Δημοτικό Σχολείο Ιωλκού

Καλησπέρα σας!

Είναι η πρώτη φορά που μου δίνεται η δυνατότητα να παρουσιαστώ ενώπιον ενός τόσο νεανικού κοινού. Ενός κοινού, δηλαδή, που βρίσκεται, τόσο κοντά ηλικιακά σε αυτό, που υποτίθεται πως θα έπρεπε να είναι ένας ιδανικός αναγνώστης του βιβλίου μου ή σε εκείνο που θα επιθυμούσαν ο εκδότης μου και οι βιβλιοπώλες να είναι ένας μέσος αναγνώστης ενός τέτοιου βιβλίου.

Όταν μου ζητήθηκε να μιλήσω για αυτό το βιβλίο στο κοινό ενός σχολείου, εγώ στην αρχή ρώτησα σε παιδιά τι ηλικίας θα έπρεπε να απευθυνθώ και όταν μου είπανε πως οι ακροατές μου θα είναι μαθητές και μαθήτριες του δημοτικού σχολείο, τότε η αλήθεια είναι πως τρόμαξα. Στη συνέχεια ζήτησα να μάθω, πόσο μεγάλο θα είναι το ακροατήριο μου και όταν πληροφορήθηκα πως θα βρίσκονται απέναντι μου εκατό περίπου παιδιά, τότε πραγματικά πανικοβλήθηκα. Προσπάθησα να σας φανταστώ, όλους και όλες εσάς να κάθεστε μπροστά μου και να με κοιτάζετε σα να είμαι εγώ επισκέπτης από έναν άγνωστο και μακρινό πλανήτη και τα λόγια μου μια παράξενη και ακατανόητη γλώσσα, που σε τίποτα δεν μοιάζει από αυτά, που βλέπεται και ακούτε κάθε μέρα, άλλα που ίσως κάτι να σας θυμίζει από τις σκοτεινές και μυστήριες εκείνες λέξεις και ιδέες που υπάρχουν μέσα σας και που συνήθως ξυπνάνε λίγο μετά αφού οι γονείς σας σβήσουν το φως του υπνοδωματίου σας και λίγο πριν εσείς αποκοιμηθείτε.

Σας φαντάστηκα να προσπαθείτε να καταλάβετε αυτά που έγραψα και εκείνα που θα ήθελα να σας πω, μα έκανα λάθος. Εγώ είμαι αυτός που πρέπει να προσπαθήσω να κατανοήσω, να εξηγήσω και ίσως και να μεταφράσω τις σκέψεις, τους ψιθύρους, τις ματιές και τις αντιδράσεις σας. Δεν αναφέρθηκα τυχαία στο σκοτάδι του υπνοδωματίου σας. Άποψή μου είναι πως ο άνθρωπος στην πραγματικότητα μεγαλώνει μέσα σε αυτό το σκοτάδι. Και όπως το σώμα σας χρειάζεται το φως του ήλιου για να αναπτυχθεί σωστά, έτσι και το πνεύμα και η φαντασία σας έχουν ανάγκη από το σκοτάδι για να απελευθερωθούν και να ταξιδέψουν. Για αυτό και πιστεύω πως τα παιδιά αλήθεια ωριμάζουν τις στιγμές εκείνες, που μεσολαβούν ανάμεσα στο γύρισμα του διακόπτη και μέχρι ο ύπνος να τα αγκαλιάσει και να τα οδηγήσει στην άγνωστη και ανεξήγητη χώρα των ονείρων.

Τις στιγμές εκείνες, εκεί μέσα, στο σκοτεινό υπνοδωμάτιο, τίποτα δε βρίσκεται να παρεμβληθεί ανάμεσα σε εσάς και τον εαυτό σας. Καμία λάμψη παραπλανητική δε μπορεί να μολύνει το σκοτάδι σας. Η τηλεόραση, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, οι μικροσκοπικές οθόνες των κινητών σας τηλεφώνων και όλα εκείνα, που όλη τη μέρα πασχίζουν να ισοπεδώσουν τις ιδιαιτερότητές σας και πολεμούν να σας πείσουν πως οι μοναδικές και ανεπανάληπτες προσωπικότητές σας είναι πανομοιότυπες εκφράσεις ενός κοινού τύπου ανθρώπου, που όλος ο ενεργητικός του ρόλος σε αυτόν τον κόσμο αρχίζει και τελειώνει στο διαρκές και μονότονο πάτημα κάποιων πλήκτρων, δε χωρούν στο σκοτάδι της κάμαράς σας.

Όπως επίσης, εκεί μέσα δε χωρούν ούτε οι γονείς ούτε οι δασκάλοι σας. Μπορεί ο απόηχος όλων εκείνων, με τα οποία οι μεγάλοι όλη τη μέρα γεμίζουν τα κεφάλια σας, άλλοτε χαϊδεύοντας κι άλλοτε βασανίζοντας τα αυτιά σας, να σας συνοδεύει μέχρι το κατώφλι των ονείρων σας, μα το σκοτάδι αργά η γρήγορα όλα αυτά τα ρουφάει και τα κατασπαράσσει, αφήνοντάς σας την κρίσιμη στιγμή μόνους και μόνες απέναντι στον ίδιο σας τον εαυτό. Εκείνη την κρίσιμη στιγμή γονείς και δάσκαλοι είσαστε εσείς οι ίδιοι.

Ένας μεγάλος μας ποιητής, ο Τάσος Λειβαδίτης, προσπαθώντας να δώσει έναν ορισμό του θεού, έγραψε: «Θεός είναι να μη μπορείς να κοιμηθείς». Δε ξέρω αν είχε δίκιο, όπως κι εγώ δεν είμαι σίγουρος αν είναι σωστά αυτά που γράφω, αλλά αυτό δε με απασχολεί. Ξέρω καλά όμως, πως, μεγαλώνοντας, αυτό, το «να μη μπορείς να κοιμηθείς», όσο πάει και λιγοστεύει, αλλοιώνεται, ευτελίζεται μέχρι που τελικά στερεύει. Οι άνθρωποι, όσο μεγαλώνουν, φοβούνται το σκοτάδι κι ας μη το παραδέχονται. Τρομάζουν να βρεθούν μόνοι ενώπιον του εαυτού τους. Σίγουρα έχουν τους λόγους τους, αλλά μη τους ρωτήσετε να σας πουν. Κάποια πράγματα για εσάς είναι πολύ νωρίς να τα ακούσετε και για εκείνους είναι πια πολύ αργά για να μιλήσουν. Εσείς προς το παρόν έχετε το πλεονέκτημα. Ξέρετε πως το σκοτάδι είναι φίλος σας και όπως αγαπάτε τους φίλους σας, φροντίστε να το αγαπήσετε κι αυτό, αφού είναι γνωστό πως κάποιες φιλίες και κάποιες αγάπες μπορούν να κρατήσουν για πάντα μόνο αν το επιθυμούν και οι δύο. Το σκοτάδι δε πρόκειται να σας το αρνηθεί ποτέ, άρα το βάρος, για να μη χάσετε ποτέ αυτόν τον παιδικό σας φίλο, βαραίνει μόνο εσάς.

Όταν μου ζήτησαν οι δάσκαλοι σας να σας μιλήσω και να σας παρουσιάσω το βιβλίο μου, σκέφτηκα στην αρχή πως πρέπει να ψάξω λόγια απλά και έννοιες κατανοητές για να με καταλάβετε, μα έκανα λάθος. Είστε παιδιά και όχι ηλίθιοι. Δεν έχετε ανάγκη από απλοποιήσεις και επεξηγηματικά σχόλια. Άλλοι έχουν ανάγκη από τις δικές σας ερμηνείες.

Έτσι, διάλεξα να σας μιλήσω με τον τρόπο που σας μίλησα. Όπως διάλεξα να γράψω το βιβλίο αυτό με τον τρόπο που το έγραψα. Αν είχα επιμείνει να ψάχνω τρόπους να γίνω εύκολος και κατανοητός, ακόμα μάλλον θα μουτζούρωνα την πρώτη σελίδα του τετραδίου μου. Τότε επέλεξα να γράψω, ωσάν ο αναγνώστης μου να τα γνωρίζει όλα και έφτιαξα τις ιστορίες μου σα να ήθελα να του πω: Κοίτα! Το ξέρω κι εγώ αυτό!. Τώρα επιλέγω να σας μιλήσω με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, λέγοντας σας: Ακούστε με! Κοιτάξτε με καλά! Όχι μόνο δεν έρχομαι από άλλον πλανήτη, αλλά κατάγομαι από το ίδιο χωριό με εσάς. Όχι μόνο δε μιλάω σε μια παράξενη και άγνωστη γλώσσα, αλλά η γλώσσα μου είναι η ίδια με αυτή που πολεμάν να σας διδάξουν οι δάσκαλοι σας σε ετούτο το σχολείο, στο οποίο κάποτε υπήρξε μαθητής και ο πατέρας μου, στον οποίον, όπως και στη μητέρα μου αφιέρωσα αυτό το βιβλίο. Έτσι κι εσείς λοιπόν, τιμήστε τους δασκάλους σας που μοχθούν και αφιερώστε τα έργα σας στους γονείς σας που σας λατρεύουν! Μα πρώτα από όλα, την ώρα που ξαπλώνετε να κοιμηθείτε, ακούστε το σκοτάδι σας και μόνοι σας φτιάξτε το δικό σας παραμύθι!

Είχα πολλά χρόνια να μπω μέσα σε ένα σχολείο και με όλους εσάς απέναντί μου αισθάνομαι τόση ώρα πως δίνω εξετάσεις. Θα ήθελα να εξομολογηθώ πως ήρθα στις εξετάσεις αυτές αδιάβαστος και τόση ώρα προσπαθώ να αυτοσχεδιάσω για να σας πείσω πως ξέρω καλά το μάθημα μου. Κι επειδή ποτέ δεν υπήρξα καλός στα προφορικά, σας ζητάω να ρίξετε μια ματιά και στα γραπτά μου, πριν βγάλετε τη βαθμολογία σας.

Σας ευχαριστώ!