αμετανοητα ορθιοι

σημερα στο λεωφορειο ανεβηκε καποια στιγμη ενας ηλικιωμενος. εριξε μια ματια τριγυρω του, μα ολα τα καθισματα ηταν ηδη πιασμενα. αμεσως καποιος, μολις τον ειδε, εσπευσε να του παραχωρησει τη θεση του. μεχρι εκει ολα καλα. το θεμα ειναι οτι ο ευγενικος επιβατης παιζει να ηταν συνομιληκος, αν οχι κ αρχαιοτερος, του αλλου. ετσι ο παππους, αντι να εκτιμησει την ευγενικη χειρονομια, κοντοσταθηκε, κ αφου τον κοιταξε καλα απο πανω μεχρι κατω, του ειπε: "ποσο χρονων εισαι, ρε;" "ογδοντα", του απαντησε ο αλλος. "ε, τοτε.. ξανακατσε. εγω ειμαι ειμαι εβδομηνταεννια." "αληθεια; δεν σου φαινεται.." "θες μηπως να δειξω κ ταυτοτητα;" τελος παντων, να μην τα πολυλογω.. μισοαστεια-μισοσοβαρα, αρχισαν να μαλωνουν. σηκωθηκε κ ενας νεαρος, λειτουργωντας μαλλον πυροσβεστικα, μπας κ καθισουνε κ οι δυο τους κ ηρεμησουν. εκεινοι ομως παρεμειναν, μεχρις οτου κατεβηκα τουλαχιστον, εκει, μεσα στη μεση, αμετανοητα ορθιοι, συνεχιζοντας να την λεει ο ενας στον αλλον. ο ενας, μαλιστα, εβγαλε και τις προσφατες εξετασεις αιματος, που για καποιο λογο κουβαλουσε μαζι του, κ αρχισε να τις διαβαζει φωναχτα για να αποδειξει ποσο καλη ειναι η υγεια του.
ολοι σχεδον οι αλλοι επιβατες γελουσανε μαζι τους κ διασκεδαζαν. κ ομως, υπηρχε κατι πολυ συγκινητικο σε αυτην τη γεροντοκοκορομαχια. ηταν σαν να εβλεπες δυο γυμνασιοπαιδα, που για καποια ασημαντη εφηβικη αφορμη ειχανε στησει ανελεητο καυγα, καθως γυριζανε στο σπιτι απο το σχολειο. κ ολοι ξερουμε πως για καποια παιδια αυτη η αποσταση, απο το σχολειο ως το σπιτι, ως μεγεθος αποτελει ενα απο τα πιο σχετικα, απροβλεπτα κ ευμεταβλητα πραγματα στον κοσμο. για καποια παλιοπαιδα αυτη η διαδρομη μπορει κ να κρατησει μερικες δεκαετιες παραπανω