Ένας σαραντάχρονος Βρετανός κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ, μέσα σε αυτόν τον κόσμο, αγρύπνιας, τώρα εσύ κοιμάσαι κι εγώ κάθομαι στο πάτωμα και σου γράφω, μένοντας άυπνος σε ένα μπαρ για έντεκα ολόκληρα ημερόνυχτα. Έχω λίγη ταραχή και προσπαθώ να είμαι ήσυχος, για να μην ξυπνήσω και εσένα.
Arousal disorders.
Ο Τόνι Ράιτ, κάτοικος του Πενζάνς της Κορνουάλης, νομίζω πως ήταν λάθος αυτό το ταξίδι, δεν μετανιώνω, φυσικά, που σε έφερα εδώ, καμία σχέση, χαίρομαι στ’ αλήθεια, κατάφερε να σπάσει το Ρεκόρ Guinness που έθεσε στις ΗΠΑ το 1964 ο Ράντι Γκάρνερ, μένοντας ξύπνιος για 264 ώρες, απλώς νιώθω τόσο πολύ λάθος την παρουσία μου μέσα σε αυτό το δωμάτιο, μέσα σε αυτόν τον κόσμο, που δεν ξέρω τι να κάνω και πώς να με διαχειριστώ. Δεν ξέρω πού να με βάλω. Σκέφτηκα να βγω μια βόλτα.
Αλλά.
Θα.
Κάνω.
Τόσο.
Θόρυβο.
Φεύγοντας και γυρνώντας που φοβάμαι πως θα με ακούσεις. Το Βιβλίο των Ρεκόρ Guinness αργότερα απέσυρε την κατηγορία της στέρησης ύπνου, μέσα σε αυτόν τον κόσμο, λόγω ανησυχιών για την υγεία των υποψήφιων ρέκορντμαν.
Anterograde amnesia.
Ο Ράιτ αντιστάθηκε στην υπνηλία πίνοντας τσάι, τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα, παίζοντας μπιλιάρδο και γράφοντας στο ημερολόγιό του, αναφέρει την Παρασκευή το BBC. Νομίζω πως μοιραία και αναπόφευκτα δεν θα τα ξαναπούμε. Το δυσκολότερο από όλα, δήλωνε ο ίδιος, ή αν τα ξαναπούμε, θα είναι τόσο παρωδία του παρελθόντος, που σοβαρά, δεν θέλω να το ζήσω, ήταν να παραμείνει συνεχώς σε ένα μέρος -το μπαρ Studio, μέσα σε αυτόν τον κόσμο, της Πενζάνς- για να μην κατηγορηθεί ότι κοιμόταν αλλού κρυφά. Μια διαδικτυακή κάμερα και τηλεόραση κλειστού κυκλώματος, καλύτερα ας μου μείνει σαν τελευταία ανάμνηση η ήρεμη αναπνοή σου, τον παρακολουθούσαν όλο το 24ωρο.
Τώρα.
Που.
Κοιμάσαι.
Τόσο.
Πολύ.
Κοντά.
Μου.
Η προσπάθειά του, πάντως, δεν έμεινε χωρίς παρενέργειες. Ανά διαστήματα η ομιλία του γινόταν ακατάληπτη, κάποτε θα καταλάβεις ίσως ποιος είμαι, έβλεπε κουκκίδες να χορεύουν, μέσα σε αυτόν τον κόσμο στην οθόνη του, κάποτε θα καταφέρω να γυρίσω τον χρόνο πίσω, και τα χρώματα του φαίνονταν αφύσικα έντονα. Αν και εγώ πια νιώθω πως σε γνωρίζω από πάντα.
Dysomnia.
Θυμήσου! Μην φοβηθείς – θυμήσου!
Parasomnia.
Μάλλον η τύχη τα έφερε να αποχαιρετιστούμε, κατά κάποιον τρόπο, εδώ όπου γνωριστήκαμε. Ο Ράιτ τρεφόταν μόνο με ωμά τρόφιμα –φρούτα, αν και εγώ πια νιώθω πως σε γνωρίζω από πάντα, σαλάτες, ακόμα και όταν οι σάρκες μας θα έχουν γίνει χώμα, σπόρους και ξηρούς καρπούς- μια «δίαιτα της Λίθινης Εποχής», που επιτρέπει σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου, και σκόνη τα κόκκαλά μας, να ξεκουράζονται ενώ άλλες λειτουργούν σε κατάσταση εγρήγορσης. Θα υπάρχουμε μέσα σε ιστορίες που θα τις διαβάζουν.
Άνθρωποι.
Που.
Δεν.
Έχουν.
Γεννηθεί.
Ακόμα.
Ο ισχυρισμός, μέσα σε αυτόν τον κόσμο, αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό από τους επιστήμονες.
Όνειρα γλυκά, μωρό μου.
Arousal disorders.
Ο Τόνι Ράιτ, κάτοικος του Πενζάνς της Κορνουάλης, νομίζω πως ήταν λάθος αυτό το ταξίδι, δεν μετανιώνω, φυσικά, που σε έφερα εδώ, καμία σχέση, χαίρομαι στ’ αλήθεια, κατάφερε να σπάσει το Ρεκόρ Guinness που έθεσε στις ΗΠΑ το 1964 ο Ράντι Γκάρνερ, μένοντας ξύπνιος για 264 ώρες, απλώς νιώθω τόσο πολύ λάθος την παρουσία μου μέσα σε αυτό το δωμάτιο, μέσα σε αυτόν τον κόσμο, που δεν ξέρω τι να κάνω και πώς να με διαχειριστώ. Δεν ξέρω πού να με βάλω. Σκέφτηκα να βγω μια βόλτα.
Αλλά.
Θα.
Κάνω.
Τόσο.
Θόρυβο.
Φεύγοντας και γυρνώντας που φοβάμαι πως θα με ακούσεις. Το Βιβλίο των Ρεκόρ Guinness αργότερα απέσυρε την κατηγορία της στέρησης ύπνου, μέσα σε αυτόν τον κόσμο, λόγω ανησυχιών για την υγεία των υποψήφιων ρέκορντμαν.
Anterograde amnesia.
Ο Ράιτ αντιστάθηκε στην υπνηλία πίνοντας τσάι, τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα, παίζοντας μπιλιάρδο και γράφοντας στο ημερολόγιό του, αναφέρει την Παρασκευή το BBC. Νομίζω πως μοιραία και αναπόφευκτα δεν θα τα ξαναπούμε. Το δυσκολότερο από όλα, δήλωνε ο ίδιος, ή αν τα ξαναπούμε, θα είναι τόσο παρωδία του παρελθόντος, που σοβαρά, δεν θέλω να το ζήσω, ήταν να παραμείνει συνεχώς σε ένα μέρος -το μπαρ Studio, μέσα σε αυτόν τον κόσμο, της Πενζάνς- για να μην κατηγορηθεί ότι κοιμόταν αλλού κρυφά. Μια διαδικτυακή κάμερα και τηλεόραση κλειστού κυκλώματος, καλύτερα ας μου μείνει σαν τελευταία ανάμνηση η ήρεμη αναπνοή σου, τον παρακολουθούσαν όλο το 24ωρο.
Τώρα.
Που.
Κοιμάσαι.
Τόσο.
Πολύ.
Κοντά.
Μου.
Η προσπάθειά του, πάντως, δεν έμεινε χωρίς παρενέργειες. Ανά διαστήματα η ομιλία του γινόταν ακατάληπτη, κάποτε θα καταλάβεις ίσως ποιος είμαι, έβλεπε κουκκίδες να χορεύουν, μέσα σε αυτόν τον κόσμο στην οθόνη του, κάποτε θα καταφέρω να γυρίσω τον χρόνο πίσω, και τα χρώματα του φαίνονταν αφύσικα έντονα. Αν και εγώ πια νιώθω πως σε γνωρίζω από πάντα.
Dysomnia.
Θυμήσου! Μην φοβηθείς – θυμήσου!
Parasomnia.
Μάλλον η τύχη τα έφερε να αποχαιρετιστούμε, κατά κάποιον τρόπο, εδώ όπου γνωριστήκαμε. Ο Ράιτ τρεφόταν μόνο με ωμά τρόφιμα –φρούτα, αν και εγώ πια νιώθω πως σε γνωρίζω από πάντα, σαλάτες, ακόμα και όταν οι σάρκες μας θα έχουν γίνει χώμα, σπόρους και ξηρούς καρπούς- μια «δίαιτα της Λίθινης Εποχής», που επιτρέπει σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου, και σκόνη τα κόκκαλά μας, να ξεκουράζονται ενώ άλλες λειτουργούν σε κατάσταση εγρήγορσης. Θα υπάρχουμε μέσα σε ιστορίες που θα τις διαβάζουν.
Άνθρωποι.
Που.
Δεν.
Έχουν.
Γεννηθεί.
Ακόμα.
Ο ισχυρισμός, μέσα σε αυτόν τον κόσμο, αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό από τους επιστήμονες.
Όνειρα γλυκά, μωρό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου