πολιτισμενα

ενας τυπος περπαταει στον δρομο παρεα με το σκυλι του. λιγο παρακατω απο το σπιτι του συναντα εναν φιλο που επισης εχει βγαλει το σκυλι του βολτα. οι δυο φιλοι χαιρονται που επεσε ο ενας πανω στον αλλον, κοντοστεκονται κ αρχιζουν να λενε τα νεα τους. τα σκυλια, απο την αλλη, δεν χαιρονται κ τοσο. οποτε, οσο τα αφεντικα τους ανταλλασσουνε ευχες για τον καινουριο χρονο κ αφηγουνται το πώς περασαν στις γιορτες, εκεινα αρχιζουν να γρυλιζουν κ να δειχνουνε τα δοντια τους. οι δυο τυποι δεν δινουν κ τοσο σημασια κ περιοριζονται μονο στο να λενε πού κ πού "ηρεμα, ρε, ηρεμα" κ καπως να χασκογελανε, περηφανοι που ο πολιτισμος εχει φροντισει να κρυψει τα δικα τους ζωωδη ενστικτα κατω απο το χαλακι. καποια στιγμη, τα δυο τετραποδα βαριουνται τις αγριαδες κ αποφασιζουν να ανοιξουν τη δικη τους πολιτισμενη συζητηση. "τι εγινε, ρε", λεει το ενα, "ξεστολισαν οι δικοι σου ή ακομα;" "πλακα μου κανεις", το αλλο απαντα, "αμα δεν μπει το τριωδιο εμεις δεν σβηνουμε φωτακια". "ε, τι να κανεις", ξαναλεει το πρωτο, "καπως πρεπει να παλεψουν κ αυτοι οι καημενοι τη μιζερια τους, τουλαχιστον μεχρι να ερθει η ανοιξη". "αχ, η ανοιξη", κανει για πλακα πως μελαγχολει το αλλο κ υστερα κ τα δυο σκανε ταυτοχρονα στα γελια. τα αφεντικα τους σταματανε να μιλουν κ ενοχλημενα τα κοιταζουν. δεν ξερουν ακριβως τι, αλλα σαν κατι να τους ενοχλει σε αυτην τη συμφιλιωση. μετα κοιταζονται μεταξυ τους, κ αφου καπως σαν να συννενοουνται σιωπηλα, ξαναγυρνανε στα σκυλια κ τους φωναζουν: "αγρια, ρε, αγρια"