σκηνή (φ): μεσημέρι, εσωτερικό (αεροδρόμιο, αφίξεις)
Πλήθος περιμένει στην αίθουσα υποδοχής του αεροδρομίου. Κάμερες, μικρόφωνα. Κάποιοι τραγουδάνε ασυνάρτητα τραγούδια. Πολλές γυναίκες συνωστίζονται προσπαθώντας να διακρίνουν τους επιβάτες που εμφανίζονται στο χώρο των αφίξεων. Λιποθυμίες. Μόλις βλέπουν το Λάζαρο, γίνεται πανικός. Ο Λάζαρος φαίνεται κουρασμένος. Αδιάφορος σχεδόν για όλον αυτόν το χαμό. Ψάχνει με το βλέμμα να βρει κάποιον. Ανάμεσα από το πλήθος ξεχωρίζει ο Βαγγέλης. Χαιρετιούνται από μακριά. Αστυνομικοί κάνουν κλοιό γύρω από το Λάζαρο για να περάσει. Ο Βαγγέλης φτάνει δίπλα του. Αγκαλιάζονται. Ο Βαγγέλης του παίρνει τις αποσκευές. Προχωράνε. Διάφορες γυναίκες – κυρίως νεαρές προσπαθούν να αγγίξουν το Λάζαρο. Σπάει ο κλοιός. Οι ρεπόρτερ τους περικυκλώνουν. Ο Λάζαρος προχωράει με σκυμμένο κεφάλι.
Ο Λάζαρος σταματάει μπροστά στις κάμερες. Κοιτάζει έναν φακό και πλησιάζει τα μικρόφωνα. Οι φωνές κοπάζουν. Ο Βαγγέλης φαίνεται ενοχλημένος.
σκηνή (χ): απόγευμα, εσωτερικό (καφέ/μπαρ)
Ο Λάζαρος και ο Βαγγέλης κάθονται μόνοι στο μπαρ και πίνουν. Τα περισσότερα τραπέζια είναι γεμάτα με νεαρό κόσμο. Ακούγεται χαμηλόφωνα μουσική. Ο μπάρμαν κοιτάζει το Λάζαρο και φαίνεται να κρυφακούει αυτά που λένε οι δύο φίλοι.
Δύο πολύ όμορφα κορίτσια πλησιάζουν στο μπαρ και ζητάνε αυτόγραφα από το Λάζαρο. Ο Βαγγέλης και ο μπάρμαν τις κοιτάζουν προσεχτικά, ενώ ο Λάζαρος υπογράφει μάλλον αδιάφορα. Τα κορίτσια φεύγουν. Η μία δίνει ένα χαρτάκι στο Λάζαρο. Ο Λάζαρος το κοιτάζει. Βλέπει ένα νούμερο τηλεφώνου και το δίνει στο Βαγγέλη. Ο Βαγγέλης το βάζει στην τσέπη του.
Ο Λάζαρος σηκώνεται να φύγει. Ο Βαγγέλης τον κρατάει.
Ο Λάζαρος φεύγει. Ο Βαγγέλης ζητάει ακόμα ένα ποτό.
σκηνή (ψ): νύχτα, εσωτερικό (κινέζικο εστιατόριο)
Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει ο Λάζαρος. Έχει αργήσει. Βλέπει την Αλεξάνδρα να κάθεται σε ένα τραπέζι. Του χαμογελάει από μακριά. Από πάνω της ο Κινέζος σεφ του εστιατορίου της μιλάει. Όλοι οι πελάτες γυρίζουν και κοιτάζουν το Λάζαρο να διασχίζει το μαγαζί πλησιάζοντας αποφασιστικά την Αλεξάνδρα. Τον αναγνωρίζουν. Ο Κινέζος σπεύδει να τον υποδεχτεί. Η Αλεξάνδρα σηκώνεται και τον φιλάει στο μάγουλο. Τον αγκαλιάζει με θέρμη. Εκείνος την αγκαλιάζει δειλά. Κάθονται.
Η Αλεξάνδρα χαμηλώνει τα μάτια. Ο Λάζαρος της πιάνει το χέρι.
Ο Λάζαρος σερβίρει κρασί. Χτυπάν τα ποτήρια και κοιτάζονται στα μάτια.
Ο Λάζαρος απλώνει το χέρι του και αγγίζει τα δάχτυλα της Αλεξάνδρας.
Ο Λάζαρος κάνει να τραβήξει τρομαγμένος το χέρι του. Η Αλεξάνδρα το κρατάει.
Η Αλεξάνδρα σηκώνεται από το τραπέζι. Φαίνεται ταραγμένη. Σκύβει και φιλάει το Λάζαρο στα χείλη. Βιαστικά
Ο Λάζαρος μένει μόνος στο τραπέζι να κοιτάζει την Αλεξάνδρα να φεύγει από το εστιατόριο.
Πλήθος περιμένει στην αίθουσα υποδοχής του αεροδρομίου. Κάμερες, μικρόφωνα. Κάποιοι τραγουδάνε ασυνάρτητα τραγούδια. Πολλές γυναίκες συνωστίζονται προσπαθώντας να διακρίνουν τους επιβάτες που εμφανίζονται στο χώρο των αφίξεων. Λιποθυμίες. Μόλις βλέπουν το Λάζαρο, γίνεται πανικός. Ο Λάζαρος φαίνεται κουρασμένος. Αδιάφορος σχεδόν για όλον αυτόν το χαμό. Ψάχνει με το βλέμμα να βρει κάποιον. Ανάμεσα από το πλήθος ξεχωρίζει ο Βαγγέλης. Χαιρετιούνται από μακριά. Αστυνομικοί κάνουν κλοιό γύρω από το Λάζαρο για να περάσει. Ο Βαγγέλης φτάνει δίπλα του. Αγκαλιάζονται. Ο Βαγγέλης του παίρνει τις αποσκευές. Προχωράνε. Διάφορες γυναίκες – κυρίως νεαρές προσπαθούν να αγγίξουν το Λάζαρο. Σπάει ο κλοιός. Οι ρεπόρτερ τους περικυκλώνουν. Ο Λάζαρος προχωράει με σκυμμένο κεφάλι.
Βαγγέλης
Σας παρακαλώ! Όχι τώρα! Θα σας δώσουμε συνέντευξη τύπου
αύριο το πρωί… σας παρακαλώ
Ρεπόρτερ
Μια δήλωση μόνο!
Κύριε Χριστοδούλου! Μια δήλωση
Ο Λάζαρος σταματάει μπροστά στις κάμερες. Κοιτάζει έναν φακό και πλησιάζει τα μικρόφωνα. Οι φωνές κοπάζουν. Ο Βαγγέλης φαίνεται ενοχλημένος.
Λάζαρος
Σας ευχαριστώ όλους!
…Θέλω να αφιερώσω το βραβείο αυτό στη γυναίκα της ζωής μου…
την Αλεξάνδρα!
σκηνή (χ): απόγευμα, εσωτερικό (καφέ/μπαρ)
Ο Λάζαρος και ο Βαγγέλης κάθονται μόνοι στο μπαρ και πίνουν. Τα περισσότερα τραπέζια είναι γεμάτα με νεαρό κόσμο. Ακούγεται χαμηλόφωνα μουσική. Ο μπάρμαν κοιτάζει το Λάζαρο και φαίνεται να κρυφακούει αυτά που λένε οι δύο φίλοι.
Βαγγέλης
Τι ώρα κανόνισες να βρεθείτε;
Λάζαρος
Στις 10! Στο Σινικό Τείχος…
Τι ώρα είναι;
Βαγγέλης
Ρε συ, είσαι σίγουρος, ρε;
Λάζαρος
Πλάκα μου κάνεις; Τώρα να είμαι σίγουρος;
Πάντα σίγουρος ήμουν… και τώρα ακόμα περισσότερο
Τι ώρα είναι;
Βαγγέλης
Και αν…;
Λάζαρος
Τι και αν ρε Βαγγέλη; Τι και αν;
Κι άλλα και αν; Ως πότε; Δε μπορεί…
Βαγγέλης
Μη τα γαμήσεις όλα πάλι, ρε γαμώτο!
Λάζαρος
Ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται…
Βαγγέλης
Ναι ξέρω… η αγαπημένη σου παροιμία.
