Anderlecht: Το πιο διάσημο προάστιο των Βρυξελλών οφείλει τη φήμη του κυρίως στην ομώνυμη ποδοσφαιρική του ομάδα, η οποία από μόνη της εκφράζει ίσως το σύνολο των αντιθέσεων αυτής της πόλης και της χώρας: Το πλήρες όνομά της είναι Royal Sporting Club Anderlecht, αλλά κάποτε έφερε στη φανέλα της ένα περίεργο σύμβολο με ένα κεφαλαίο άλφα μέσα σε έναν κύκλο. Μολονότι καμάρι, υποτίθεται, της πρωτεύουσας, οι συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων της προέρχεται από άλλες πόλεις, οι οποίοι και πάλι αποτελούνε μειονότητα, αν και υποστηρίζουν την διαπρεπέστερη βελγική ομάδα σε διεθνές επίπεδο. Όσον αφορά τις εθνικές «διαφορές» ανάμεσα σε Βαλλώνους και Φλαμανδούς, αυτές λύνονται στα ντέρμπυ της Standard Liège με τη Koninklijke Atletiek Associatie Gent.
Το Anderlecht είναι σήμερα μια αρμονικά παρηκμασμένη γειτονιά, κακόφημη και φασαριόζικη, με όμορφα εγκαταλειμμένα ή ερειπωμένα σπίτια, υπέροχους ομιλούντες τοίχους, μια τεράστια κρεαταγορά, γύρω από την οποία παίζεται όλο το «παιχνίδι» και πολλούς ευγενικούς ανθρώπους, που αν σε δουν να κοντοστέκεσαι σε καμιά γωνιά, θα σε ρωτήσουν σίγουρα, αν ψάχνεις ή ψάχνεσαι για κάτι. Γενικά, αν είστε από αυτούς που επισκέπτονται τις Βρυξέλλες για να δουν από κοντά την παπαριά του Manneken-Pis, μην πάτε καλύτερα προς τα εκεί και επίσης σταματήστε να διαβάζετε ετούτο το βιβλίο!
AvenueLouise/Luisalaan: Η Louiseείναι ο ακριβότερος δρόμος των Βρυξελλών, που ξεκινάει τη μέρα του σαν Champs-Élyséesκαι την τελειώνει σαν Συγγρού. Σε αυτήν την κεντρική λεωφόρο λοιπόν, όπου τα πάντα έχουν μια τιμή, ακόμα κι όταν δεν έχουνε αξία, βρίσκεται η πολυτελής αγορά της πόλης, που απλώνεται σχεδόν παράλληλα με την αντίστοιχη «εναλλακτική» του Matongé (σταθμός Porte de Namur/Naamsepoort), όπου κυριαρχεί η πολυπληθής κονγκολέζικη κοινότητα και οι ρυθμοί της - η πιο mainstreamαγορά της πόλης βρίσκεται στο κέντρο επί της RueNeuve/Nieuwstraat (σταθμός De Bruckere). Επειδή, όμως, αν περιμένετε από μένα να σας δώσω συμβουλές για shopping, μάλλον ψωνίσατε από σβέρκο (κυριολεκτικά), θα σας μιλήσω για δυο αγάλματα που βρίσκονται στα δυο άκρα της Λουίζας. Το ένα επί της περιφερειακής οδού, κοντά στον ομώνυμο σταθμό του μετρό, είναι ίσως ο μόνος ανδριάντας μη γήινης προσωπικότητας (;) που έχει στηθεί σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Ο δημιουργός του πρέπει μάλλον να διάβαζε πολύ Lovecraft, ενώ αυτός που τον παρήγγειλε, αν δεν ήταν ο H.P. Lovecraftο ίδιος, τότε σίγουρα κάποιο προβληματάκι το είχε. Το άλλο, πλάι στο ρομαντικό δάσος delaCambreκαι μπροστά στην πύλη του Université Libre, έχει τοποθετηθεί εκεί προς τιμήν του Καταλανού αναρχικού FrancescFerrer, και η παρουσία του έχει προκαλέσει την έκπληξη ακόμα και του Luisτου Buñuel, αν και επισκέφτηκε και έζησε στις Βρυξέλλες στα πιο σουρεάλ του.
Fritures/Frittur: Έχετε παίξει ποτέ taboo στα γαλλικά; Μη με ρωτήσετε πώς και γιατί, αλλά εγώ επειδή έτυχε να το έχω συμπεριλάβει στα κατορθώματά μου, θα σας πω πως, όταν μου έπεσε η καρτέλα με το λήμμα «Belgique», στις απαγορευμένες λέξεις συμπεριλαμβάνονταν και οι «frites», οι τηγανιτές δηλαδή πατάτες. Οι δυο λέξεις που βλέπεται στον τίτλο αυτού του κεφαλαίου, ας πούμε πως, αντιπροσωπεύουν αυτό που στα ελληνικά λέμε «βρώμικο», δηλαδή το φαγητό του δρόμου, όπου για την πόλη των Βρυξελλών αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τις πανταχού παρούσες εννοείται frites, αλλά και με ταfricandelle, τα merguez, τα mitrailletteκαι φυσικά τα ανατολίτικα durum. Χωρίς να θέλω να αδικήσω τα υπόλοιπα –και πως θα μπορούσα, άλλωστε- πιστεύω πως στην πλατεία Jourdan (στάση Schuman) θα βρείτε τα καλύτερα πατατάδικα. Οι Βέλγοι αγαπούν να πνίγουν τις πατάτες τους σε διάφορες σάλτσες, όπως η εξαιρετικά δημοφιλής εδώ andalouse, αλλά θα σας πρότεινα, αν δε σας ενοχλεί να φλερτάρετε με το έμφραγμα, να τιμήσετε τις ειδικές επί τούτου μαγιονέζες τους.Επίσης, αν θέλετε να φάτε βάφλες, μην παρασυρθείτε από τα τουριστικά καταστήματα της Grande Place, και ψαχτείτε περισσότερο στους υπαίθριους βαφλατζήδες (όπως αυτόν που τη στήνει έξω από το σταθμό Louise τα Σάββατα). Τέλος, για τους πιο μερακλήδες, απέναντι από την Bourseυπάρχει ένα λευκό κιόσκι που σερβίρει μύδια και σαλιγκάρια. Μην παραλείψετε να το τιμήσετε!
AvenueLouise/Luisalaan: Η Louiseείναι ο ακριβότερος δρόμος των Βρυξελλών, που ξεκινάει τη μέρα του σαν Champs-Élyséesκαι την τελειώνει σαν Συγγρού. Σε αυτήν την κεντρική λεωφόρο λοιπόν, όπου τα πάντα έχουν μια τιμή, ακόμα κι όταν δεν έχουνε αξία, βρίσκεται η πολυτελής αγορά της πόλης, που απλώνεται σχεδόν παράλληλα με την αντίστοιχη «εναλλακτική» του Matongé (σταθμός Porte de Namur/Naamsepoort), όπου κυριαρχεί η πολυπληθής κονγκολέζικη κοινότητα και οι ρυθμοί της - η πιο mainstreamαγορά της πόλης βρίσκεται στο κέντρο επί της RueNeuve/Nieuwstraat (σταθμός De Bruckere). Επειδή, όμως, αν περιμένετε από μένα να σας δώσω συμβουλές για shopping, μάλλον ψωνίσατε από σβέρκο (κυριολεκτικά), θα σας μιλήσω για δυο αγάλματα που βρίσκονται στα δυο άκρα της Λουίζας. Το ένα επί της περιφερειακής οδού, κοντά στον ομώνυμο σταθμό του μετρό, είναι ίσως ο μόνος ανδριάντας μη γήινης προσωπικότητας (;) που έχει στηθεί σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Ο δημιουργός του πρέπει μάλλον να διάβαζε πολύ Lovecraft, ενώ αυτός που τον παρήγγειλε, αν δεν ήταν ο H.P. Lovecraftο ίδιος, τότε σίγουρα κάποιο προβληματάκι το είχε. Το άλλο, πλάι στο ρομαντικό δάσος delaCambreκαι μπροστά στην πύλη του Université Libre, έχει τοποθετηθεί εκεί προς τιμήν του Καταλανού αναρχικού FrancescFerrer, και η παρουσία του έχει προκαλέσει την έκπληξη ακόμα και του Luisτου Buñuel, αν και επισκέφτηκε και έζησε στις Βρυξέλλες στα πιο σουρεάλ του.
Fritures/Frittur: Έχετε παίξει ποτέ taboo στα γαλλικά; Μη με ρωτήσετε πώς και γιατί, αλλά εγώ επειδή έτυχε να το έχω συμπεριλάβει στα κατορθώματά μου, θα σας πω πως, όταν μου έπεσε η καρτέλα με το λήμμα «Belgique», στις απαγορευμένες λέξεις συμπεριλαμβάνονταν και οι «frites», οι τηγανιτές δηλαδή πατάτες. Οι δυο λέξεις που βλέπεται στον τίτλο αυτού του κεφαλαίου, ας πούμε πως, αντιπροσωπεύουν αυτό που στα ελληνικά λέμε «βρώμικο», δηλαδή το φαγητό του δρόμου, όπου για την πόλη των Βρυξελλών αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τις πανταχού παρούσες εννοείται frites, αλλά και με ταfricandelle, τα merguez, τα mitrailletteκαι φυσικά τα ανατολίτικα durum. Χωρίς να θέλω να αδικήσω τα υπόλοιπα –και πως θα μπορούσα, άλλωστε- πιστεύω πως στην πλατεία Jourdan (στάση Schuman) θα βρείτε τα καλύτερα πατατάδικα. Οι Βέλγοι αγαπούν να πνίγουν τις πατάτες τους σε διάφορες σάλτσες, όπως η εξαιρετικά δημοφιλής εδώ andalouse, αλλά θα σας πρότεινα, αν δε σας ενοχλεί να φλερτάρετε με το έμφραγμα, να τιμήσετε τις ειδικές επί τούτου μαγιονέζες τους.Επίσης, αν θέλετε να φάτε βάφλες, μην παρασυρθείτε από τα τουριστικά καταστήματα της Grande Place, και ψαχτείτε περισσότερο στους υπαίθριους βαφλατζήδες (όπως αυτόν που τη στήνει έξω από το σταθμό Louise τα Σάββατα). Τέλος, για τους πιο μερακλήδες, απέναντι από την Bourseυπάρχει ένα λευκό κιόσκι που σερβίρει μύδια και σαλιγκάρια. Μην παραλείψετε να το τιμήσετε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου