η ρυθμιση

καποτε ειχα παει με την παρεα μου σε ενα χωριο του πηλιου για φαγητο. καθισαμε στην πλατεια κατω απο τον πλατανο, κ αφου φαγαμε κ ηπιαμε, το ριξαμε στους γνωστους μας πλατανικους διαλογους - απο τους οποιους προκυπτει συνηθως κ το υλικο των σχεδον αυθεντικων διαλογων που διαβαζετε εδω. αν κ γενικα, τοσο εγω οσο κ οι φιλοι μου, ειμαστε ολοι μας πολυ σοβαροι κ υπευθυνοι ανθρωποι, παραδοξως η κουβεντα καποια στιγμη καπως, ασπουμε, εκτροχιαστηκε κ αρχισαμε να λεμε τη μια βλακεια μετα την αλλη. μεχρι που καποιος ρωτησε αν εχουμε σκεφτει πώς θα περασουμε τη μερα της συντελειας. ηταν τοτε, το φθινοπωρο του 2012, λιγες βδομαδες πριν το τελος του κοσμου, οπως το ειχαν προφητευσει οι προκολομβιανοι πολιτισμοι, κ αυτου του ειδους οι συζητησεις ηταν πολυ δημοφιλεις ακομα κ μεταξυ υπευθυνων κ σοβαρων ανθρωπων, οπως εγω κ οι φιλοι μου. παρολα αυτα, ομως, η ερωτηση του φιλου μας, οσο ναναι, μας ταραξε λιγο, εξαιτιας κυριως του τροπου με τον οποιον ειχε διατυπωθει. λες κ η ημερα της αποκαλυψης θα ηταν κατι σαν την πρωτοχρονια ή σαν ενας συνδυασμος του αγιου βαλεντινου με του αγιου βαρθολομαιου, ανημερα παντα. αφου ξεπερασαμε, παντως, το αρχικο μας σαστισμα, αρχισαμε να πλειοδοτουμε σε χαζομαρα, λεγοντας ο καθενας τι θα εκανε, αν μαθαινε πως οντως ο κοσμος θα καταστρεφοταν μεσα σε λιγες εβδομαδες. αλλος ειπε οτι θα αγοραζε μετοχες, αλλος οτι θα μαθαινε μια ξενη γλωσσα, αλλος οτι θα πηγαινε να κανει ρυθμιση των οφειλων του προς το δημοσιο. τελικα, τον ατυπο αυτον διαγωνισμο τον κερδισε ενας απο την παρεα που ειπε με απολυτη σιγουρια οτι αυτο που θα εκανε, αν μαθαινε πως ερχεται η συντελεια, θα ηταν να εβαφε το σπιτι του. κ υστερα, ικανοποιημενοι που μπορουσαμε να βρουμε απαντηση ακομα κ στο πιο παραλογο ερωτημα, συνεχισαμε απτοητοι να πινουμε κ να κουβεντιαζουμε κατω απο τον πλατανο. η δε συντελεια εγινε ακριβως οπως ειχε προγραμματιστει, κανονικα, καπου στα μεσα δεκεμβριου, αλλα μας πετυχε πανω στο χανκοβερ κ δεν την πολυκαταλαβαμε..