περασα, πριν λιγο, εξω απο μια εκκλησια οπου γινοταν μια κηδεια. ο συγχωρεμενος ηταν στρατιωτικος κ τοσο το προαυλιο οσο κ οι περιξ δρομοι ηταν γεματοι συναδελφους του. οι περαστικοι κοντοστεκονταν κ κοιτουσαν απορημενοι ολους αυτους τους τεθλιμμενους ενστολους με τους μπερεδες, τα σπαθια κ τα παρασημα. χαζευαν τη στρατιωτικη μπαντα κ τους φανταρους που απεδιδαν τιμες στους διοικητες κ τους επισημους κ ολοι αναρωτιοντουσαν, "τι εγινε, ρε παιδια; ποιος πεθανε;". υπηρχαν ομως κ πιο ενδιαφερουσες αντιδρασεις: ακουσα εναν παππου να ρωταει χαμογελαστος, "τι παθαμε παλι; πραξικοπημα;" κ υστερα ενα πιτσιρικι σκυθρωπο να λεει στη μανα του που το κρατουσε απο το χερι, "ρε μαμα.. παλι καρναβαλι εχουμε;". η κραυγαλεα αντιθεση αυτων των δυο αντιδρασεων μού φανηκε σαν ενα σχολιο για την ιστορια, τη ζωη, τα παθη κ τα λαθη τα ανθρωπινα. δεν ξερω.. σαν καπως ετσι, ολα σε αυτον τον κοσμο, λεει, καποτε ξεκιναν αστεια κ καταληγουνε καποια στιγμη τρομακτικα, αλλα κ το αντιστροφο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου