οι καταλογοι

ειχα καποτε εναν φιλο που του αρεσε να συλλεγει καταλογους απο καφε κ εστιατορια. ηταν πολυ περηφανος για αυτη τη συλλογη του, αν κ σπανια την επιδεικνυε, αφου φοβοταν μην τον κατηγορησουν -αν ειναι δυνατον- για κλεπτομανια. εμενα, παντως, που τοτε με θεωρουσε -για λογους που δεν ειναι της παρουσης- συναδελφο κ ομοϊδεατη, μου αποκαλυψε τον "θησαυρο" του, μια μερα που τον επισκεφτηκα στο σπιτι του. τον θυμαμαι ακομα να μου παρουσιαζει για ωρες, ενα προς ενα, ολα τα μυστικα του εκθεματα κ να μου αφηγειται για το καθενα κ μια ιστορια. το παραξενο ειναι οτι οι ιστοριες αυτες δεν ειχαν να κανουν μονο με το πώς ειχε αποκτησει ολους αυτους τους καταλογους, αλλα κ με ολα οσα προηγηθηκαν κ οσα ακολουθησαν των επισκεψεων του στο εκαστοτε καφε ή εστιατοριο. λες κ η παραδοξη αυτη συλλογη λειτουργουσε παραλληλα σαν ενα αποκρυφο ημερολογιο της κοινωνικης ζωης του. λες η ακατανοητη αυτη συνηθεια ειχε πιο πολυ να κανει με μια προσπαθεια του να δωσει νοημα στις κατα τα αλλα μαλλον ανουσιες εξοδους του. πολυ αργοτερα καταλαβα πως ολοι οι συλλεκτες -νομιμοι κ παρανομοι- ο,τι κ να τους αρεσει να μαζευουνε, στην ουσια το ιδιο πραγμα συλλεγουν: χρονο.
σημερα ο τυπος αυτος εχει δικο του μαγαζι, στο οποιο ομως δεν κυκλοφορουν καταλογοι, αφου το μενου ειναι γραμμενο πανω στην επιφανεια του καθε τραπεζιου. φανταζομαι πως ετσι αισθανεται ασφαλης κ δεν νιωθει πως κινδυνευει απο παρομοιους συλλεκτες. μεχρι να βρεθει, βεβαια, καποιος, που θα αρχισει να συλλεγει τραπεζια απο καφε κ εστιατορια. αλλωστε, ολα τα ειδη, ακομα κ τα πιο ακατανοητα, εξελισσονται