φωναχτα

σε ενα παγκακι στην πλατεια καθοταν το μεσημερι ενας παππους κ διαβαζε μια εφημεριδα φωναχτα. αν κ ηταν μονος, εμοιαζε σαν να μιλουσε σε καποιον φανταστικο του φιλο, που καθοταν ακριβως διπλα του. βεβαια, καποιοι ηλικιωμενοι το κανουνε αυτο, διαβαζουν φωναχτα ακομα κ τους υποτιτλους απο τις σειρες στην τηλεοραση. καποια στιγμη εφτασε στις διεθνεις ειδησεις κ αρχισε να δυσκολευεται στην προφορα των ξενων ονοματων, αλλα δεν το εβαλε κατω. συνεχισε να απαγγελει την επικαιροτητα αδιαφορωντας που τον ακουγαν οι περαστικοι κ καποιοι μαλιστα γελουσανε μαζι του. υστερα, μια παρεα απο πισιρικαδες, που μεχρι τοτε επαιζαν παραδιπλα, μαζευτηκε τριγυρω του. ο παππους σταματησε το διαβασμα, σηκωσε το βλεμμα κ τους κοιταξε. "τι ωρα ειναι σημερα το ματσ;" ρωτησε ενας απο αυτους. εκεινος σηκωθηκε, εκλεισε την εφημεριδα, την ακουμπησε στη θεση του κ εφυγε χωρις να πει κουβεντα. τα παιδια γυρισαν στο παιχνιδι τους. ο αερας ανοιξε ξανα την εφημεριδα. τα φυλλα αρχισαν τωρα να ξεφυλλιζονται απο μονα τους. μια φωνη απο το φαινομενικα αδειο πια παγκακι ακουστηκε: "ισα που προλαβαινετε"