πεμπτη

δυο γεροι μοιραζονται το ιδιο παγκακι στον πεζοδρομο. ο ενας διαβαζει εφημεριδα κ μονολογει. ο αλλος κραταει ενα μικρο τετραγωνο χαρτακι κ το πηγαινοφερνει πισω μπρος κατω απο τα θολωμενα ματια του. καποια στιγμη κουραζεται απο την προσπαθεια κ παραιτειται. "ρε.. για πες μου εσυ, που βλεπεις πιο καλα.. τι γραφει εδω περα;" ο αλλος του αρπαζει απο το χερι το χαρτι, του ριχνει μια ματια στα γρηγορα κ αμεσως επιστρεφει στην εφημεριδα του, χωρις να του απαντησει. "λεγε, ρε.. τι γραφει το χαρτι;" "γραφει οτι μια μερα ολοι θα πεθανουμε." αφου σωπασουν για λιγο κ οι δυο, ξαναπετιεται ο πρωτος. "κ δεν μου λες.. τι μερα θα ειναι, λεει;" "οχι.. αλλα δεν θα ειναι πεμπτη σιγουρα", ο αλλος αποφαινεται κ αμεσως διπλωνει την εφημεριδα κ σηκωνεται. "αντε, κουνισου.. παμε να πιουμε ενα. ακομα προλαβαινουμε." τα φυλλα των δεντρων πεφτουν με κροτο πανω στο πλακοστρωτο. τα συννεφα μαζευονται ανορεχτα - βαριουνται κ να βρεξουν. ενα γατι ξεσκιζει μια σακουλα σκουπιδιων. παραδοξως, παντου τριγυρω ακομα ειναι πεμπτη