τα πουλιά

Σήμερα με ξυπνήσαν
τα πουλιά.
Από νωρίς άρχισαν να σκαλίζουν το παντζούρι μου.
Το πιο επιδέξιο από αυτά
πέρασε μέσα από τις ρωγμές
και βάραγε το τζάμι.
Έπρεπε να το είχα αφήσει ανοιχτό.
Ήτανε η βραδιά ζεστή.
Δεν είχα πιει.
Νύστα δεν ένιωσα ποτέ.
Και χθες το βράδυ, έκλεισα μοναχά τα μάτια μου
και ανακαλούσα ως το πρωί παλιές σκηνές,
εικόνες.

Σήμερα με ξυπνήσαν
τα πουλιά.
Την ώρα που ραμφίζανε τα μάτια μου, θυμήθηκα.
Τους είχα χθες υποσχεθεί
πως σήμερα μαζί τους θα πετούσα.