαδάκια στο προαύλιο θα ζωντανεύανε άλλες εποχές, πειράγματα ίσως και κουτσομπολιά θα έδιναν και θα παίρνανε, ενώ όλες οι παλιοπαρέες θα κατέληγαν αργά το βράδυ να παρακολουθούν τα αποτελέσματα σε μπαρ και σε ταβέρνες. Ίσως και να αναγεννιόνταν κάποιοι έρωτες. Ίσως και κάποια πείσματα παλιά έτσι να ξεπερνιούνταν. Αυτό θα ήταν, όμως, η μια διάσταση μονάχα του ζητήματος, ας πούμε η ψυχαγωγική, αφού το δίχως άλλο θα προέκυπτε και κάποια άλλη πολύ πιο σοβαρή και ίσως και πιο κρίσιμη για τη στιγμή την ίδια.

Οι ψηφοφόροι, κάτω από την επήρεια της συναισθηματικής τους φόρτισης, θα ψήφιζαν ενδεχομένως πολύ πιο διαφορετικά από ότι συνηθίζουν. Η αφύπνιση του ένδοξου ή έστω πιο ανέμελου προσωπικού τους παρελθόντος, αργά ή γρήγορα, θα τους κατηύθυνε σε επιλογές, που αφενός θα αφορούσαν το παρόν και τα διλήμματά του, μα αφετέρου θα είχαν να κάνουν με τα όνειρα, τις σκέψεις και τις φιλοδοξίες ακόμα, που κάποτε το μυαλό τους πλημυρίζανε και τώρα πια έχουν μάλλον στερέψει. Κι έτσι, ακόμα και οι λιγότερο ευαίσθητοι, ακόμα και οι πιο αποφασισμένοι, θα προχωρούσαν σε άλλες πιο πολιτικές αναγωγές ως προς την κοινωνία και τη χώρα που κάποτε είχαν επιθυμήσει, σχεδιάσει ή φανταστεί και έπειτα μοιραία και αυτόματα με τη θλιβερή επικαιρότητα θα έκαναν συγκρίσεις.

Σίγουρα θα έχετε δει συχνά στις εκλογές γονείς να μπαίνουν στα εκλογικά τους τμήματα παρέα με τα ανήλικα παιδιά τους. Το θράσος των πιτσιρικιών, που θέλουνε εκείνα μόνα τους να ρίξουν μες στην κάλπη την ψήφο του μπαμπά τους, τις εφορευτικές επιτροπές πάντα διασκεδάζει. Και οι δικαστικοί αντιπρόσωποι ξεχνούν για μια στιγμή τους αυστηρούς κανονισμούς της μυστικότητας, κάθε φορά που μια μαμά περνάει πίσω από το παραβάν με το μωρό στην αγκαλιά της. Κάποτε θα έπρεπε οι δημοσκόποι το θέμα αυτό να το ερευνήσουν πολύ προσεχτικά, να δούμε πόσο διαφέρει, άραγε, η βούληση του εκλογικού μας σώματος, όταν το σώμα που πηγαίνει να ψηφίσει συνοδεύεται από εκείνη την ψυχή, προς την οποία τα αποτελέσματα της βούλησης αυτής εν τέλει καταλήγουν.