το μηλο

καθομαι μονος σε ενα μπαρ κ περιμενω παρεα. το μαγαζι ειναι ψιλοαδειο κ εκτος απο τη μουσικη προς το παρον το μονο που ακουγεται ειναι τα λογια ενος ζευγαριου που καθεται σε ενα απο τα τραπεζια. το ζευγαρι μαλωνει. ενταξει, δεν εχω στησει κ αυτι, αλλα τους ακουω τοσην ωρα να κλινουν το ρημα καταλαβαινω σε ολους τους χρονους κ ολες τις εγκλισεις, που μπορω να πω με βεβαιοτητα πως θεμα της διαφωνιας τους ειναι η ελλειψη κατανοησης στη σχεση τους. κ τοτε, πανω στον κακο χαμο, ανοιγει η πορτα κ μπαινει ενας ζητιανος. ο ζητιανος παει κατευθειαν προς το τραπεζι του ζευγαριου τη στιγμη που ο καυγας τους εχει αρχισει να ξεφευγει κ ακουγονται πλεον κουβεντες ασυγχωρητες. το ζευγαρι δεν προσεχει τον ζητιανο που στεκεται πανω απο τα κεφαλια τους με την παλαμη απλωμενη. ο τυπος χτυπαει το χερι δυνατα επανω στο τραπεζι. η τυπισσα τού λεει να παει να γαμηθει κ αρχιζει να μαζευει τα πραγματα της. ο ζητιανος, αταραχος, βγαζει μεσα απο την τσεπη του παλτου του ενα πρασινο μηλο κ το ακουμπαει αναμεσα τους. οι δυο καυγατζηδες το βουλωνουν κ κοιταζουν το μηλο σαν να επροκειτο για απασφαλισμενη χειροβομβιδα. ο ζητιανος ακουμπαει τα χερια του στους ωμους τους κ τους χαμογελαει πατρικα ή καπως ετσι τελος παντων. αυτοι τον κοιταζουν με δεος κ συγκινηση. μια απροσδιοριστη γαληνη απλωνεται σε ολοκληρο το μαγαζι. ξαφνικα, ολοι αγαπανε ολους. ο τυπος βγαζει κατι απο την τσεπη του κ το δινει στον ζητιανο. ο ζητιανος φερνει το χερι του στο στηθος, κανει μια μικρη υποκλιση κ φευγει χωρις να πλησιασει τους υπολοιπους θαμωνες. η τυπισσα απλωνει το χερι της κ χαϊδευει το μηλο. ο τυπος απλωνει το χερι του κ χαϊδευει το δικο της. κοιταζονται στα ματια. χαμογελανε. "ποσα του εδωσες", τον ρωταει αυτη. "τι σε νοιαζει;" αυτος της απανταει. ο καυγας αρχιζει παλι απο την αρχη. η μουσικη παιρνει πρωτοβουλια κ δυναμωνει απο μονη της για να μην τους ακουμε. το πρασινο μηλο πανω στο τραπεζι τους συνεχιζει να πρασινιζει κ αλλο