jokers

Να ‘μαστε πάλι εδώ, μαλάκα! Πάνε κοντά δύο χρόνια… Δεν επιστρέφουν τελικά μόνο οι δολοφόνοι στον τόπο του εγκλήματος. Καμιά φορά γυρνάνε και τα θύματα. Και μάλιστα στο ίδιο γαμημένο μεξικάνικο. Τι στον πούτσο μεξικάνικο είναι αυτό; Με ιταλικό όνομα, Κινέζο μάγειρα και Ελληνάρα μαίτρ; Α, ρε κρίση που σας χρειάζεται! Τι στο διάολο, πάλι πρώτος έφτασα;

-Καλησπέρα! Έχετε κάνει κράτηση;       

-Ε…  ναι! Αλλά δεν ξέρω σε ποιο όνομα… Μισό λεπτό παρακαλώ!

-Μάλλον είστε για τα γενέθλια της Αγγελικής.

-Φαίνεται, ε;

Ναι αμήχανε μαλάκα! Για την Αγγελική είμαι. Παπάρα, ε παπάρα! Όλη κι όλη μια παρέα έχεις και το παίζεις και δύσκολος, να πούμε…

-Περάστε! Από εδώ παρακαλώ!

Ναι! Ξενάγησε με στις Βερσαλλίες σου, ξιπασμένε! Ποιοι είναι όλοι αυτοί; Τι γυρεύω εδώ, γαμώτο; Ποιος είμαι; Που πάει ο κόσμος τα σαββατόβραδα; Τι έμπνευση κι αυτή, να έρθω στα γενέθλια της πρώην μου; Γαμώ τον πολιτισμό μου, γαμώ! Γεια σας, πολιτισμένοι άνθρωποι!

-Γεια σου! Είσαι ο Γιάννης, ε;

-Φαίνεται, ε;

Χάρηκα! Χάρηκες! Χαρήκαμε! Άλλη μια χειραψία και θα ξεράσω τα μπουρίτος που ακόμα δεν έφαγα.

-Η Αγγελική;

-Ε, την ξέρεις τώρα την Αγγελική. Θα άργησε πάλι για να κάνει εντύπωση. Εγώ είμαι ο Στέφανος. Συνάδερφος. Οι περισσότεροι εδώ δουλεύουμε στο ίδιο γραφείο.

Στ’ αρχίδια μου!

-Έχουμε ακούσει ένα σωρό πράγματα για σένα. Είναι σχεδόν σαν να σε ξέρουμε.

Με συγκινείτε! Η τουαλέτα που είναι;

-Με τη δικηγορία ασχολείσαι ακόμα ή το έχεις ρίξει τελείως στα καλλιτεχνικά;

Θεέ μου! Αγγελική! Τι τους έχεις πει, γαμώτο;

-Καπνίζουμε εδώ;

-Να ‘το και το τιμώμενο πρόσωπο!

-Χρόνια πολλά!

-Πολύχρονη, Αγγελικούλα!

Φιλιούνται, αγκαλιάζονται. Ρε την Αγγελική! Αγέραστη! Κι ανέραστη επίσης… Όπα! Αυτή η ψηλή μαζί της ποια είναι;

-Χρόνια πολλά, Αγγελική!

-Γιάννη μου, δεν ξέρεις πόσο ευτυχισμένη με έκανες που ήρθες απόψε!

Καλά! Μην κλάψεις κιόλας!

-Αυτό είναι για σένα!

-Σε ευχαριστώ πολύ! Γνωρίστηκες με τα παιδιά, ε; Παιδιά, ο Γιάννης!

-Γνωριστήκαμε, γνωριστήκαμε… Την κοπέλα δεν ξέρω μόνο.

-Α! Η Βασιλική! Βασιλική ο Γιάννης, που σου έλεγα!

Γεια σου Βασιλική! Είμαι ο Γιάννης, ο πρώην της ευτυχισμένης εορτάζουσας. Που παράτησα τη δικηγορία για τα καλλιτεχνικά. Τι λες; Τους γαμάμε όλους τώρα και φεύγουμε καλπάζοντας στο ηλιοβασίλεμα;

-Χάρηκα!

-Γεια σου Γιάννη!

Τι μάτια είναι αυτά! Από πού τα πήρες; Να πάω να πάρω κι εγώ δύο. Να τα έχω να με κοιτάνε. Κάθισε δίπλα μου, σε παρακαλώ!

-Εγώ, παιδιά, θα κάτσω δίπλα στο Γιάννη! Με συγχωρείτε, αλλά έχω κοντά δυο χρόνια να τον δω. Παραγγείλατε;

Τον πούλο!

-Τι έγινε, Γιαννάκη; Σαν πολύ δεν την κοιτάζεις τη μικρή;

Κι εσένα τι σε νοιάζει; Αδερφή σου είναι;

-Καμία σχέση! Πως σου ήρθε αυτό;

-Τι πώς μου ήρθε; Μάτια έχω και βλέπω…

-Όχι ρε! Αφού σου εξήγησα… δεν είμαι σε φάση.

-Δεν είσαι, αλλά το έχεις φάει το κορίτσι. Αφού σου αρέσει. Γιατί δεν το παραδέχεσαι;

-Δε λέω…

-Όχι αυτό σου έλειπε να πεις κιόλας. Πάντως, αν θες να μάθεις, είναι ελεύθερη…

Α, μια χαρά!

-…και ψάχνεται κιόλας.

Τι λες τώρα;!

-Άσε που είναι και στο στυλ σου…

-Ποιο είναι το στυλ μου;

-Ε… ξέρεις τώρα… αυτό… το εναλλακτικό.

Εναλλακτική να σε πουν τα παιδιά σου, πατσαβούρα!

-Λες, ε;

-Λέω. Εσύ τι λες; Να κανονίσω για κανένα ποτάκι μετά;

-Να σου πω. Δε νομίζεις ότι είναι λίγο άκυρο να μου κάνεις προξενιό τη φίλη σου;

-Καλέ γιατί; Αφού σας αγαπάω και τους δύο κι αφού ταιριάζετε…

-Όπα, όπα! Άραξε! Ακόμα δεν τον είδαμε…

-…Γιάννη τον βαφτίσαμε! Εγώ, πάντως, θα το προτείνω, Γιάννη.

-Όχι, ρε! Περίμενε!

Ναι, μωρή βλαμμένη! Κάνε και κάνα καλό! Μην πάει και στράφι όλη η βραδιά, να πούμε. Σκυλοβαρέθηκα με τους μαλάκες τους συναδέρφους τους και τις παπαριές τους. Με τις ερωτήσεις τους μου ήπιανε με τα μπουρίτος τους το αίμα! Έτσι και τα είχαμε ακόμα, δηλαδή, με αυτούς θα βγαίναμε; Τι γλίτωσα, Θεέ μού!

-Παιδιά, θα πάμε για ποτάκι μετά, ε; Δε θα μου την κοπανίσετε!

-Εγώ έχω πρωινό ξύπνημα.

-Εγώ, σόρρυ, αλλά έχω και τη μάνα μου στο σπίτι.

-Εγώ δεν πίνω. Παίρνω αντιβίωση.

-Εγώ…

Ξέρω, ξέρω… Εσύ έχεις να βγάλεις βόλτα τη αρκούδα. Τι διάολο; Συνεννοημένοι είναι όλοι τους; Καλά, όχι πως θα μου λείψουνε. Αλλά τι; Στο τέλος θα καταλήξουμε οι τρεις μας…

-Εσύ, Βασιλική. Θα έρθεις για ένα ποτάκι, έτσι;

-Ε… εγώ…

-Θα έρθεις, θα έρθεις. Τι, μόνοι μας θα πάμε;

Κάτι βρωμάει εδώ. Αλλά έτσι και συνήθισες στα βρώμικα, στο τέλος σου αρέσουν.

-Και… που θα πάμε;

-Τι πού; Στο Τζόκερς! Δουλεύει και το μωρό μου απόψε.

Ε, πες το ρε Αγγελικούλα πως είσαι μες στον έρωτα. Λέω κι εγώ, από που κι ως που μας βγήκες και υπεράνω; Οπότε θα είμαστε και μια ωραία ατμόσφαιρα…

-Λέω να σας ακολουθήσω και εγώ. Βαριέμαι να γυρίσω από τώρα.

Αυτή η αδερφή ο Στέφανος τον είχα κόψει απ’ την αρχή να ‘ναι της προσκολλήσεως. Τι το θες, ρε κακομοίρη, το ποτό. Δεν πας, να πούμε, στο σπιτάκι σου, να παίξεις με τις κούκλες;

Μες στη μαλακία το Τζόκερς. Παλιά τουλάχιστον έπαιζε και καμιά μουσική της προκοπής. Ο Στέφανος στο στοιχείο του. Κοίτα χορό ο πούστης! Βασίλισσα της βραδιάς! Ο δε μπάρμαν-νέο γκομενάκι της Αγγελικής, δε μπορεί, μια λοβοτομή την έχει σίγουρα χτυπήσει. Αλλά τι κάθομαι και ασχολούμαι; Για άλλη δουλειά είμαστε εδώ. Κι αυτό το κορίτσι, που πήγε και στριμώχτηκε εκεί μέσα; Συμπληγάδες πρέπει να περάσω για να της πάρω καμιά κουβέντα.

Κάτσε, ρε Στέφανε, να πούμε! Θα μας βγάλεις κανένα μάτι!

-Συγνώμη! Συγνώμη! Επ! Τι έγινε;

-Καλά! Εσύ;

-Καλά μωρε! Απλά γέρασα μάλλον και δεν τα αντέχω αυτά…

-Ε, όχι και γέρασες! Πόσο είσαι;

-Πόσο με κάνεις;

Πιο κοινότυπος πεθαίνεις…

-Τριάντα; Τριάντα δύο;

-Τριάντα, ε; Τι πίνεις να σε κεράσω, κοπελιά;

-Α, όχι! Ευχαριστώ! Δε θα πιω άλλο.

-Καλά! Δεν το εννοούσα. Που λέει ο λόγος…

-Τι πράγμα;

-Τίποτα.

-Όχι, πες!

-Άμα είναι να σε κεράσω, πάμε αλλού!

-Που αλλού; Τώρα ήρθαμε, αφού..

-Ε, έλεγα να πηγαίναμε πουθενά πιο ήσυχα να τα λέγαμε…

-Τι λες;

-Είδες! Πώς να γίνει κουβέντα εδώ μέσα;

-Δεν καταλαβαίνω.

-Εσύ, έρχεσαι συχνά εδώ;

-Ε… με την Αγγελική…

-Σε σέρνει, ε;

-Α όχι, όχι! Μου αρέσει!

-Έχεις πολύ όμορφο χαμόγελο!

-Τι πράγμα;

-Λέω, θέλω να σε γαμήσω!

-Μα τι λες; Δε σε ακούω!

Το ξέρω! Μόλις έκανα τσεκ. Καλά πάω να κάνω ένα τσιγάρο έξω. Ξελαρυγγιάστηκα, να πούμε…

-Πάω έξω!

-Οκ! Έρχομαι!

Όπα! Όταν θέλεις, μια χαρά ακούς, ε; Πάμε, πάμε! Κάτσε όμως γιατί για να περάσουμε από εδώ μέσα πρέπει να ρίξουμε ξύλο. Κάτσε ρε Στέφανε χορευταρά! Θα ξεβιδωθείς και άντε να σε ξανασυναρμολογούμε μετά. Συγνώμη! Συγνώμη! Άντε Γαμήσου! Συγνώμη! Φτου, ξελεφτερία! Αυτά είναι!

-Γιάννη, ξέχασα τα τσιγάρα μου μέσα;

-Πάρε από τα δικά μου, μωρέ! Πού να ξαναμπαίνεις τώρα;

-Ευχαριστώ!

-Έχεις πολύ όμορφο χαμόγελο, Βασιλική!

-Το ξαναείπες αυτό.

-Νόμισα ότι δε με άκουγες…

Ωχ! Μαλακία! Όλα τα άκουγε μάλλον και με έπαιζε το καριολάκι. Αλλά, αν είναι έτσι, τότε γουστάρει μάλλον, ε; Ε, ναι! Τι;

-Είναι λίγο περίεργο, ε;

-Ποιο πράγμα;

-Ε, που εσύ και η Αγγελική… μετά από τόσο καιρό… δηλαδή…

-Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους, Βασιλική!

-Τι είναι αυτά που λες;

-Τίποτα. Ένα τραγούδι…

-Πρώτη φορά το ακούω.

Άμα σε φιλήσω τώρα, θα γίνει το τραγούδι μας.

-Θέλω να σε φιλήσω.

-Γιατί;

-Τι γιατί; Γιατί έτσι! Γιατί μου αρέσεις.

-Κι εμένα μου αρέσεις, Γιάννη… Αλλά… η Αγγελική; Ε… Μμμ…

Κορίτσι μου! Ε… Χμμ… Τα τσακίσαμε τα σκορδόψωμα, ε;