Έχεις καταλάβει ποτέ τι σημαίνει;
Λάζαρος
Ότι αν είσαι ήδη βρεγμένος, όση
βροχή και να φας ακόμα και πάλι βρεγμένος θα είσαι
Βαγγέλης
Το να κάτσεις για λίγο στην άκρη
να στεγνώσεις το αποκλείεις δηλαδή;
Λάζαρος
Δεν προλαβαίνω να στεγνώσω…
Τι ώρα είναι;
Βαγγέλης
Σταμάτα πια! Τι ώρα είναι και τι ώρα είναι…
Νωρίς είναι ακόμα!
Λάζαρος
Δεν πρέπει να αργήσω…
Βαγγέλης
Ναι, πήγαινε από τώρα έξω από το Σινικό Τείχος
και περίμενε να πέσει!
Λάζαρος
Θα πέσει… που θα πάει;
Θα πέσει
Βαγγέλης
Ρε Λάζαρε, ξέρεις που έχεις φτάσει;
Όλος ο κόσμος μιλάει για σένα σήμερα…
Δύο πολύ όμορφα κορίτσια πλησιάζουν στο μπαρ και ζητάνε αυτόγραφα από το Λάζαρο. Ο Βαγγέλης και ο μπάρμαν τις κοιτάζουν προσεχτικά, ενώ ο Λάζαρος υπογράφει μάλλον αδιάφορα. Τα κορίτσια φεύγουν. Η μία δίνει ένα χαρτάκι στο Λάζαρο. Ο Λάζαρος το κοιτάζει. Βλέπει ένα νούμερο τηλεφώνου και το δίνει στο Βαγγέλη. Ο Βαγγέλης το βάζει στην τσέπη του.
Βαγγέλης
Τα βλέπεις;
Λάζαρος
Όχι
Βαγγέλης
Όχι;
Λάζαρος
Όχι! Τίποτα δε βλέπω!
Βαγγέλης
Το ξέρω…
Λάζαρος
Αφού το ξέρεις, μην επιμένεις
Βαγγέλης
Ρε γαμώτο, ολόκληρο Νόμπελ πήρες!
Τι άλλο θέλεις πια;
Λάζαρος
Βαγγέλη, ξέρεις γιατί δεν υπάρχει Νόμπελ
για τα Μαθηματικά;
Βαγγέλης
Ε;
Λάζαρος
Βραβείο Νόμπελ για τα Μαθηματικά, λέω.
Ξέρεις γιατί δεν υπάρχει; Υπάρχει για όλες τις θετικές επιστήμες,
Φυσική, Χημεία, Βιολογία… Για τα μαθηματικά όμως, όχι!
Ξέρεις γιατί;
Βαγγέλης
Γιατί;
Λάζαρος
Γιατί ο Νόμπελ, ο τύπος που έδωσε τα λεφτά και το όνομα του
στα βραβεία δε γούσταρε καθόλου τους μαθηματικούς.
Καθόλου όμως! Και ξέρεις γιατί;
Μπάρμαν
Γιατί;
Λάζαρος (προς τον μπάρμαν)
Γιατί ένας μαθηματικός του έφαγε
τη γυναίκα! Κατάλαβες;
Μπάρμαν
Όχι
Λάζαρος
Εσύ;
Βαγγέλης
Κατάλαβα…
Λάζαρος
Μπράβο! Τον παράτησε η γυναίκα του
για έναν μαθηματικό και έτσι δεν υπάρχει Νόμπελ
για τα μαθηματικά
Βαγγέλης
Υπάρχει για την Ειρήνη, όμως…
Μπάρμαν
Και για τη Λογοτεχνία… όχι;
Λάζαρος
Ναι καλά… Τι χρωστάω;
Μπάρμαν
Τίποτα! Κερασμένα
Βαγγέλης
Υποσχέσου μου πως θα είναι
η τελευταία φορά!
Λάζαρος
Αν πει το ναι, θα είναι
Βαγγέλης
Λάζαρε!
Λάζαρος
Καλά… θα δούμε
Μπάρμαν
Πολύ γνωστός μου φαίνεται ο φίλος σας…
Ηθοποιός είναι;
Βαγγέλης
Αυτός; Απ’ όλα είναι…
Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει ο Λάζαρος. Έχει αργήσει. Βλέπει την Αλεξάνδρα να κάθεται σε ένα τραπέζι. Του χαμογελάει από μακριά. Από πάνω της ο Κινέζος σεφ του εστιατορίου της μιλάει. Όλοι οι πελάτες γυρίζουν και κοιτάζουν το Λάζαρο να διασχίζει το μαγαζί πλησιάζοντας αποφασιστικά την Αλεξάνδρα. Τον αναγνωρίζουν. Ο Κινέζος σπεύδει να τον υποδεχτεί. Η Αλεξάνδρα σηκώνεται και τον φιλάει στο μάγουλο. Τον αγκαλιάζει με θέρμη. Εκείνος την αγκαλιάζει δειλά. Κάθονται.
Αλεξάνδρα
Τα κατάφερες πάλι!
Λάζαρος
Μαζί τα καταφέραμε…
Αλεξάνδρα
Άσ’ τα αυτά! Έχεις
κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο!
Λάζαρος
Όχι ολόκληρο! Όχι ακόμη…
Λάζαρος
Είχα καιρό να σε δω…
Είχα ξεχάσει πόσο όμορφη είσαι…
Αλεξάνδρα
Σ’ ευχαριστώ
Λάζαρος
Εγώ σ’ ευχαριστώ!
Αλεξάνδρα
Έχεις καταφέρει τόσα πολλά…
σε τόσα λίγα χρόνια… κι εγώ…
Λάζαρος
Χωρίς εσένα τίποτα δε θα είχα κάνει
Αλεξάνδρα
Γιατί ρε Λάζαρε;
Χωρίς εμένα τα έκανες όλα αυτά…
Μόνος σου. Και τώρα;
Λάζαρος
Τώρα τι;
Ο Λάζαρος σερβίρει κρασί. Χτυπάν τα ποτήρια και κοιτάζονται στα μάτια.
Αλεξάνδρα
Στο τώρα!
Λάζαρος
Στο πάντα!
Αλεξάνδρα
Τι θα κάνεις τώρα; Τι άλλο ακόμα;
Λάζαρος
Εσύ θα μου πεις
Αλεξάνδρα
Δεν κουράζεσαι ποτέ, ε;
Λάζαρε
Κάνε με να κουραστώ κι άλλο!
Μπορείς;
Αλεξάνδρα
Αχ, βρε Λάζαρε! Μέχρι πότε;
Λάζαρος
Κι αυτό εσύ θα μου το πεις
Αλεξάνδρα
Τι να σου πω;
Ο Λάζαρος απλώνει το χέρι του και αγγίζει τα δάχτυλα της Αλεξάνδρας.
Λάζαρος
Με παντρεύεσαι;
Αλεξάνδρα
Τι;
Λάζαρος
Τι περίμενες; Να σου ζητήσω να τα φτιάξουμε;
Μεγαλώσαμε
Αλεξάνδρα
Τι να πω τώρα;
Λάζαρος
Να πεις ναι!
Παντρεύσου με, Αλεξάνδρα!
Αλεξάνδρα
Μα… πως;
Λάζαρος
Τι πως; Δε σε έπεισα ακόμα;
Αλεξάνδρα
Με έπεισες Λάζαρε! Και με το παραπάνω…
Είσαι ο καλύτερος.
Όποιον και να συγκρίνω μαζί σου, χαμένος θα βγει.
Γι’ αυτό και χωρίζω πάντα. Αλλά αυτό δε φτάνει.
Μη νομίζεις, σαν κι εσένα είμαι κι εγώ.
Τον μεγάλο έρωτα ψάχνω κι εγώ να βρω. Να τον ζήσω…
Κι ας κάνω λάθη συνέχεια…
Θέλω να τον ζήσω αυτόν τον μεγάλο έρωτα.
Τον δικό μου, όμως, μεγάλο έρωτα, Λάζαρε!
Όχι τον δικό σου
Λάζαρος
Τι;
Αλεξάνδρα
Είσαι ο καλύτερος!
Μην το ξεχνάς αυτό! Ποτέ
Λάζαρος
…
Η Αλεξάνδρα σηκώνεται από το τραπέζι. Φαίνεται ταραγμένη. Σκύβει και φιλάει το Λάζαρο στα χείλη. Βιαστικά
Αλεξάνδρα
Άκου το «αεικίνητο»…
Απίστευτος είσαι!
Ο Λάζαρος μένει μόνος στο τραπέζι να κοιτάζει την Αλεξάνδρα να φεύγει από το εστιατόριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου