περυσι τετοιες μερες ξεκινησα να γραφω κατι για τον αγιο αντωνιο τον γειτονα, την εκκλησια που ακουμπα πανω στην οικοδομη μας, κ οπως συμβαινει συνηθως παρασυρθηκα κ κατι αλλο τελικα εγραψα κ δημοσιευσα. θα ξαναπροσπαθησω φετος..
συμφωνα με την παραδοση, λοιπον, ο αγιος αντωνιος ειναι ο προστατης αγιος των ψυχικα νοσουντων - μαλλον λογω των παραισθησεων που ο ιδιος ειχε, τοτε που γυρναγε στην ερημο, κ οι οποιες ενεπνευσαν τον σαλβαντορ τον νταλι να ζωγραφισει τον περιφημο πινακα "οι πειρασμοι του αγιου αντωνιου". για τον λογο αυτον στην συγκεκριμενη εκκλησια, οπως κ σε αλλους αγιους αντωνιους φανταζομαι ανα τον χριστιανικο κοσμο, κατεφευγαν οι συγγενεις των ανθρωπων που επασχαν απο ψυχικες διαταραχες -σε μια εποχη που τους ανθρωπους αυτους τους ελεγαν γενικα τρελους στην καλυτερη περιπτωση κ στη χειροτερη δαιμονισμενους- προκειμενου να ζητησουν τη συνδρομη του αγιου για τη θεραπεια ή εστω την ανακουφιση των οικειων τους. η μεθοδος που ακολουθουσαν τοτε οι ειδικοι επι του θεματος παπαδες ηταν να αλυσοδενουν τους ασθενεις σε διαφορα σημεια εντος του ναου κ να τους αφηνουν εκει μονους να περιμενουν τη θεια χαρη να ερθει εν τω μεσω της νυχτος κ να τους βοηθησει. οι φωνες τους, λενε οι παλιοτεροι, ακουγονταν τα βραδια σε ολοκληρη τη γειτονια προκαλωντας εφιαλτες στους υγιεις περιοικους κ προσθετοντας ετσι ακομα ενα λιθαρακι στη ντιζνεϊλαντ του αστικου θρυλου που λεγεται πλατεια ιπποδρομιου. αυτη η ιστορια κρατησε σχεδον μεχρι τη δεκαετια του '70, οποτε κ η οργιωδης αναπτυξη της πολης στριμωξε τον παλιο ναο αναμεσα σε πολυκατοικιες σαν τη δικια μας, οι ενοικοι των οποιων αρχισαν να διαμαρτυρονται, οχι τοσο για τη βαρβαρη αυτη πρακτικη, αλλα μαλλον επειδη δεν μπορουσαν τη νυχτα να κλεισουν ματι απο τα ουρλιαχτα των αλυσοδεμενων.
σημερα οι ψυχικα νοσουντες δεν συχναζουν πια εκει τα βραδια, αν κ μαλλον δεν πρεπει να εχουν απομακρυνθει κ πολυ απο την περιοχη, αφου στις πολυκατοικιες τριγυρω στεγαζονται συμπτωματικα -ή ισως οχι κ τοσο συμπτωματικα- ενα σωρο ψυχιατροι. καποιες, παντως, απο τις αλυσιδες του αγιου αντωνιου σωζονται ακομα κ αν επισκεφτειτε την εκκλησια, μπορειτε να τις δειτε ή ακομα κ να τις ακουσετε να τριζουν, εαν περασετε νυχτα απο τη γειτονια ανυποψιαστοι. οπως ακομα σωζονται κ οι πειρασμοι που συνοδευουν αυτες τις αλυσιδες κ που παραδοξως ισως λιγακι κ να μοιαζουνε με αυτους που τοτε εβλεπε ο αγιος αντωνιος στην ερημο κ που μετα ο σαλβαντορ νταλι ζωγραφισε. οι αιωνιοι πειρασμοι να τυλιχτεις με τις πρωτες αλυσιδες που θα βρεις μπροστα σου, να γινεις ενα με αυτες, μαζι τους να σκουριασεις, αντι να τις σπασεις με ενα σου μονο χτυπημα, με ενα σου μονο ουρλιαχτο, που θα σηκωσει στο ποδι τις γειτονιες ολοκληρου του κοσμου
συμφωνα με την παραδοση, λοιπον, ο αγιος αντωνιος ειναι ο προστατης αγιος των ψυχικα νοσουντων - μαλλον λογω των παραισθησεων που ο ιδιος ειχε, τοτε που γυρναγε στην ερημο, κ οι οποιες ενεπνευσαν τον σαλβαντορ τον νταλι να ζωγραφισει τον περιφημο πινακα "οι πειρασμοι του αγιου αντωνιου". για τον λογο αυτον στην συγκεκριμενη εκκλησια, οπως κ σε αλλους αγιους αντωνιους φανταζομαι ανα τον χριστιανικο κοσμο, κατεφευγαν οι συγγενεις των ανθρωπων που επασχαν απο ψυχικες διαταραχες -σε μια εποχη που τους ανθρωπους αυτους τους ελεγαν γενικα τρελους στην καλυτερη περιπτωση κ στη χειροτερη δαιμονισμενους- προκειμενου να ζητησουν τη συνδρομη του αγιου για τη θεραπεια ή εστω την ανακουφιση των οικειων τους. η μεθοδος που ακολουθουσαν τοτε οι ειδικοι επι του θεματος παπαδες ηταν να αλυσοδενουν τους ασθενεις σε διαφορα σημεια εντος του ναου κ να τους αφηνουν εκει μονους να περιμενουν τη θεια χαρη να ερθει εν τω μεσω της νυχτος κ να τους βοηθησει. οι φωνες τους, λενε οι παλιοτεροι, ακουγονταν τα βραδια σε ολοκληρη τη γειτονια προκαλωντας εφιαλτες στους υγιεις περιοικους κ προσθετοντας ετσι ακομα ενα λιθαρακι στη ντιζνεϊλαντ του αστικου θρυλου που λεγεται πλατεια ιπποδρομιου. αυτη η ιστορια κρατησε σχεδον μεχρι τη δεκαετια του '70, οποτε κ η οργιωδης αναπτυξη της πολης στριμωξε τον παλιο ναο αναμεσα σε πολυκατοικιες σαν τη δικια μας, οι ενοικοι των οποιων αρχισαν να διαμαρτυρονται, οχι τοσο για τη βαρβαρη αυτη πρακτικη, αλλα μαλλον επειδη δεν μπορουσαν τη νυχτα να κλεισουν ματι απο τα ουρλιαχτα των αλυσοδεμενων.
σημερα οι ψυχικα νοσουντες δεν συχναζουν πια εκει τα βραδια, αν κ μαλλον δεν πρεπει να εχουν απομακρυνθει κ πολυ απο την περιοχη, αφου στις πολυκατοικιες τριγυρω στεγαζονται συμπτωματικα -ή ισως οχι κ τοσο συμπτωματικα- ενα σωρο ψυχιατροι. καποιες, παντως, απο τις αλυσιδες του αγιου αντωνιου σωζονται ακομα κ αν επισκεφτειτε την εκκλησια, μπορειτε να τις δειτε ή ακομα κ να τις ακουσετε να τριζουν, εαν περασετε νυχτα απο τη γειτονια ανυποψιαστοι. οπως ακομα σωζονται κ οι πειρασμοι που συνοδευουν αυτες τις αλυσιδες κ που παραδοξως ισως λιγακι κ να μοιαζουνε με αυτους που τοτε εβλεπε ο αγιος αντωνιος στην ερημο κ που μετα ο σαλβαντορ νταλι ζωγραφισε. οι αιωνιοι πειρασμοι να τυλιχτεις με τις πρωτες αλυσιδες που θα βρεις μπροστα σου, να γινεις ενα με αυτες, μαζι τους να σκουριασεις, αντι να τις σπασεις με ενα σου μονο χτυπημα, με ενα σου μονο ουρλιαχτο, που θα σηκωσει στο ποδι τις γειτονιες ολοκληρου του κοσμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου