Victor Horta: Ο βαρόνος Horta δεν υπήρξε μόνο ο πατριάρχης της Art Nouveau, αλλά και ο άνθρωπος που συνέδεσε περισσότερο από κάθε άλλον το όνομά του με την αρχιτεκτονική κληρονομιά της πόλης του. Προσωπικά, θεωρώ την οικία της οικογένειας Horta (Musée Horta/Hortamuseum), στο 25 της Rue Américaine, ως ένα από τα ομορφότερα και διδακτικότερα αξιοθέατα των Βρυξελλών. Ωστόσο, μπορείτε να θαυμάσετε το έργο του, απλώς και μόνο χαζεύοντας τις προσόψεις ενός μεγάλου αριθμού από κατασκευές του, που σήμερα είτε στεγάζουν μουσεία και ιδρύματα (Palais des Beaux–Arts), είτε αποτελούν ιδιωτικές κατοικίες (Hôtel Solvay), είτε έχουν δημιουργηθεί εξ αρχής με μνημειακό αυτοσκοπό (Pavilion of the Human Passions).
Καλός, χρυσός όμως ο Horta, αλλά φυσικά δεν είναι ο μόνος εκπρόσωπος του εν λόγω ρεύματος στην βελγική πρωτεύουσα. Οι Βρυξέλλες είναι ο παράδεισος της Art Nouveau και έργα πολλών άλλων αρχιτεκτόνων και διακοσμητών, Βέλγων και μη (Henry Clemens Van de Velde, Paul Hankar, Jules Brunfaut, Paul Cauchie, Gustave Strauven, Gustave Saintenoy κ.α.) μπορείτε να συναντήσετε σχεδόν σε όλες τις γειτονιές της. Θα ξεχώριζα το Old England (όπου και το ευρηματικότατο σημερινό Μουσείο Μουσικών Οργάνων), την οικία Saint-Cyr στην ηρεμιστική πλατεία Ambiorix και το ιστορικό ξενοδοχείο Métropole, όπου μπορείτε να πιείτε τον καφέ σας στο ίδιο τραπέζι όπου κάποτε καθόταν ο Albert Einstein και να αναλογιστείτε πόσο σχετικά είναι όλα τελικά σε αυτόν τον μάταιο κόσμο.
Tintin/Kuifie: Ο αφορισμός που λέει πως ο διασημότερος Βέλγος είναι χάρτινος ήρωας είναι μια σαχλαμάρα που συνηθίζουν να λένε όσοι νομίζουν πως ο Georges Simenon και ο Jacques Brel δεν ήταν παρά Γάλλοι. Ωστόσο, αν υπάρχει κάποιος τομέας στον οποίο το Βέλγιο μπορεί να υπερηφανεύεται πως είναι στ’ αλήθεια υπερδύναμη, αυτός είναι η τέχνη των κόμικ και των graphic novel. Δεν είναι μόνο ότι είναι Βέλγοι οι περισσότεροι από επιφανέστερους δημιουργούς της Ενάτης Τέχνης, αλλά και πάρα πολλοί κομίστες από άλλες χώρες, της Ευρώπης κυρίως και της Λατινικής Αμερικής, σταδιοδρόμησαν σε εκδοτικούς οίκους των Βρυξελλών, όπως ο Casterman. Στη βελγική πρωτεύουσα μπορούν ακόμα και οι Έλληνες επισκέπτες, που συνηθίζουν να αποκαλούν συλλήβδην τα κόμικ «μίκι μάους» (ή μίκι-μάου οι παλιότεροι), να παρακολουθήσουν αυτήν την αδιαμφισβήτητη υπεροχή, είτε στις γιγαντιαίες αναπαραστάσεις των πιο γνωστών σελίδων τους στους τοίχους των σπιτιών, είτε στα αμέτρητα σχετικά καταστήματα, όπου μπορεί κανείς να βρει ακόμα και τους σπανιότερους τίτλους. Και σίγουρα δεν πρέπει με τίποτα να παραλείψετε να επισκεφτείτε το Centre Belge de la Bande Dessinée/Belgisch Stripcentrum, που στεγάζεται σε ακόμα ένα από τα πανέμορφα κτήρια του Horta, όπου θα δείτε από κοντά τα εργαστήρια, τα προσχέδια αλλά εικαστικές απεικονίσεις των έργων των μεγάλων Βέλγων δημιουργών, ενώ η μπουτίκ του μουσείου θα σας βγάλει από τον κόπο να ψάχνετε για έξυπνα και φτηνά δώρα για τους φίλους σας.
