είδα πολλά

Είδα τον ήλιο να ανατέλλει ανάποδα,
πρώτα τα πόδια και ύστερα το πύρινο κεφάλι.
Είδα τη νύχτα εκείνη με τα δυο φεγγάρια στο Μπορντώ,
Τους ξύπνησα όλους να μοιραστούμε το παράξενο το θέαμα,
κι αυτοί μου λέγαν, "πέσε για ύπνο, φίλε, θα περάσει."
Είδα τον άνθρωπο γυμνό με μια ομπρέλα να περιμένει έξω από το σπίτι μου.
Του φώναξα περίμενε, μα χάθηκε, μέχρι να ξεκλειδώσω.
Είδα σειρήνες, λάμιες, γοργόνες να κουλουριάζονται τριγύρω από τον ύπνο μου.
Είδα τσακάλια κι αετούς να τρώνε τα όνειρά μου.
Είδα το φως, τον Αύγουστο του 2011,
και τότε ήταν που κατάλαβα τι πάει να πει σκοτάδι.
Είδα πολλά, αλλά δεν πίστεψα.
 Περπάτησα μέχρι την άλλη άκρη της αυλής,
είδα ξανά και είπα, "εντάξει, ίσως."

Είδες; Εγώ στα λέω όλα.
Για πες μου τώρα και εσύ, αλήθεια, τι σε τρομάζει πιο πολύ;
Όλα αυτά που έχω δει
ή που μαζί με όλα αυτά
είδα κάποια στιγμή κι εσένα;