το καστινγκ

καθε τριτη βραδυ, πριν φυγω απο θεσσαλονικη για βολο, περναω απο ενα μαγαζι στη φραγκων κ παιρνω εναν καφε για τον δρομο. καθε τριτη βραδυ στο μαγαζι αυτο μαζευονται κ τα λενε τα μελη μιας πολιτικης, απο οτι εχω καταλαβει, οργανωσης. δεν βγαζω κ πολυ νοημα απο οσα προλαβαινω καθε φορα να κρυφακουσω, αλλα εχω προσεξει οτι παντα αποκαλουνται μεταξυ τους "συνελληνιδες κ συνελληνες", κ οταν αναφερονται στον αρχηγο τους, λενε παντα με σεβασμο κ περηφανια "ο πολεμαρχος". μεχρι να μου ετοιμασει η κοπελα πισω απο το μπαρ τον καφε μου, καθομαι κ τους παρατηρω κ προσπαθω να καταλαβω τι συμβαινει μεσα στα κεφαλια τους. οι φατσες τους μου θυμιζουν ηθοποιους απο παλιες κωμωδιες ή συγχρονες ταινιες τρομου με εξορκισμους, δαιμονισμενους κ αλλα τετοια ομορφα. πολυ θα ηθελα, μια τριτη που να μην βιαζομαι, να πεταχτω κ να παρεμβω στην κουβεντα τους. να τους φωναξω κανενα "μα τι βλακειες ειναι ολα αυτα που λετε; πατε καλα; γονεις, παιδια δεν εχετε να σας μαζεψουν σπιτια σας;".. καθε φορα που καποιος απο αυτους προσεχει οτι τους παρατηρω, κανει με τροπο νοημα στους αλλους να σταματησουν ή εστω να συνεχισουν να μιλουν πιο χαμηλοφωνα. σκεφτομαι πως η δικη μου φατσα θα τους θυμιζει ηθοποιους απο θριλερ αστυνομικα ή ταινιες με κατασκοπους, πρακτορες κ αλλους τετοιους περιεργους. κ υστερα παιρνω τον καφε μου κ φευγω. στο δρομο για τον βολο, καθε τριτη βραδυ, σκεφτομαι οτι τα τελευταια χρονια η χωρα εχει μετατραπει σε ενα απεραντο κινηματογραφικο καστινγκ..