ΕΟΚ και ΝΑΤΟ: Η δαιμονοποίηση των διεθνών οργανισμών, από τους οποίους η πτωχή πλην έντιμος πατρίδα μας είναι πολλαπλώς εξαρτημένη, συνήθως πάει παρέα με το γνωστό ηλίθιο αφορισμό, «οι Βρυξέλλες είναι μια πόλη γραφειοκρατών» και ως εκ τούτου μάλλον βαρετή και άχαρη. Το βιβλίο αυτό γράφεται για να καταρρίψει, προφανώς, αυτόν τον μύθο – όλα τα βιβλία λίγο-πολύ γράφονται για να καταρρίψουν ή για να συντηρήσουν και στις καλύτερες των περιπτώσεων για να δημιουργήσουν εκ του μηδενός κάποιον μύθο. Αλλά για να δούμε τι παίζει με τον εν λόγω μύθο στην πραγματικότητα. Οι Βρυξέλλες αποτελούν έδρα πολλών διεθνών και ευρωπαϊκών οργανισμών, διότι το ευνόησε η γεωγραφική και ιστορική θέση του Βελγίου ως χαραμάδας ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία αφενός και το «continent» και τους Αγγλοσάξονες αφετέρου. Μεγάλο μέρος του εισαγόμενου καταρτισμένου προσωπικού –όχι ασφαλώς του λούμπεν ή μη προλεταριάτου τους- απασχολείται μόνιμα ή περιστασιακά στις υπηρεσίες την Αγίας Ευρωπαϊκής μας Ένωσης και της Βορειοατλαντικής Ιεράς μας Συμμαχίας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, τη δημιουργία γύρω από την Schumanplein/Rond-point Schuman της λεγόμενης Quartier Européen, όπου και κατοικοεδρεύουν όλα όσα εμείς οι παρίες της Παγκοσμιοποίησης αγαπούμε να μισούμε. Αν σας προκαλούνε αλλεργία όλα αυτά, ακολουθήστε τις επιλογές των υπολοίπων κεφαλαίων. Πιστέψτε με, σε κανένα από τα μέρη που σας προτείνω δεν πρόκειται να πέσετε πάνω στον Herman Van Rompuy.
Tintin/Kuifie: Ο αφορισμός που λέει πως ο διασημότερος Βέλγος είναι χάρτινος ήρωας είναι μια σαχλαμάρα που συνηθίζουν να λένε όσοι νομίζουν πως ο Georges Simenon και ο Jacques Brel δεν ήταν παρά Γάλλοι. Ωστόσο, αν υπάρχει κάποιος τομέας στον οποίο το Βέλγιο μπορεί να υπερηφανεύεται πως είναι στ’ αλήθεια υπερδύναμη, αυτός είναι η τέχνη των κόμικ και των graphic novel. Δεν είναι μόνο ότι είναι Βέλγοι οι περισσότεροι από επιφανέστερους δημιουργούς της Ενάτης Τέχνης, αλλά και πάρα πολλοί κομίστες από άλλες χώρες, της Ευρώπης κυρίως και της Λατινικής Αμερικής, σταδιοδρόμησαν σε εκδοτικούς οίκους των Βρυξελλών, όπως ο Casterman. Στη βελγική πρωτεύουσα μπορούν ακόμα και οι Έλληνες επισκέπτες, που συνηθίζουν να αποκαλούν συλλήβδην τα κόμικ «μίκι μάους» (ή μίκι-μάου οι παλιότεροι), να παρακολουθήσουν αυτήν την αδιαμφισβήτητη υπεροχή, είτε στις γιγαντιαίες αναπαραστάσεις των πιο γνωστών σελίδων τους στους τοίχους των σπιτιών, είτε στα αμέτρητα σχετικά καταστήματα, όπου μπορεί κανείς να βρει ακόμα και τους σπανιότερους τίτλους. Και σίγουρα δεν πρέπει με τίποτα να παραλείψετε να επισκεφτείτε το Centre Belge de la Bande Dessinée/Belgisch Stripcentrum, που στεγάζεται σε ακόμα ένα από τα πανέμορφα κτήρια του Horta, όπου θα δείτε από κοντά τα εργαστήρια, τα προσχέδια αλλά εικαστικές απεικονίσεις των έργων των μεγάλων Βέλγων δημιουργών, ενώ η μπουτίκ του μουσείου θα σας βγάλει από τον κόπο να ψάχνετε για έξυπνα και φτηνά δώρα για τους φίλους σας.
ΕΟΚ και ΝΑΤΟ: Η δαιμονοποίηση των διεθνών οργανισμών, από τους οποίους η πτωχή πλην έντιμος πατρίδα μας είναι πολλαπλώς εξαρτημένη, συνήθως πάει παρέα με το γνωστό ηλίθιο αφορισμό, «οι Βρυξέλλες είναι μια πόλη γραφειοκρατών» και ως εκ τούτου μάλλον βαρετή και άχαρη. Το βιβλίο αυτό γράφεται για να καταρρίψει, προφανώς, αυτόν τον μύθο – όλα τα βιβλία λίγο-πολύ γράφονται για να καταρρίψουν ή για να συντηρήσουν και στις καλύτερες των περιπτώσεων για να δημιουργήσουν εκ του μηδενός κάποιον μύθο. Αλλά για να δούμε τι παίζει με τον εν λόγω μύθο στην πραγματικότητα. Οι Βρυξέλλες αποτελούν έδρα πολλών διεθνών και ευρωπαϊκών οργανισμών, διότι το ευνόησε η γεωγραφική και ιστορική θέση του Βελγίου ως χαραμάδας ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία αφενός και το «continent» και τους Αγγλοσάξονες αφετέρου. Μεγάλο μέρος του εισαγόμενου καταρτισμένου προσωπικού –όχι ασφαλώς του λούμπεν ή μη προλεταριάτου τους- απασχολείται μόνιμα ή περιστασιακά στις υπηρεσίες την Αγίας Ευρωπαϊκής μας Ένωσης και της Βορειοατλαντικής Ιεράς μας Συμμαχίας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, τη δημιουργία γύρω από την Schumanplein/Rond-point Schuman της λεγόμενης Quartier Européen, όπου και κατοικοεδρεύουν όλα όσα εμείς οι παρίες της Παγκοσμιοποίησης αγαπούμε να μισούμε. Αν σας προκαλούνε αλλεργία όλα αυτά, ακολουθήστε τις επιλογές των υπολοίπων κεφαλαίων. Πιστέψτε με, σε κανένα από τα μέρη που σας προτείνω δεν πρόκειται να πέσετε πάνω στον Herman Van Rompuy.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου