ειπα οσο αντεξει

πεταξα μεχρι το διαστημα, γυρισα με τα ποδια

δεν με αφηνει να δω καθαρα η μεσα συννεφια μου

η πολη κοιμαται, ο δρομος παραμιλα στον υπνο του

ειπα να φτιαξω κατι ομορφο, ειπα οσο αντεξει

οχι ο φοβος του θανατου, αλλα της μετριας ζωης

πού θα μου παει, πλανα σκεψη του δρομου - θα σε θυμηθω