στον αναυρο, στην ακρια της πολης, λειτουργουσε καποτε παλια ενα καφενειο μεσα σε μια παραγκα. σε τοσο κακο χαλι ηταν, θυμαμαι, εκεινη η χτισμενη σχεδον πανω στην αμμο κατασκευη, που θα αρκουσε, ελεγες, ενα γερο κυμα του παγασητικου για να τη γκρεμισει μαζι με ολους τους κατα κανονα εξισου ετοιμορροπους θαμωνες της.
μεσα στην παραγκα ο αυστηρος κ αδεκαστος καφετζης ειχε αναρτησει, σε σημειο που να τις βλεπουν ολοι, δυο μεγαλες χαρτονενιες επιγραφες, με τις οποιες ενημερωνε τους πελατες του για τους ενδεδειγμενους κανονες συμπεριφορας εντος του καταστηματος. η μια επιγραφη, σαφης κ πολυ συγκεκριμενη, ελεγε: "απαγορευονται οι τσαμπουκαδες!" η δευτερη, αρκετα πιο ακατανοητη κ εμπεριεχουσα μυστηριες αγνωστες λεξεις -ειδικα αν ησουν ακομα οκτω χρονων- προειδοποιουσε: "μην διανοηθειτε να χρησιμοποιησετε μισινεζα!"
αν κ καλα-καλα, στην ηλικια εκεινη, δεν ημουν σιγουρος το ρημα διανοουμαι τι σημαινει κ πώς κλινεται, πιο πολυ ηταν η λεξη μισινεζα που εξηψε την περιεργεια μου. ρωτησα ετσι κ εμαθα πως μισινεζα ειναι ο λεπτος, διαφανης εως κ αορατος, σπαγκος που χρησιμοποιουν -που διανοουνται να χρησιμοποιουν, για την ακριβεια- οι ψαραδες, δενοντας στην ακρη του τα αγκιστρια κ τα δολωματα τους. αρα, τι; τι ακριβως ηταν αυτο που απαγορευοταν εντος του καφενειου; το ψαρεμα γενικως ή μηπως καποια συγκεκριμενη μεθοδος αλιειας; μηπως πισω απο την καφενειακη εκεινη, μα παντως δρακοντεια, νομοθεσια κρυβοταν καποιο ειδος μεταφορας του κοσμου των μεγαλων που αδυνατουσα ακομα να συλλαβω;
αργοτερα, μεγαλωντας, κ αφου ηρθα σε επαφη με τα ηλεκτρονικα παιχνιδια, που οι δυναμεις του σκοτους ειχαν επινοησει για να μολυνουν τη νεανικη μας αθωοτητα, κ αρχισα μοιραια να συχναζω στα καταστηματα που τα φιλοξενουσαν, εκπληκτος πληροφορηθηκα οτι η δευτερη επιγραφη ειχε να κανει με τα δυο αρχαια φλιπερακια που κρυβονταν μεσα στα βαθη της παραγκας. οχι, καμια μεταφορα, κανενα σχημα λογου. η διανοουμενη μισινεζα χρησιμοποιουνταν πολυ κυριολεκτικα απο καποιους επιτηδειους που εριχναν, τραβουσαν κ ξαναριχναν, οσες φορες γουσταραν, το ιδιο κερμα μες στη σχισμη του τετρισ κ του αρκανοϊντ. κ αν καποιος τοτε δεν τους επιανε κ αν δεν τους σταματουσε, πολυ φοβαμαι πως θα επαιζαν ακομα μεχρι τωρα.
τωρα πια αυτα τα ηλεκτρονικα παιχνιδια εχουν εξαφανιστει, τα τελευταια ουφαδικα κλεισανε εδω κ δυο δεκαετιες κ η προσταγη ινσερτ κοϊν εχει παψει να λειτουργει υπνωτιστικα στους σημερινους πιτσιρικαδες. παρολα αυτα, παντα καποιοι θα συνεχιζουν να κανουν τσαμπουκαδες κ ας απαγορευονται κ καποιοι αλλοι θα εκμεταλλευονται παντα των τσαμπουκαδων τον χαμο για να διανοουνται
μεσα στην παραγκα ο αυστηρος κ αδεκαστος καφετζης ειχε αναρτησει, σε σημειο που να τις βλεπουν ολοι, δυο μεγαλες χαρτονενιες επιγραφες, με τις οποιες ενημερωνε τους πελατες του για τους ενδεδειγμενους κανονες συμπεριφορας εντος του καταστηματος. η μια επιγραφη, σαφης κ πολυ συγκεκριμενη, ελεγε: "απαγορευονται οι τσαμπουκαδες!" η δευτερη, αρκετα πιο ακατανοητη κ εμπεριεχουσα μυστηριες αγνωστες λεξεις -ειδικα αν ησουν ακομα οκτω χρονων- προειδοποιουσε: "μην διανοηθειτε να χρησιμοποιησετε μισινεζα!"
αν κ καλα-καλα, στην ηλικια εκεινη, δεν ημουν σιγουρος το ρημα διανοουμαι τι σημαινει κ πώς κλινεται, πιο πολυ ηταν η λεξη μισινεζα που εξηψε την περιεργεια μου. ρωτησα ετσι κ εμαθα πως μισινεζα ειναι ο λεπτος, διαφανης εως κ αορατος, σπαγκος που χρησιμοποιουν -που διανοουνται να χρησιμοποιουν, για την ακριβεια- οι ψαραδες, δενοντας στην ακρη του τα αγκιστρια κ τα δολωματα τους. αρα, τι; τι ακριβως ηταν αυτο που απαγορευοταν εντος του καφενειου; το ψαρεμα γενικως ή μηπως καποια συγκεκριμενη μεθοδος αλιειας; μηπως πισω απο την καφενειακη εκεινη, μα παντως δρακοντεια, νομοθεσια κρυβοταν καποιο ειδος μεταφορας του κοσμου των μεγαλων που αδυνατουσα ακομα να συλλαβω;
αργοτερα, μεγαλωντας, κ αφου ηρθα σε επαφη με τα ηλεκτρονικα παιχνιδια, που οι δυναμεις του σκοτους ειχαν επινοησει για να μολυνουν τη νεανικη μας αθωοτητα, κ αρχισα μοιραια να συχναζω στα καταστηματα που τα φιλοξενουσαν, εκπληκτος πληροφορηθηκα οτι η δευτερη επιγραφη ειχε να κανει με τα δυο αρχαια φλιπερακια που κρυβονταν μεσα στα βαθη της παραγκας. οχι, καμια μεταφορα, κανενα σχημα λογου. η διανοουμενη μισινεζα χρησιμοποιουνταν πολυ κυριολεκτικα απο καποιους επιτηδειους που εριχναν, τραβουσαν κ ξαναριχναν, οσες φορες γουσταραν, το ιδιο κερμα μες στη σχισμη του τετρισ κ του αρκανοϊντ. κ αν καποιος τοτε δεν τους επιανε κ αν δεν τους σταματουσε, πολυ φοβαμαι πως θα επαιζαν ακομα μεχρι τωρα.
τωρα πια αυτα τα ηλεκτρονικα παιχνιδια εχουν εξαφανιστει, τα τελευταια ουφαδικα κλεισανε εδω κ δυο δεκαετιες κ η προσταγη ινσερτ κοϊν εχει παψει να λειτουργει υπνωτιστικα στους σημερινους πιτσιρικαδες. παρολα αυτα, παντα καποιοι θα συνεχιζουν να κανουν τσαμπουκαδες κ ας απαγορευονται κ καποιοι αλλοι θα εκμεταλλευονται παντα των τσαμπουκαδων τον χαμο για να διανοουνται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου